iRss by iGetWeb

เนื้อหา และ ข้อสอบ Single License ปี 2561

Tue, 13 Feb 2018 18:03:14 +0700

ตั้งแต่ปี 2561 เป็นต้นไป เนื้อหาและแนวข้อสอบ Single license หรือ IC แบบใหม่ ที่เราเรียกกันว่าหลักสูตรผู้แนะนำการลงทุน จะถูกปรับเปลี่ยนเป็นโครงสร้างแบบใหม่ เหลือแค่ 3 Paper ดังนี้ • IC Plain Products: Full Paper ผู้แนะนำตราสารทั่วไป (P1) จำนวน 100 ข้อ เวลา 2 ชั่วโมง 30 นาที หมวดที่ 1 ความรู้พื้นฐาน 30 ข้อ หมวดที่ 2 กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องและการให้คำแนะนำการลงทุนที่เหมาะสม 20 ข้อ หมวดที่ 3 ความรู้เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์การลงทุน: ตราสารทั่วไป 50 ข้อ • IC Complex Products : Bond and Mutual Fund ความรู้เกี่ยวกับตราสารซับซ้อน (ตราสารหนี้และกองทุน) (P2) จำนวน 25 ข้อ เวลา 40 นาที 1.ตราสารหนี้ที่มีความเสี่ยงสูงหรือมีความซับซ้อน 10 ข้อ 2.กองทุนรวมที่มีความเสี่ยงสูงหรือมีความซับซ้อน 10 ข้อ 3.การให้คำแนะนำการลงทุน 5 ข้อ • IC Complex Products : Derivatives ความรู้เกี่ยวกับตราสารซับซ้อน (สัญญาซื้อขายล่วงหน้า) (P3) จำนวน 50 ข้อ เวลา 80 นาที 1) ภาพรวมเกี่ยวกับสัญญาซื้อขายล่วงหน้า 12 ข้อ 2) ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับสัญญาฟิวเจอร์ 20 ข้อ 3) ความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับสัญญาออปชัน 8 ข้อ 4) กลไกการซื้อขายในตลาดสัญญาซื้อขายล่วงหน้า 5 ข้อ 5) ลักษณะและเงื่อนไขของสินค้าในตลาดสัญญาซื้อขายล่วงหน้า 5 ข้อ สรุปสั้นๆ คือ เริ่มต้นตัวแรก สอบ P1 >>> เป็น IC Plain (ตราสารทั่วไป) สอบ P1 + P2 + P3 >>> เป็น IC Complex 1 (ตราสารทั่วไป + ตราสารหนี้,กองทุน ซับซ้อน + ตราสารอนุพันธ์) สอบ P1 + P2 >>> เป็น IC Complex 2 (ตราสารทั่วไป + ตราสารหนี,กองทุน ซับซ้อน) สอบ P1 + P3 >>> เป็น IC Complex 3 (ตราสารทั่วไป + สัญญาซื้อขายล่วงหน้า) ข่าวดี! เราเปิดติวสอบ IC plain(P1) , IC complex(P3) Derivative, CFP module 1, CFP module 2 เพื่อให้ผู้ที่สนใจและต้องการทำงานสายวิชาการเงินอย่างมีคุณภาพ

Single License - Chapter 4 กองทุนรวม (Mutual Fund)

Thu, 13 Jul 2017 21:42:09 +0700

คือ โครงการลงทุนที่นำเงินของนักลงทุนหลายๆคน มารวมกันเป็นและบริหารเงินเหล่านั้น โดยมืออาชีพผู้มีความเชี่ยวชาญเพื่อสร้างผลตอบแทน ตามวิธีที่กำหนดไว้ โดยจะเฉลี่ยผลตอบแทนกับมาให้ผู้ลงทุนตามหน่วยการลงทุนนั้นๆ สาเหตุที่นักลงทุนตัดสินใจเลือกลงทุนในกองทุนรวม 1. มีทุนทรัพย์จำนวนจำกัด เนื่องจากนักลงทุนหลายๆคน อาจไม่ได้มีเงินออมมากมายนัก และส่วนตัวเองไม่สามารถกระจายการลงทุนในหลักทรัพย์ต่างประเภทได้มากพอ เพื่อลดความเสี่ยงจากการลงทุน 2. ไม่มีประสบการณ์ ความรู้ ความชำนาญในการลงทุน เนื่องจากนักลงทุนบางส่วนอาจไม่มีความรู้ความเข้าใจในการลงทุนที่ดีพอ จึงตัดสินใจเลือกลงทุนในกองทุนรวม 3. ไม่มีเวลา เนื่องจากไม่มีเวลาจะศึกษา ค้นหา และติดตามข้อมูลเพื่อใช้ในการตัดสินใจการลงทุน ข้อดีของการลงทุนในกองทุนรวม — กองทุนลงทุนโดยมืออาชีพ — กองทุนลดความเสี่ยงโดยการกระจายการลงทุน — กองทุนรวมมีนโยบายที่หลากหลายให้เลือกลงทุน — กองทุนรวมประหยัดเวลาและค่าใช้จ่ายในการวิเคราะห์และติดตามการลงทุน — กองทุนรวมมีสภาพคล่อง — กองทุนรวมได้ผลประโยชน์ทางภาษี (Capital Gain) — กองทุนรวมเป็นผู้ลงทุนสถาบัน มีอำนาจในการต่อรองที่สูงกว่านักลงทุนบุคคล — กองทุนรวม มี กลต. คอยดูแลอยู่ ข้อเสียของการลงทุนในกองทุนรวม — มีค่าธรรมเนียมและค่าใช้จ่าย — ไม่มีความยืดหยุ่น — ทั้งวิธีการซื้อขาย หรือนโยบายการลงทุน — ข้อมูลที่นักลงทุนได้รับอาจไม่ทันสมัย — โดนทั่วไปจะส่งข้อมูลทุก 6 เดือน หรือ 12 เดือน — ผลการดำเนินงานขึ้นกับผู้จัดการกองทุน — ไม่รับประกันผลตอบแทนจากการลงทุน — ผลงานในอดีตไม่สามารถสะท้อนผลการดำเนินงานในอนาคตได้อย่างสมบูรณ์ ผู้มีส่วนร่วมในกองทุนรวม บริษัทหลักทรัพย์จัดการลงทุน หรือ บลจ. หรือ บริษัทจัดการ บริษัทจัดการต้องเป็นบริษัทหลักทรัพย์ที่ได้รับใบอนุญาตจัดการลงทุนจากกระทรวงการคลังเท่านั้น บริษัทจัดการเป็นผู้กำหนดโครงการกองทุนรวม นโยบายการลงทุนและวัตถุประสงค์ เพื่อนำเสนอขออนุมัติจากสำนักงาน ก.ล.ต. และต้องบริหารจัดการลงทุนตามวัตถุประสงค์และนโยบายการลงทุนนั้นโดยเคร่งครัด ทั้งนี้ บริษัทจัดการจะแจ้งนโยบายการลงทุนและวัตถุประสงค์ในการลงทุนให้ผู้ลงทุนทราบ ในหนังสือชี้ชวนเสนอขายหน่วยลงทุนที่แจกจ่ายให้แก่ผู้ลงทุนและผู้ที่สนใจลงทุนได้ศึกษาก่อนที่จะลงทุน สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (กลต.) ทำหน้าที่กำกับดูแลให้บริษัทจัดการดำเนินงานให้เป็นไปตามพระราชบัญญัติหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ พ.ศ.2535 รวมไปถึงการพิจารณาความผิดและลงโทษผู้ทำผิดพระราชบัญญัติดังกล่าวด้วย ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย นอกจากทำหน้าที่เป็นตลาดรองในการซื้อขายหุ้นสามัญแล้ว ยังทำหน้าที่เป็นตลาดรองให้นักลงทุนเข้ามาซื้อขาย หน่วยลงทุนกองทุนรวม โดยเฉพาะกองทุนปิดที่ยังไม่ครบอายุโครงการ ตัวแทนสนับสนุนการขายหน่วยลงทุน ปัจจุบันบุคคลที่จะทำหน้าที่เสนอขายหน่วยลงทุนของกองทุนรวมได้ ต้องเป็นบุคคลที่ได้รับอนุญาตจากสำนักงาน ก.ล.ต. เท่านั้น ตัวแทนสนับสนุนขายหน่วยลงทุน ต้องมีคุณสมบัติตามที่กฎหมายกำหนด และผ่านการทดสอบความรู้ในหลักสูตรการเป็นตัวแทนขายจากสถาบันที่สำนักงาน ก.ล.ต. เห็นชอบ นายทะเบียนหน่วยลงทุน(Custodian) นายทะเบียนหน่วยลงทุน เป็นสถาบันการเงินที่ได้รับอนุญาตจากสำนักงาน ก.ล.ต. ให้มีหน้าที่ดูแลทะเบียนรายชื่อผู้ถือหน่วยลงทุน ตลอดจนสิทธิประโยชน์ของผู้ถือหน่วยลงทุน เช่น การจ่ายเงินปันผล และสิทธิประโยชน์ อื่น ๆ บริษัทจัดการอาจทำหน้าที่เป็นนายทะเบียนหน่วยลงทุน สำหรับกองทุนรวมภายใต้การจัดการของตนก็ได้ ผู้ดูแลผลประโยชน์(Trustee) ทำหน้าที่เสมือนตัวแทนผู้ถือหน่วยลงทุน ติดตามดูแลการจัดการกองทุน ตรวจทานและรับรองการคำนวณมูลค่าทรัพย์สินสุทธิ(NAV) และยังมีหน้าที่เก็บรักษาทรัพย์สินกองทุน โดยแยกทรัพย์สินกองทุน ออกจากทรัพย์สินตน ผู้สอบบัญชีรับอนุญาต หรือผู้สอบบัญชีกองทุน ต้องเป็นบุคคลที่ได้รับอนุญาตให้เป็นผู้สอบบัญชี และมีชื่อขึ้นทะเบียนไว้กับสำนักงาน ก.ล.ต. ต้องไม่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งทางตรงและทางอ้อมกับบริษัทจัดการ มีหน้าที่ตรวจสอบบัญชีทรัพย์สินของกองทุนรวม ตรวจสอบและให้ความเห็นชอบงบการเงินของกองทุนให้ถูกต้องตามมาตรฐานบัญชี สมาคมบริษัทจัดการลงทุน Association of Investment Management Companies (AIMC) บริษัทจัดการที่ประกอบธุรกิจหลักทรัพย์ประเภทการจัดการกองทุนรวม การจัดการกองทุนส่วนบุคคล และการจัดการกองทุนส่วนบุคคลที่เป็นกองทุนสำรองเลี้ยงชีพเป็นสมาชิก สมาคมมีหน้าที่กำหนดจรรยาบรรณ และวางมาตรฐานในการปฏิบัติ ให้บริษัทสมาชิกยืดถือและปฏิบัติเป็นมาตรฐานเดียวกันทุกราย กำหนดบทลงโทษเมื่อบริษัทสมาชิกฝ่าฝืนและไม่ปฏิบัติตาม ประเภทกองทุนรวม แบ่งตามวิธีซื้อขาย สามารถแบ่งเป็น - กองทุนเปิด (Open-End fund) กองทุนรวมที่สามารถเพิ่มหรือลดหน่วยลงทุนได้ ไม่มีกำหนดอายุโครงการ และบริษัทจัดการรับซื้อคืนหน่วย ลงทุนตามกำหนดเวลาที่ระบุไว้ในหนังสือชี้ชวน เช่น ทุกวัน ทุกสัปดาห์ ทุกสองสัปดาห์ ทุกเดือน ทุกไตรมาส หรือทุกหกเดือน กองทุนเปิดจึงเป็นที่นิยม มากกว่ากองทุนปิด เพราะมีสภาพคล่องมากกว่า - กองทุนปิด (Closed-End fund) กองทุนรวมที่มีหน่วยลงทุนคงที่ ไม่เพิ่มขึ้นและไม่ลดลง และเปิดให้มีการจองซื้อเพียงครั้งเดียวเมื่อจัดตั้งโครงการ มีกำหนดอายุโครงการแน่นอน และบริษัทจัดการไม่รับซื้อคืนหน่วยลงทุนก่อนครบกำหนดอายุโครงการ ผู้ถือหน่วยลงทุนไม่สามารถไถ่ถอนหน่วยลงทุนก่อน ครบกำหนดอายุโครงการได้ โดยส่วนใหญ่แล้ว อายุโครงการของกองทุนรวมในประเทศไทย จะมีกำหนด 3 ปี 5 ปี หรือ 10 ปี และเพื่อเพิ่มสภาพคล่อง ให้แก่ผู้ถือหน่วยลงทุน บริษัทจัดการอาจนำหน่วยลงทุนของกองทุนปิดไปจดทะเบียนซื้อขายในตลาดรอง(ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย) หรือจัดให้มี ตัวแทนจัดการซื้อขาย (Market maker) แบ่งตามนโยบายการลงทุน (ทั่วไป) สามารถแบ่งเป็น - กองทุนตราสารทุน (equity fund) กองทุนที่มีวัตถุประสงค์ที่จะลงทุนในหุ้น เฉลี่ยในรอบปีบัญชีไม่น้อยกว่าร้อยละ 65 ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุน - กองทุนตราสารหนี้ (Fixed Income Fund) เป็นกองทุนรวมที่มีนโยบายการลงทุนในตราสารหนี้เป็นหลัก ทั้งตราสารหนี้ภาครัฐ เช่น ตั๋วเงินคลัง พันธบัตรรัฐบาล หุ้นกู้ ซึ่งเป็นได้ทั้งตราสารหนี้ระยะสั้น(อายุคงเหลือไม่เกิน 1 ปี) และตราสารหนี้ระยะยาว (อายุคงเหลือมากกว่า 1 ปี) - กองทุนผสม (Mixed Fund) กองทุนรวมที่มีวัตถุประสงค์ที่จะดำรงอัตราส่วนการลงทุนในหรือมีไว้ซึ่งตราสารแห่งทุนในขณะใดขณะหนึ่ง ไม่เกินร้อยละ 65 ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุน แบ่งตามนโยบายการลงทุน (พิเศษ) สามารถแบ่งเป็น - กองทุนรวมหน่วยลงทุน (Fund of fund) คือกองทุนรวมที่นำเงินที่ได้จากการจำหน่ายหน่วยลงทุนไปลงทุนหน่วยลงทุนของกองทุนรวมที่จัดตั้งโดย บลจ. อื่น กองทุนรวมตลาดเงิน (Money market fund) กองทุนรวมที่มีนโยบายการลงทุนในหรือมีไว้ซึ่งตราสารหนี้ที่มีคุณภาพและมีกำหนดชำระเงินต้นเมื่อทวงถามหรือมีอายุคงเหลือไม่เกิน 1 ปี - กองทุนรวมตลาดเงิน (Money Market Fund) คือ กองทุนรวมที่มีนโยบายการลงทุนในหรือมีไว้ซึ่งตราสารหนี้ที่มีคุณภาพและมีกำหนดชำระเงินต้นเมื่อทวงถามหรือมีอายุคงเหลือไม่เกิน 1 ปี - กองทุนรวมมีประกัน (Guarantee fund) คือ กองทุนรวมที่บริษัทจัดการจัดให้มีสถาบันการเงินเป็นผู้ประกันต่อผู้ถือหน่วยลงทุนว่า จะจ่ายเงินลงทุน หรือเงินลงทุนและผลตอบแทน ตามจำนวนเงินที่ประกันไว้ (อาจจะเป็นบางส่วนหรือทั้งหมด) ให้แก่ผู้ถือหน่วยลงทุน เมื่อถือหน่วยลงทุนครบอายุตามระยะเวลาประกันที่กำหนด - กองทุนรวมคุ้มครองเงินต้น (Capital protected fund) หมายถึง กองทุนรวมที่บริษัทจัดการวางแผนการลงทุนเพื่อให้ความคุ้มครองเงินลงทุนของผู้ถือหน่วยลงทุน โดยต้องคุ้มครองไม่ต่ำกว่าร้อยละ 80 ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุน - กองทุนรวมดัชนี (Index fund) หมายถึง กองทุนรวมที่มีนโยบายสร้างผลตอบแทนให้แก่ผู้ถือหน่วยลงทุนตามการเคลื่อนไหวของดัชนีราคาหลักทรัพย์ที่ระบุไว้ในโครงการจัดการกองทุนรวม - กองทุนรวมที่ลงทุนในต่างประเทศ (Foreign investment fund หรือ FIF) คือ กองทุนรวมที่นำเงินที่ได้จากการขายหน่วยลงทุนไปลงทุนในหลักทรัพย์ต่างประเทศ ทำให้ผู้ลงทุนมีทางเลือกในการลงทุนเพิ่มขึ้นและสามารถกระจายการลงทุนเพื่อลดความเสี่ยงได้ในระดับหนึ่ง แต่ผู้ลงทุนจะได้รับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศและภาวะของตลาดที่ประเทศที่กองทุนรวมนี้นำเงินไปลงทุน - กองทุนรวมเพื่อการเลี้ยงชีพ (Retirement mutual fund หรือ RMF) คือกองทุนรวมที่จัดตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์ในการส่งเสริมการออมระยะยาวเพื่อการการเลี้ยงชีพของผู้ถือหน่วยลงทุน โดยผู้ถือหน่วยลงทุนสามารถนำเงินที่จ่ายเข้ากองทุนรวมไปหักค่าลดหย่อนในการคำนวณภาษีเงินได้ตามจำนวนที่กรมสรรพากรกำหนด ทั้งนี้ผู้ลงทุนจะต้องลงทุนอย่างน้อยขั้นที่ 3% หรือ 5,000 บาท (แล้วแต่ยอดไหนต่ำกว่ากัน) และต้องลงทุนต่อเนื่องอย่างน้อย 5 ปี จนครบอายุ 55 ปี และสามารถใช้สิทธิลดหย่อนภาษีสูงสุด 15% หรือไม่เกิน 500,000 บาท - กองทุนรวมหุ้นระยะยาว (Long Term Equity Fund หรือ LTF) เป็นกองทุนรวมที่เน้นลงทุนในหุ้น โดยทางการสนับสนุนให้จัดตั้งขึ้นเพื่อเพิ่มสัดส่วนผู้ลงทุนสถาบัน (ซึ่งก็คือ กองทุนรวม) ที่จะลงทุนระยะยาวในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย การเพิ่มผู้ลงทุนสถาบันดังกล่าวจะช่วยให้ตลาดทุนไทยมีเสถียรภาพมากขึ้น ทั้งนี้ ผู้ที่ลงทุนในกองทุนรวมหุ้นระยะยาว ที่เป็นบุคคลธรรมดาจะได้รับสิทธิประโยชน์ทางภาษีเพื่อเป็นแรงจูงใจในการลงทุน - กองทุนรวมอีทีเอฟ (Exchange traded fund หรือ ETF) เป็นกองทุนรวมเปิดที่บริษัทจัดการจะขายและรับซื้อคืนหน่วยลงทุนกับผู้ลงทุนรายใหญ่ และจัดให้มีตลาดรองสำหรับการซื้อขายหน่วยลงทุนของผู้ลงทุน โดยบริษัทได้จัดให้มีผู้ลงทุนรายใหญ่อย่างน้อย 1 รายที่พร้อมจะซื้อและขายคืนหน่วยลงทุนเพื่อให้ราคาซื้อขายหน่วยลงทุนในตลาดรองสะท้อนมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุนรวมได้อย่างใกล้เคียง (market maker) - กองทุนรวมหมวดอุตสาหกรรม (Sector fund) เป็นกองทุนรวมที่มุ่งลงทุนในเฉพาะเจาะจงในหมวดอุตสาหกรรมเพียงบางหมวด โดยเฉลี่ยในรอบปีบัญชีไม่น้อยกว่าร้อยละ 65 ของมูลค่าทรัพย์สินสุทธิของกองทุนรวม - กองทุนรวมทองคำ (Gold Fund) เป็นกองทุนรวมที่มีวัตถุประสงค์หลักในการสร้างผลตอบแทนจากฐานะการลงทุนในทองคำแท่ง - กองทุนรวมอสังหาริมทรัพย์ (Property Fund) คือกองทุนรวมที่ บลจ. จัดตั้งขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์หลักเพื่อนำเงินที่ได้จากการจำหน่ายหน่วยลงทุนให้แก่ผู้ลงทุนทั่วไป ไปซื้อหรือเช่าอสังหาริมทรัพย์และจัดหาผลประโยชน์จากอสังหาริมทรัพย์ดังกล่าว - กองทุนสำรองเลี้ยงชีพ (Provident Fund) คือ กองทุนที่ลูกจ้างและนายจ้างร่วมกันจัดตั้งด้วยความสมัครใจ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อเป็นหลักประกันแก่ลูกจ้างเกษียณหรือออกจากงาน ซึ่งลูกจ้างสามารถนำเงินสมทบกองทุนมาลดหย่อนภาษีได้สูงสุดถึง 500,000 บาท - กองทุนส่วนบุคคล (Private Fund) เป็นกองทุนที่บุคคล หรือ คณะบุคคล(ไม่เกิน 35 ราย) มอบหมายให้บริษัทจัดการที่ได้รับอนุญาตจาก กลต. บริหารกองทุนตามนโยบายและตามความต้องการของลูกค้าโดยตรง - กองทุน Hedge Fund คือ กองทุนประเภทหนึ่ง ที่มีจุดมุ่งหมายในการบริหารเพื่อให้ได้ผลตอบแทนหรือกำไรให้มากที่สุด โดยใช้เครื่องมือทางการเงินที่หลากหลายและซับซ้อน เช่น ตราสารอนุพันธ์ต่างๆ

Single License - Chapter 3 ผลตอบแทนจากการลงทุน (Return)

Mon, 10 Jul 2017 14:50:06 +0700

ผลตอบแทนจากการลงทุนในตราสารทุน (Equity) — กำไรส่วนเกิน (Capital Gain) หรือกำไรจากการขาย — เงินปันผล (Dividend) — เงินได้จากการนำผลตอบแทนไปลงทุนต่อ (Reinvestment) ผลตอบแทนจากการลงทุนในตราสารหนี้ (Debt) — กำไรส่วนเกิน (Capital Gain) หรือกำไรจากการขาย — เงินได้ดอกเบี้ย (Interest Income) แบ่งออกเป็น — - ดอกเบี้ยคงที่ (Fix Rate) จะกำหนดไว้แน่นอนตลอดอายุตราสารหนี้ — - ดอกเบี้ยลอยตัว (Float Rate) จะมีการเปลี่ยนแปลงตามอัตราดอกเบี้ยอ้างอิง เช่น MLR MRR — - ไม่จ่ายดอกเบี้ย (Zero Coupon Rate) จะไม่มีการจ่ายดอกเบี้ยตลอดอายุตราสารหนี้ แต่จะมีราคาซื้อขายที่ต่ำกว่าหน้าตั๋วเสมอ — เงินได้จากส่วนลด (Discount) — เงินได้จากการนำผลตอบแทนไปลงทุนต่อ (Reinvestment) ประเภทความเสี่ยงจากการลงทุน (Risk) ความเสี่ยงของดอกเบี้ย (Interest rate Risk) คือความเสี่ยงของความผันผวนของดอกเบี้ย จากการลงทุนในตราสารหนี้ ความเสี่ยงด้านตลาด (Market Risk) คือความเสี่ยงของความผันผวนของสภาวะตลาดที่ลงทุน ความเสี่ยงด้านเครดิต (Credit Risk) หรือความเสี่ยงด้านผิดนัดชำระหนี้ (Default Risk) คือความเสี่ยงด้านคู่สัญญาผิดนัดชำระหนี้ หรือไม่คืนเงินต้น หรือคู่สัญญาไม่ทำตามสัญญา ความเสี่ยงด้านราคา (Price Risk) คือความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงราคาของตราสารหนี้อันเนื่องมาจากการเปลี่ยนแปลงของอัตราดอกเบี้ยและผลตอบแทน ความเสี่ยงจากการนำผลตอบแทนไปลงทุนซ้ำ (Reinvestment) คือ ความเสี่ยงของการเปลี่ยนแปลงอัตราดอกเบี้ยท้องตลาด ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อการนำผลตอบแทนที่ได้ไปลงทุนต่อ ความเสี่ยงสภาพคล่อง (Liquidity Risk) คือ ความเสี่ยงของการนำหลักทรัพย์ไปขายต่อยังตลาดรอง และหากหลักทรัพย์นั้นๆ ไม่อยู่ในความต้องการของนักลงทุน ความเสี่ยงด้านเงินเฟ้อ (Inflation Risk) คือ ความเสี่ยงของภาวะที่ราคาสินค้าและบริการมีการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และทำให้อำนาจซื้อของนักลงทุนลดลง ซึ่งในอีกแง่มุม อัตราเงินเฟ้อจะส่งผลกระทบต่ออัตราผลตอบแทนของนักลงทุนอีกด้วย ความเสี่ยงของการการถือครองหลักทรัพย์ที่มีออปชั่น (Embedded Option Risk) คือ ความเสี่ยงของการถือครองหลักทรัพย์ที่มีออปชั่นแฝง เช่นการถูกไถ่ถอนก่อนกำหนด (กรณี Callable Bond ผู้ออกจะสามารถใช้สิทธิเรียกตราสารหนี้คืนก่อนครบกำหนดได้) (กรณี Puttable Bond ผู้ซื้อจะสามารถใช้สิทธิขายตราสารหนี้คืนก่อนครบกำหนดได้)

Single License - Chapter 2 ตลาดซื้อขายสินทรัพย์ทางการเงิน

Mon, 10 Jul 2017 14:47:21 +0700

ตลาดแรก (Primary Market) คือตลาดที่ทำการซื้อขายหลักทรัพย์เป็นครั้งแรก โดยส่วนใหญ่จะเป็นการซื้อตรงจากผู้ออกหลักทรัพย์ และไม่ผ่านตัวกลางใดๆ แบ่งออกเป็น 3 แบบ คือ 1. การเสนอขายแก่ประชาชน (Public Offering) หรือ PO หากทำการเสนอขายแก่ประชาชนครั้งแรกเรียกว่า IPO หรือ (Initial Public Offering) 2. การเสนอขายวงจำกัด (Private Placement) หรือ PP คือทำการขายในวงจำกัดกลุ่มผู้ซื้อ เช่นไม่เกิน 50 ราย ภายใน 12 เดือน หรือ มูลค่ารวมไม่เกิน 20 ล้านบาท ภายใน 12 เดือน หรือ ขายแก่ผู้ลงทุนสถาบันที่ กลต. กำหนด (13 ประเภท) เช่น บริษัทแบงค์ ประกัน กองทุน 3. การเสนอขายแก่ผู้ถือหุ้นเดิม (Right Offering) หรือ RO ตลาดรอง (Secondary Market) คือตลาดที่ทำการซื้อขายหลักทรัพย์หลังจากมีการซื้อขายในตลาดแรก โดยส่วนใหญ่จะทำการซื้อขายผ่านตัวกลาง เช่น ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย(SET) ,ตลาดหลักทรัพย์MAI , ตลาดตราสารหนี้(BEX), ตลาดอนุพันธ์(TFEX) เป็นต้น แบ่งออกเป็น — 1. ตลาดอย่างเป็นทางการ (Exchange) — เป็นการซื้อขายผ่านตัวกลางที่เป็นทางการเช่น — SET (The Stock Exchange of Thailand) หรือ ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย — เป็นตลาดที่มีการซื้อขายหุ้นสามัญ หุ้นบุริมสิทธิ และใบสำคัญแสดงสิทธิ(Warrant) — MAI (Market for Alternative Investment) หรือตลาดหลักทรัพย์ เอ็ม เอ ไอ — เป็นตลาดที่มีการซื้อขายหุ้นสามัญ หุ้นบุริมสิทธิ และใบสำคัญแสดงสิทธิ(Warrant) เหมือน SET แต่บริษัทจดทะเบียนจะมีขนาดที่เล็กกว่า SET BEX (Bond Electronic Exchange) หรือ ตลาดซื้อขายตราสารหนี้ เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารหนี้ต่างๆ ทั้งตราสารหนี้ภาครัฐบาล และเอกชน — AFET (Agriculture Futures Exchange of Thailand) หรือ ตลาดสินค้าเกษตรล่วงหน้า — เป็นตลาดที่มีการซื้อขายสินค้าเกษตรล่วงหน้า เช่น ข้าวขาว ยางพารา และมันสำปะหลัง — TFEX (Thailand Futures Exchange) หรือ ตลาดซื้อขายตราสารอนุพันธ์ทางการเงิน — เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารอนุพันธ์ เช่น SET index future, Gold future เป็นต้น 2. ตลาดผู้ซื้อขายทำธุรกรรมกันเอง (Over the counter) เป็นการซื้อขายโดยไม่ผ่านตัวกลางที่เป็นทางการ ส่วนใหญ่มักเป็นการทำธุรกรรมของรายใหญ่ ระบบการซื้อขายหลักทรัพย์ตลาดที่เป็นทางการ สัญลักษณ์บนกระดานซื้อขาย — XM (Excluding Meeting) ผู้ซื้อหุ้น ไม่มีสิทธิเข้าร่วมประชุมผู้ถือหุ้น — XD (Excluding Dividend) ราคาซื้อขาย ไม่รวมถึงเงินปันผล — XI (Excluding Interest) ราคาซื้อขายไม่รวมดอกเบี้ย — XR (Excluding Right) ราคาซื้อขายไม่รวมสิทธิในการจองหุ้นใหม่ — XW (Excluding Warrants) ราคาซื้อขายไม่รวม Warrants อายุ 2 เดือน – 10 ปี — XT (Excluding Transferable Subscription Rights) ราคาซื้อขายไม่รวม Warrant ที่โอนสิทธิได้ — XA (Excluding All) ราคาซื้อขายไม่รวมสิทธิตั้งแต่ 2 อย่างขึ้นไป เช่น XD+XR ในครั้งเดียว — NC (Non-Compliance) หลักทรัพย์ของบริษัทจดทะเบียนที่เข้าข่ายอาจถูกเพิกถอน — ST (Stabilization) หุ้นของบริษัทจดทะเบียนที่มีการซื้อหุ้นเพื่อส่งมอบหุ้นที่จัดสรรเกิน — NP (Notice Pending) อยู่ระหว่างรอข่าวสาร หรือส่งข้อมูลยังไม่ครบถ้วนแก่ตลาด — NR (Notice Received) ได้ข้อมูลแล้วจาก NP และขึ้นเครื่องหมาย NR 1 วัน — H (Trading Halt) ห้ามการซื้อขายหุ้นจดทะเบียนชั่วคราว ไม่เกิน 1 รอบ โดยมีเหตุผลดังต่อไปนี้: 1. มีข้อมูลหรือข่าวสารที่สำคัญที่อาจมีผลกระทบต่อสิทธิประโยชน์ของผู้ถือหลักทรัพย์ หรือต่อการตัดสินใจในการลงทุนหรือต่อการเปลี่ยนแปลงในราคาของหลักทรัพย์ซึ่ง ตลาดหลักทรัพย์ยังไม่ได้รับรายงานจากบริษัท และอยู่ในระหว่างการสอบถามข้อ เท็จจริง และรอคำชี้แจงจากบริษัท และตลาดหลักทรัพย์เห็นว่าบริษัทสามารถชี้แจงได้ในทันที 2. ภาวะการซื้อขายหลักทรัพย์ของบริษัทใดบริษัทหนึ่งน่าสงสัยว่าจะมีผู้ลงทุนบางกลุ่ม ทราบข้อมูลหรือข่าวสารที่สำคัญ และอยู่ในระหว่างการสอบถามข้อเท็จจริงจากบริษัท และตลาดหลักทรัพย์เห็นว่าบริษัทสามารถชี้แจงได้ทันที 3. บริษัทร้องขอให้ตลาดหลักทรัพย์สั่งห้ามการซื้อขายหลักทรัพย์ของตนเป็นการชั่วคราว เนื่องจากบริษัทอยู่ในระหว่างรอการเปิดเผยข้อมูลหรือข่าวสารที่สำคัญ และตลาด หลักทรัพย์เห็นว่าบริษัทสามารถชี้แจงได้ในทันที 4. มีเหตุอื่นใดที่อาจมีผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อการซื้อขายหลักทรัพย์นั้น — SP (SUSPENSION) ห้ามการซื้อขายหุ้นจดทะเบียนชั่วคราว มากกว่า 1 รอบ โดยมีเหตุผลดังต่อไปนี้: 1. เมื่อเกิดกรณีเช่นเดียวกับข้อ 1 ถึง 3 ของการขึ้นเครื่องหมาย H และตลาดหลักทรัพย์ เห็นว่าบริษัทไม่สามารถชี้แจงหรือเปิดเผยข้อมูลได้ในทันที 2. บริษัทนั้นไม่ปฏิบัติตามข้อบังคับของตลาดหลักทรัพย์ เรื่องการเปิดเผยข้อมูล ป้าย "NP" (Notice Pending) จะโดนเปลี่ยนเป็นป้าย "SP" 3. บริษัทไม่จัดส่งงบการเงินตามข้อบังคับภายใน 5 วันทำการ หลังจากการติดป้าย "NP 4. บริษัทไม่จัดส่งงบการเงินตามข้อบังคับ 2 ครั้งติดต่อกัน(NP 2 ครั้ง) และยังไม่ส่งตามกำหนดอีกเป็นครั้งที่ 3 5. บริษัทไม่ปฏิบัติตามข้อบังคับของตลาดหลักทรัพย์ เรื่องการเปิดเผยข้อมูล หรือราคาหุ้นของบริษัทเปลี่ยนแปลง โดยไม่มีเหตุผลเพียงพอ 6. หลักทรัพย์จะครบกำหนดเวลาในการไถ่ถอนหรือการแปลงสภาพหรือการใช้สิทธิหรือ การขายคืน 7. บริษัทอยู่ในข่ายอาจถูกเพิกถอนหลักทรัพย์ หรืออยู่ระหว่างการปรับปรุงสถานภาพเพื่อให้ พ้นข่ายการถูกเพิกถอน 8. มีเหตุอื่นใดที่อาจมีผลกระทบอย่างร้ายแรงต่อการซื้อขายหลักทรัพย์นั้น

Single License - Chapter 1 ตลาดการเงิน(Financial Market)

Thu, 13 Jul 2017 21:44:33 +0700

หลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือ Single license (Paper1) บทกล่าวนำ สวัสดีครับ ผมอาจารย์ธนิตศักดิ์ บุศราไชยพัฒน์ (อาจารย์ฟิวส์) ขอต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ความรู้พื้นฐานเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนการเรียนวิชาหลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือที่เรียกว่า Single license (Paper1) และเพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับโครงสร้างเนื้อหาหลักสูตรใหม่ที่จะปรับเปลี่ยนเป็นแบบ IC Plain และ IC Complex ต่อไป ทั้งนี้ หลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือที่เรียกว่า Single license (Paper1) หรืออนาคตกำลังจะเป็น IC Plain และ IC Complex จะทำให้ท่านสามารถแนะนำการลงทุนในตราสารทุน ตราสารหนี้ และกองทุน ซึ่งจะเหมาะกับผู้ที่ทำงานหรือกำลังเตรียมตัวในการทำงานในวงการธนาคาร วงการหลักทรัพย์ วงการบริหารหลักทรัพย์จัดการลงทุน วงการประกันภัย และหน่วงงานอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับการเงินและการลงทุน เนื่องจากปัจจุบันสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดทรัพย์ (ก.ล.ต.) ได้กำหนดให้ผู้ที่ทำหน้าที่ในการแนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือ Single license (Paper1) จะต้องสอบและขึ้นทะเบียนกับสำนักงาน (ก.ล.ต.) ดังนั้นการสอบหลักสูตรนี้ จึงมีความจำเป็นและสำคัญยิ่งต่อเส้นทางวิชาชีพทางการเงินของท่านอย่างแน่นอน สำหรับพื้นฐานหลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือ Single license (Paper1) (Paper1) นั้นจะกล่าวถึงเนื้อหาเบื้องต้น เพื่อทำความเข้าใจเกี่ยวกับตลาดทางการเงิน ผลิตภัณฑ์ต่างๆทางการเงิน รวมไปถึงคำศัพท์พื้นฐาน และจุดสำคัญๆเบื้องต้นในแต่ละหัวข้อของการเรียน เพื่อให้ผู้เรียนทุกท่านมีความพร้อมก่อนเข้าเรียนจริง ด้วยความปรารถนาดีจาก อาจารย์ธนิตศักดิ์ บุศราไชยพัฒน์ (อ.ฟิวส์) www.challengemetutor.com คือ ตลาดที่ทำหน้าที่เป็นสื่อกลางในการระดมเงินทุนและจัดสรรทรัพยากรทางเศรษฐกิจต่างๆ ไปสู่หน่วยของระบบเศรษฐกิจต่างๆ และเอื้ออำนวยให้ความสะดวกในการแลกเปลี่ยนถ่ายโอนเงินทุน ให้แก่ผู้ที่ต้องการเงินทุนได้พบกับผู้ที่ต้องการลงทุน ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ส่วนใหญ่ๆดังนี้ SSU (Surplus spending unit) หรือ “ผู้มีเงินทุน” คือ หน่วยเงินทุนที่มีลักษณะ รายได้ มากกว่า ค่าใช้จ่าย หรือเรียกว่าสถานะงบประมาณเกินดุล DSU (Deficit spending unit) หรือ “ผู้ต้องการเงินทุน” คือ หน่วยเงินทุนที่มีลักษณะ รายได้ น้อยกว่า ค่าใช้จ่าย หรือเรียกว่าสถานะงบประมาณขาดดุล ตลาดการเงิน สามารถจำแนกออกเป็น 2 ชนิดคือ1. จำแนกตามอายุ แบ่งเป็น - ตลาดเงิน (Money Market) เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารทางการเงิน อายุไม่เกิน 1 ปี เช่น ตั๋วเงินคลัง ตั๋วแลกเงิน - ตลาดทุน (Capital Market) เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารทางการเงิน อายุมากกว่า 1 ปี เช่น หุ้นสามัญ หุ้นกู้ พันธบัตรรัฐบาล2. จำแนกตามลักษณะตราสาร แบ่งเป็น - ตลาดตราสารทุน (Equity) เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารที่แสดงความเป็นเจ้าของ ของผู้ออกตราสาร เช่น หุ้นสามัญ (Common Stock) คือตราสารทุนที่ให้สิทธิผู้ถือในการออกเสียงเลือกตั้ง และได้เงินปันผลตามผลประกอบการของบริษัท หุ้นบุริมสิทธ์ (Preferred Stock) คือตราสารทุนที่ผู้ถือไม่มีสิทธิออกเสียงในการเลือกตั้ง และได้เงินปันผลเป็นจำนวนคงที่ และได้เงินปันผลก่อนผู้ถือหุ้นสามัญ ใบสำคัญแสดงสิทธิ (Warrant) คือตราสารทุนที่มอบสิทธิให้แก่ผู้ถือ สามารถใช้สิทธิซื้อหลักทรัพย์อ้างอิงได้ตามจำนวน ภายในระยะเวลาที่กำหนด ใบสำคัญแสดงสิทธิในผลประโยชน์ที่เกิดจากหลักทรัพย์อ้างอิงไทย (NVDR) เป็นตราสารที่บริษัท ไทยเอ็นวีดีอาร์ จำกัด เป็นผู้ออก และเป็นหลักทรัพย์จดทะเบียน โดยผู้ถือตราสารจะได้รับสิทธิประโยชน์เหมือนๆกับการลงทุนในหุ้นนั้นๆ ยกเว้นการใช้สิทธิออกเสียง - ตลาดตราสารหนี้ (Debt) เป็นตลาดที่มีการซื้อขายตราสารที่แสดงความเป็นเจ้าหนี้ ของผู้ออกตราสาร เช่น หุ้นกู้ (Corporate Bond หรือ Debenture) เป็นตราสารหนี้ที่ออกขายโดยภาคเอกชน ตั๋วเงินคลัง (Treasury Bill หรือ Government Bill) เป็นตราสารหนี้ที่ออกโดยรัฐบาล อายุไม่เกิน 1 ปี พันธบัตรรัฐบาล (Treasury Bond หรือ Government Bond) เป็นตราสารหนี้ที่ออกโดยรัฐบาล อายุมากกว่า 1 ปี ลักษณะและความสำคัญของเงินทุน - เงินทุนสามารถเคลื่อนย้ายได้ คือสามารถเคลื่อนย้ายจากแหล่งหนึ่งไปยังอีกแหล่งหนึ่งตามโอกาสและความเสี่ยงในการลงทุน โดยเงินทุนสามารถเคลื่อนย้ายไปยัง 5 ช่องทาง ดังนี้ 1. ลงทุนในสินทรัพย์โดยตรง สินทรัพย์มีตัวตน อสังหาริมทรัพย์ ทองคำ หรือการลงทุนเพื่อการค้า 2. การจัดตั้งธุรกิจร่วมกับผู้อื่น ร่วมทุนทำธุรกิจ 3. การให้กู้ยืม บุคคลทั่วไป บริษัท หรือสถาบันการเงินอื่นๆ และหน่วยงานภาครัฐฯ 4. การลงทุนในตลาดทุน ลงทุนในตราสารทุน เช่น หุ้นสามัญ หรือลงทุนในตราสารหนี้ เช่น หุ้นกู้ เป็นต้น 5. ฝากเงินกับธนาคารหรือสถาบันทางการเงิน - เงินทุนไวต่อสิ่งแวดล้อม คือ เงินทุนได้รับอิทธิพลต่อปัจจัยต่างๆได้ง่าย - เงินทุนเป็นทรัพยากรขาดแคลน คือ เงินในระบบเศรษฐกิจมีจำกัด นโยบายทางเศรษฐกิจ คือ นโยบายที่รัฐบาลตัดสินใจเลือกใช้ เมื่อพบว่าประเทศมีปัญหาทางระบบเศรษฐกิจ อันเนื่องมาจากเศรษฐกิจไม่ดี(ภาวะเงินฝืด) หรือเศรษฐกิจโตไวเกินไป(เงินเฟ้อ) รัฐบาลจะเข้ามาแทรกแซงระบบการเงินโดยใช้นโยบายทางเศรษฐกิจผ่าน 2 ทาง คือ 1. นโยบายการคลัง เป็นการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายภาครัฐบาล และนโยบายด้านการจัดเก็บภาษี 2. นโยบายการเงิน เป็นการดำเนินนโยบายทางเศรษฐกิจ ผ่านนโยบายด้านดอกเบี้ย และควบคุมปริมาณเงินในระบบเศรษฐกิจ ตัวอย่างเช่น หากภาวะเศรษฐกิจขาดดุล รัฐบาลจะตัดสินใจกระตุ้นเศรษฐกิจ โดยด้านการคลังจะทำการเพิ่มค่าใช้จ่ายภาครัฐ และลดอัตราภาษี ส่วนนโยบายการเงินจะทำการลดอัตราดอกเบี้ยและเพิ่มปริมาณเงิน เป็นต้น ประเภทนักลงทุน แบ่งได้ 2 ประเภทใหญ่ๆคือ 1. นักลงทุนรอรับผล หรือเชิงรับ (Passive Investors) คือ ยอมรับความเสี่ยงได้ต่ำ ลงทุนตามกระแสข่าว ส่วนใหญ่ให้ผู้เชี่ยวชาญจัดการลงทุนให้เน้นลงทุนในตราสารหนี้ สินทรัพย์ที่มีความผันผวนต่ำ กลัวการขาดทุนมาก 2. นักลงทุนมุ่งหวังผล หรือเชิงรุก (Active Investors) คือ ยอมรับความเสี่ยงสูง เน้นสร้างผลกำไร มีความมั่นใจสูง ไม่กลัวขาดทุน หากแบ่งประเภทนักลงทุนให้ละเอียดยิ่งขึ้น สามารถแบ่งได้ดังนี้ คือ การวิเคราะห์แบบDemographics จะแบ่งประเภทนักลงทุนเป็น 3 ช่วง คือ ช่วงที่ 1 หรือ Accumulation Phase (ระยะสะสม) คือ ช่วงที่เริ่มทำงานหรือเริ่มสะสมทุนทรัพย์ อาจมีหนี้สินอาจมากกว่าทรัพย์ มีรายได้น้อย แต่สม่ำเสมอและมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในอนาคต ผู้ลงทุนในช่วงอายุนี้มักจะชอบลงทุนประเภทที่มีความเสี่ยงสูงเพื่อโอกาสที่จะได้ผลตอบแทนสูงกว่า ช่วงที่ 2 คือ Consolidation Phase (ระยะมั่นคง) คือ ช่วงที่มีรายได้สูงกว่ารายจ่าย จะอยู่ในช่วง Mid to Late Career คือ มีหน้าที่การงานที่มั่นคง รายได้สม่ำเสมอ หนี้สินที่มีลดลงจนใกล้ชำระเสร็จ แนวการลงทุนจะลดความเสี่ยงลงและคำนึงถึงความมั่นคงมากขึ้น ช่วงสุดท้าย คือ Gifting Phase (ระยะอุทิศ) คือ ช่วงเกษียณอายุการทำงาน มีอิสระทางการเงิน คือ ไม่มีภาระหนี้สิน แม้ไม่มีรายได้จากการทำงานแต่ก็มีรายได้จากกองทรัพย์สินที่สะสมและลงทุนไว้ สามารถดำรงมาตรฐานชีวิตเช่นเดิมก่อนที่จะเกษียณอายุงาน จนถึงช่วงปลายชีวิต ที่มีทรัพย์สินมากเกินกว่าจะใช้หมด จึงมีเหลือเผื่อแผ่เจือจุนให้แก่ผู้อื่นได้ซึ่งจะมอบเป็นมรดกให้แก่ทายาทในที่สุด การวิเคราะห์แบบการกำหนดวัตถุประสงค์การลงทุน จะแบ่งประเภทนักลงทุนเป็น 4 ประเภท คือ การเพิ่มค่าของเงินทุน (Capital Appreciation) ผู้ลงทุนต้องการให้หลักทรัพย์หรือทรัพย์สินที่ตนลงทุนไว้ มีมูลค่าเพิ่มขึ้นตลอดระยะเวลาที่ลงทุนโดยหวังจะได้รับกำไร รับความเสี่ยงได้สูง มีการคาดหวังผลตอบแทนในอัตราที่สูงเช่นกัน การสร้างรายได้ประจำ (Current Income) ผู้ลงทุนลงทุนในหลักทรัพย์ หรือทรัพย์สินของบริษัทขนาดใหญ่ที่มีฐานะทางการเงินมั่นคงสามารถจ่ายเงินปันผลให้แก่ผู้ถือหุ้นอย่างสม่ำเสมอหรือลงทุนในตราสารหนี้ ซึ่งการลงทุนแบบนี้มักจะมีความเสี่ยงต่ำ และให้รายได้ประจำแก่ผู้ลงทุน การปกป้องเงินทุน (Capital Protection) ต้องการรักษาเงินลงทุนของตนไม่ลดหรือขาดทุนหรือเสียหายไปจากการ เช่น การลงทุนในตั๋วเงินคลัง ตั๋วสัญญาใช้เงินของสถาบันการเงินเงินฝาก ซึ่งมีความเสี่ยงต่ำพร้อมกับอัตราผลตอบแทนที่ค่อนข้างต่ำด้วย ผลตอบแทนรวม (Total Return) ต้องการให้ความเสี่ยงและผลตอบแทนในการลงทุนมีความเหมาะสมกันเป็นการผสมผสานระหว่างสามวัตถุประสงค์ทั้งสามประการข้างต้น จะต้องนำมาพิจารณาให้สอดคล้องกับแนวคิดของผู้ลงทุน ในเรื่อง การยอมรับความเสี่ยงและผลตอบแทน ตลอดจนช่วงเวลาที่สอดคล้องกับแผนการลงทุนของลูกค้า ความเสี่ยง (Risk) คือ ความไม่แน่นอนที่จะเกิดขึ้นบนความน่าจะเป็นใดๆ ซึ่งส่งผลกระทบต่อการลงทุนได้ เช่นการลงทุนในหุ้นที่มีความเสี่ยงสูง ก็มีโอกาสที่จะได้ผลตอบแทนสูง และขณะเดียวกันก็มีโอกาสขาดทุนสูงเช่นกัน ความเสี่ยงแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆดังนี้ 1. ความเสี่ยงที่เกิดจากปัจจัยมหภาค หรือ Macro Factors เป็นความเสี่ยงที่นักลงทุนไม่อาจหลีกเลี่ยงได้แบ่งออกเป็น 1.1 Pervasive Risk คือ ความเสี่ยงที่กระทบทุกคนไม่ว่าจะเป็นนักลงทุนหรือไม่ก็ตาม ได้แก่ 1.1.1 Purchasing Power Risk ความเสี่ยงที่เกิดจากอำนาจซื้อลดลง (ผลจากเงินเฟ้อ) 1.1.2 Political Risk ความเสี่ยงจากการเปลี่ยนแปลงทางการเมือง และนโยบายเศรษฐกิจทางการเงินและการคลัง 1.1.3 Currency Risk ความเสี่ยงที่เกิดจากความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยน กระทบต่อผู้นำเข้าและส่งออก 1.2 Systematic Risk คือความเสี่ยงที่เป็นระบบ เกิดกับผู้ที่ทำการลงทุนเท่านั้น 1.2.1 Interest Rate risk คือ ความเสี่ยงที่เกิดจากความผันผวนของอัตราดอกเบี้ย ซึ่งจะกระทบต่อผู้ลงทุนในตราสารหนี้ เช่น ถ้าอัตราดอกเบี้ยในท้องตลาดสูงขึ้น ขณะที่ตราสารหนี้จ่ายดอกเบี้ยเท่าเดิม จะส่งผลให้ราคาซื้อขายในตลาดรองลดลง 1.2.2 Market Risk คือ ความเสี่ยงที่เกิดจากความผันผวนของตลาดโดยรวม และส่งผลต่อราคาหลักทรัพย์ 2. ความเสี่ยงที่เกิดจากปัจจัยจุลภาค หรือ Micro Factor ความเสี่ยงที่เกิดขึ้นเฉพาะตัว และสามารถลดความเสี่ยงโดยการกระจายการลงทุนได้ 2.1 Credit Risk ความเสี่ยงจากตัวบริษัท ไม่ว่าจะเป็นความสามารถในการการจ่ายหนี้ หรือการทำกำไร 2.2 Sector Risk ความเสี่ยงระดับอุตสาหกรรมหรือกลุ่มธุรกิจนั้นๆ

อาชีพผู้แนะนำการลงทุน สำคัญอย่างไรกับการวางแผนทางการเงิน และทำไมจึงต้องสอบใบอนุญาตเป็นผู้แนะนำการลงทุนต่างๆ(Single License, Derivative License) หรือนักวางแผนทางการลงทุน (IP : Investment Planner)

Tue, 19 Jul 2016 17:12:03 +0700

ปัจจุบันการลงทุนและการวางแผนทางการเงิน นับว่าเป็นสิ่งสำคัญในชีวิต นอกจากความสำคัญของสุขภาพ หน้าที่การงาน ความสัมพันธ์ในครอบครัว ซึ่งทำไมทุกคนต้องวางแผนทางการลงทุน? “อันนี้นับเป็นคำถามคลาสสิกมากๆ เพราะคนที่ถาม มักจะเป็นผู้ที่ไม่ได้วางแผนทางการเงิน หรือวางแผน ก็วางแผนแบบไร้จุดหมายหรือไม่เข้าใจจริงๆ” เพราะเนื่องจากคนมากมายไม่รู้ว่า การวางแผนทางการเงินคืออะไร? และสำคัญอย่างไร? จึงทำให้เกิดอาชีพทางการเงินมากมาย ที่พร้อมจะช่วยเหลือผู้คนในสังคมวางแผนทางการเงิน และรักษาสุขภาพทางการเงินของเราได้ อาทิ เช่น ผู้แนะนำการลงทุน คือผู้ที่คอยให้คำแนะนำเกี่ยวกับการลงทุนในหลักทรัพย์ด้านต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นหุ้นสามัญ หุ้นกู้ พันธบัตร และกองทุนต่างๆ ซึ่งผู้ที่ทำหน้าที่แนะนำการลงทุนนั้น จะต้องมีความรู้ความสามารถด้านหลักทรัพย์ที่ตนเองจะแนะนำให้แก่นักลงทุนในแต่ละบุคคล ซึ่งผู้แนะนำการลงทุนที่เราสามารถตามหาได้เจอทั่วๆไป ก็จะเป็นเจ้าที่หน้าให้คำแนะนำการลงทุนจากธนาคารพาณิชย์ต่างๆ ซึ่งจะเน้นในการลงทุนในกองทุรวม พันธบัตรและหุ้นกู้ ส่วนเจ้าหน้าที่แนะนำการลงทุนในบริษัทหลักทรัพย์(บล.) จะแนะนำการลงทุนในตราสารทุนและอนุพันธ์เป็นหลัก เช่นหุ้นสามัญ และใบสำคัญแสดงสิทธิ(Warrant) และสัญญาซื้อขายล่วงหน้า (Future) เป็นต้น ซึ่งก่อนที่ผู้ที่ทำหน้าที่เป็นผู้แนะนำการลงทุนจะสามารถให้คำแนะนำแก่นักลงทุนได้ ผู้แนะนำการลงทุนจะต้องศึกษาหาความรู้ และจะต้องสอบผ่านหลักสูตรตามที่คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) กำหนด โดยอันดับแรก ผู้ที่จะรับหน้าที่เป็นผู้แนะนำการลงทุนได้จะต้องสอบผ่านใบอนุญาตผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์(แนะนำตราสารทุน ตราสารหนี้และกองทุน) หรือชาวบ้านเรียกกันว่า “Single License หรือ IC License” ซึ่งในกรณีที่ผู้แนะนำการลงทุนท่านนั้นสอบ “Single License หรือ IC License” ผ่านแล้ว และต้องการแนะนำการลงทุนในสัญญาล่วงหน้าได้ หรือที่เรียกกันว่า “Derivative License หรือ TFEX License” จะต้องลงสอบใบอนุญาตนี้เพิ่มเติม และเมื่อสอบผ่าน “Single License หรือ IC License” + “Derivative License หรือ TFEX License” จะได้รับอนุญาตให้เป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุน (ตราสารทุน ตราสารหนี้ กองทุนและสัญญาล่วงหน้า) ได้นั้นเองครับ ทั้งนี้ ใบอนุญาตดังกล่าวข้างต้นไม่ว่าจะเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุน ที่จะต้องสอบผ่าน “Single License หรือ IC License” และผ่าน “Derivative License หรือ TFEX License” ก็ตาม ผู้แนะนำการลงทุนเหล่านั้นจะสามารถแนะนำการลงทุนได้แบบทั่วไปเท่านั้น (การแนะนำการลงทุนทั่วไปคือ เป็นการแนะนำเน้นที่จะเสนอหลักทรัพย์ใดๆหลักทรัพย์หนึ่ง โดยไม่คำนึงถึงความต้องการเฉพาะบุคคล) ยังไม่พอครับ…. เมื่อผู้แนะนำการลงทุนท่านนั้น สามารถขึ้นทะเบียนกับทางคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) “เป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุนแล้ว” หากผู้แนะนำการลงทุนท่านนั้นต้องการแนะนำการลงทุนแบบเฉพาะเจาะจง(เป็นการแนะนำโดยศึกษาและเลือกหลักทรัพย์ให้ตรงตามวัตถุประสงค์การลงทุนในด้านผลตอบแทนและความเสี่ยงให้นักลงทุนแต่ละคน) จะต้องขึ้นทะเบียนกับคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) ให้เป็น “นักวางแผนการลงทุน” หรือ IP License หรือ Investment Planner โดยมีเงื่อนสรุปได้ดังนี้ จะต้องผ่านการทดสอบ 4 ตัวดังนี้ Single License หรือ IC License Derivative License หรือ TFEX License CPF Certified Financial Planning (เฉพาะ Module ที่1) เรื่อง พื้นฐานการวางแผนการเงิน ภาษี จรรยาบรรณ CPF Certified Financial Planning (เฉพาะ Module ที่2) เรื่อง การวางแผนการลงทุน *ทั้งนี้ หากสามารถผ่านหลักสูตรทดสอบ CPF Certified Financial Planning ได้ครบทุก Module จะสามารถเป็นที่ปรึกษาทางการเงินส่วนบุคคล และจะสามารถใช้คำว่า “CFP” ตามหลังนามสกุลของท่านตามเงื่อนไขที่คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) และสมาคมนักวางแผนทางการเงินกำหนดได้ สรุปเงื่อนไขในการสอบใบอนุญาตแต่ละประเภทโดยสังเขป ดังนั้นจะเห็นได้ว่า กว่าจะเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ ผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุน นักวางแผนทางการเงิน และเป็นที่ปรึกษาทางการเงิน จะไม่ได้เป็นหรือได้มาง่ายๆ พวกเขาเหล่านั้นจะต้องผ่านบททดสอบทางความรู้ด้านวิชาการตามหลักเกณฑ์ที่กำหนด ซึ่งหากเป็นที่ปรึกษาทางการเงินส่วนบุคคล(CFP) จะมีเงื่อนไขในด้านประสบการณ์ทำงานและการวางแผนทางการเงินเข้ามาเกี่ยวข้องในการประกอบคำพิจารณาให้ได้รับใบอนุญาตอีกด้วย*ในการขอขึ้นทะเบียนใบอนุญาตแต่ละประเภท จะต้องยื่นขออนุญาตกับ คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) ที่เวบไซต์ www.sec.or.th และโปรดตรวจสอบคุณสมบัติอื่นๆก่อนยื่นคำขออนุญาต จากเรื่องราวดังกล่าวจะชี้ให้เห็นว่า อาชีพทางการเงินมีความหลากหลายมากๆ (ทั้งนี้ผู้เขียนบทความยังไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับใบอนุญาตด้านนักวิเคราะห์นะครับ ^^) และเนื่องด้วยก่อนจะมาทำหน้าที่แนะนำการลงทุนได้ จะต้องสอบผ่านใบอนุญาตตามที่คณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์(ก.ล.ต.) กำหนด จึงมั่นใจได้ว่า บุคลากรที่ทำหน้าที่เป็นผู้แนะนำการลงทุนด้าน มีความรู้ความสามารถที่จะทำให้นักลงทุนมั่นใจได้ ทั้งนี้ผู้แนะนำการลงทุนเอง จะต้องหมั่นศึกษาหาความรู้ในด้านตัวหลักทรัพย์ชนิดต่างๆ เงื่อนไขต่างๆ ข้อดีข้อเสียของหลักทรัพย์ในแต่ละประเภท ด้านผลตอบแทนและความเสี่ยง ตลอดจนศึกษาปัจจัยด้านเศรษฐกิจและสภาวะแวดล้อมที่มีผลต่อราคาหลักทรัพย์ที่แนะนำการลงทุน รวมไปถึงศึกษาหาความรู้การใช้เครื่องมือทางการเงินต่างๆ เพื่อช่วยเหลือให้คำแนะนำการลงทุนแก่นักลงทุนที่มีประสิทธิภาพต่อไปครับ หากท่านเป็นนักลงทุน หรือบุคคลที่สนใจการลงทุนและอยากจะเข้ามาทำงานเป็นผู้แนะนำการลงทุน เราได้เปิดอบรมให้ความรู้ปูพื้นฐาน รวมไปถึงติวสอบใบอนุญาตทางการเงิน เพื่อสอบเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ “Single License หรือ IC License” และ ผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุน “Derivative License หรือ TFEX License” (กรณีผ่าน “Single License หรือ IC License” แล้ว) โดยอาจารย์ผู้มีความรู้ความสามารถ และทำงานในวงการการเงินโดยตรงร่วม 10 ปี ซึ่งมีความเชี่ยวชาญในการอบรมติวสอบ เพื่อสอบผ่าน Single License และ Derivative License โดยมีเนื้อหากะทัดรัด เข้าใจง่ายแบบบ้านๆ และตรงประเด็นในการเกร็งข้อสอบ มีเทคนิคในการทำข้อสอบให้ตลอดเวลา ซึ่งในแต่ละคอร์สจะรับติวจำนวนจำกัดไม่มาก ทำให้อาจารย์สามารถดูแลทั่วถึง เพื่อความมีประสิทธิภาพในการเรียนและจำนวนคนสอบผ่านสูงสุด “ดังนั้นเราจึงกล้ารับประกัน หากไม่ผ่านสามารถเข้ามาเรียนซ้ำฟรี(ตามเงื่อนไขที่กำหนด) อีกทั้งอาจารย์ของเรายังให้คำปรึกษาในเส้นทางอาชีพทางการเงินแก่ลูกศิษย์ รวมไปถึงผู้ที่สนใจในอาชีพทางการเงินฟรีด้วยครับ สนใจติดต่อ อาจารย์ฟิวส์ 084-6996961 Id line : khofield www.challengemetutor.com ติว Single License หรือ IC License http://www.challengemetutor.com/index.php?mo=14&newsid=325051 ติว Derivative License หรือ TFEX License http://www.challengemetutor.com/index.php?mo=14&newsid=360813 facebook https://www.facebook.com/ChallengeMe.Tutor

กู้ซื้อรถ.. อย่างไรให้เพิ่มค่า

Wed, 06 Apr 2016 15:45:36 +0700

สวัสดีครับทุกคน วันนี้เราจะมาพูดถึงปัญหาทางสังคมทางการเงินอีกอย่างหนึ่ง นั้นคือ “หนี้สิน” นั้นเอง ซึ่งจริงๆแล้วหนี้สินไม่ใช่ตัวปัญหาที่ทำให้ผู้ก่อมีปัญหาทางการเงิน แต่ด้วยนิสัยส่วนตัวในการสร้างหนี้ หรือวัตถุประสงค์ในการสร้างหนี้ที่ไม่ก่อให้ประโยชน์ต่างหากครับ ที่ทำให้เกิดผลเสียแก่ตัวผู้สร้างหนี้สิน ยกตัวอย่างเช่น นาย ก อายุ 25 ปี เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง มีเงินเดือนประมาณ 17,000 บาท ค่าใช้จ่ายส่วนตัวประมาณ 6,500 บาท อาศัยอยู่กับบิดามารดา มีเงินออมอยู่ประมาณ 100,000 บาท ไม่มีภาระหนี้สินใดๆในปัจจุบัน และทำงานมาได้หลังเรียนจบประมาณ 2-3 ปี เริ่มคิดที่จะซื้อรถยนต์สักคันราคาประมาณ 800,000 บาท วางเงินดาวน์ 10% คือ 80,000 บาท และที่เหลือ 720,000 บาท ผ่อนเป็นระยะเวลา 10 ปี ดอกเบี้ย 2% ซึ่งนาย ก ต้องมีภาระผ่อนต่อเดือน เดือนละ 7,200 (คิดจาก >> ดอกเบี้ย = 720,000 x 2% x 10 =144,000 >> ดังนั้นเงินต้นรวมดอกเบี้ย = 720,000 + 144,000 = 864,000 >> ดังนั้นผ่อนต่อเดือน = 864,000/120เดือน = 7,200 ต่อเดือน) ทั้งนี้เหตุผลที่นาย ก ต้องการผ่อนรถ เพื่อต้องการใช้รถเพื่อเดินทางไปทำงาน และเพื่อใช้ท่องเที่ยวในวันหยุดพักผ่อนเท่านั้น จากข้อมูลทางการเงินของนาย ก ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาใดๆ เพราะนาย ก ไม่มีหนี้สินอื่นๆ บ้านไม่ต้องเช่า และยังไม่มีภาระใดๆ อีกทั้งยังมีเงินเก็บอีกประมาณ 100,000 บาท ซึ่งก็เพียงพอต่อการวางเงินดาวน์รถออกมาใช้งาน แต่หากมองลึกไปอีกขั้น รายได้หักค่าใช้จ่ายส่วนตัวนาย ก กลับเหลือแค่ 10,500 บาท (17,000 - 6,500) และหากผ่อนรถอีกเดือนละ 7,200 บาท ก็จะเหลือเงินออมที่ 3,300 บาทต่อเดือน (10,500 -7,200) หากมองผิวเผินก็ยังมีเงินเก็บบ้างใช่มั้ยครับ งั้นเราลองถามนาย ก กันดีกว่าครับว่า เงินที่เหลือ 3,300 บาทต่อเดือน มันดีแล้วหรือยัง? ซึ่งหากเราลองเปรียบเทียบเงินเหลือออมต่อรายได้ จะอยู่ที่ 19.41% (3,300 /17,000) จะเห็นว่ามากกว่า 10% ซะอีก หากจะมองที่อัตราส่วนเงินเหลือต่อรายได้อย่างเดียวนะครับ และบอกว่าเพียงพอแล้ว “ก็เอาที่สบายใจละกันนะครับ 5555” แต่ผมจะถามต่อไปว่า คุณได้คิดแล้วหรือยังว่าค่าใช้จ่ายที่ต้องเกิดขึ้นอีก อาทิ ค่าน้ำมัน ค่าประกัน ค่าต่อทะเบียน ค่า พ.ร.บ. หรือแม่กระทั่งค่าที่จอดรถ อยากถามนาย ก ว่าได้เอาค่าใช้จ่ายเหล่านั้นมาคำนวณแล้วหรือไม่ ซึ่งเงิน 3,300 บาทที่เหลือ ก็ไม่น่าจะพอแต่อย่างใด แล้วที่สำคัญรถเป็นสินทรัพย์ที่มีแต่เสื่อมสภาพและราคาลดลงตามกาลเวลาอายุการใช้งาน จากจุดนี้จึงได้ข้อสรุปได้ว่านาย ก ยังไม่สมควรมีซื้อรถในขณะนี้ครับ เพราะถึงแม่ว่านาย ก จะใช้จ่ายส่วนตัวไม่เกินเดือนละ 6,500 บาท แต่นาย ก ไม่มีเงินเหลือยามฉุกเฉินเลย หากมีการซื้อรถคันดังกล่าว และที่สำคัญประโยชน์ที่ใช้งานรถยนต์กลับไม่สามารถสร้างมูลค่าให้แก่นาย ก เลยแม้แต่เงินบาทเดียว นอกจากความสะดวกสบายที่ได้รับครับ ตัวอย่างที่ 2 นาย A อายุ 25 ปี เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง มีเงินเดือนประมาณ 17,000 บาท ค่าใช้จ่ายส่วนตัวประมาณ 6,500 บาท อาศัยอยู่กับบิดามารดา มีเงินออมอยู่ประมาณ 100,000 บาท ไม่มีภาระหนี้สินใดๆในปัจจุบัน และทำงานมาได้หลังเรียนจบประมาณ 2-3 ปี และมีอาชีพเสริมคือเป็นตัวแทนประกันชีวิตบริษัทแห่งหนึ่งแบบ Part Time เริ่มคิดที่จะซื้อรถยนต์สักคันราคาประมาณ 800,000 บาท วางเงินดาวน์ 10% คือ 80,000 บาท และที่เหลือ 720,000 บาท ผ่อนเป็นระยะเวลา 10 ปี ดอกเบี้ย 2% ซึ่งนาย ก ต้องมีภาระผ่อนต่อเดือน เดือนละ 7,200 (คิดจาก >> ดอกเบี้ย = 720,000 x 2% x 10 =144,000 >> ดังนั้นเงินต้นรวมดอกเบี้ย = 720,000 + 144,000 = 864,000 >> ดังนั้นผ่อนต่อเดือน = 864,000/120เดือน = 7,200 ต่อเดือน) ทั้งนี้เหตุผลที่นาย ก ต้องการผ่อนรถ เพื่อต้องการใช้รถเพื่อนำไปใช้เดินทางหาลูกค้าเพื่อขายประกันภัย เนื่องจากต้องการมีความสามารถในการพบปะลูกค้า ได้ง่ายและพบได้จำนวนมากรายเพิ่มขึน จากเดินทางรถโดยสานสารธารณะอาจพบได้แค่ 1-2 คน แต่ถ้ามีรถส่วนตัวก็สามารถพบได้ 2-3 คนต่อวัน(ทั้งนี้ จะได้พบปะลูกค้าที่มีศํกยภาพทางการเงิน และทางตัวแทนต้องเดินทางไปพบปะถึงที่พักอาศัยลูกค้าเหล่านั้น) ดังนั้น จากเงินเหลือหลังหักค่าใช้จ่ายทั้งหมด รวมถึงภาระผ่อนรถ จะเหลือเงินเดือนละ 3,300 บาท(อ้างอิงตัวเลขจากนาย ก) และหากนาย A มีรถและทำให้มีรายได้จากการขายประกันเพิ่มขึ้นที่เฉลี่ยเดือนละ 7,000 – 8,000 บาท จึงเป็นเหตุผลที่นาย A เลือกที่จะสร้างภาระหนี้สินจากรถยนต์ และจากที่ต้องผ่อนรถเดือนละ 7,200 บาท รวมค่าใช่จ่ายน้ำมัน ประกันภัยและอื่นๆ ก็ประมาณ 10,000 บาทต่อเดือนได้ แต่ยังมีรายได้ส่วนเพิ่มจากประกันประมาณ 8,000 บาทต่อเดือน ก็ทำให้รับภาระผ่อนต่อเดือนจริงที่ 2,000 บาทต่อเดือนเท่านั้นเองครับ และหากนายA สามารถสร้างฐานลูกค้าและทำงานในวงการประกันต่อไปได้อย่างราบรื่น อนาคตรายได้ย่อมมากกว่าเดือนละ 8,000 แน่นอน สมมติหากมีรายได้จากประกันเดือนละ 10,000 บาท ก็เท่ากับว่า รายได้ส่วนเพิ่มจากประกันนี้จะครอบคลุมค่าใช้จ่ายของรถยนต์ หากรายได้จากกระกันเกินเดือนละ 10,000 บาท นอกจากรายได้ส่วนเพิ่มจากประกันจะครอบคลุมค่าใช้จ่ายประกันแล้ว ยังสามารถทำให้ความมั่งคั่งและนายA มีเงินเหลือเก็บมากยิ่งขึ้นไปอีก จะสังเกตได้ว่า ทั้งนาย ก และนายA มีรายได้และค่าใช้จ่ายเหมือนๆกัน แต่นาย A เลือกที่จะสร้างภาระหนี้จากการซื้อรถยนต์เพื่อทำงาน และสร้างให้เกิดรายได้ แต่นาย ก กลับนำไปใช้แค่เรื่องส่วนตัวปกติ ซึ่งวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันอย่างชัดเจน นี้ทำให้ผลของการก่อหนี้จากรถยนต์ให้ผลที่แตกต่างกัน “มุมมองที่แตกต่างกัน ถึงแม้จะเป็นหลักทรัพย์ชนิดเดียวกัน ก็ให้ผลที่แตกต่างกัน หากมองว่าเป็นสินทรัพย์เพื่อลงทุน ก็จะเป็นการลงทุน หากมองเป็นสินทรัพย์ใช้ฟุ่มเฟือยส่วนตัว มันก็จะเป็นแค่สินทรัพย์ธรรมดา” ทุกอย่างอยู่ที่มุมมองของเรานั้นเองครับ ว่าจะเลือกใช้ประโยชน์หรือใช้เล่น ก็เท่านั้นเองครับ อาจารย์ฟิวส์ Challenge Me Tutor

หุ้น IPO น่าลงทุนหรือน่ากลัว?

Thu, 17 Mar 2016 12:29:41 +0700

สวัสดีครับทุกคน วันนี้ผมจะมาพูดถึงหุ้น IPO ว่า คืออะไร และทำไมจึงเป็นที่นิยมของนักลงทุนกัน หุ้นเพิ่มทุน “IPO” หรือ Initial Public offering คือ การขายหุ้นสามัญเพิ่มทุน พร้อมกับบริษัทนั้นๆทำการจดทะเบียนเข้าตลาดหุ้นเป็นครั้งแรก ทั้งตลาด SET และ MAI ครับ ซึ่งสำหรับเหตุผลที่บริษัทจำกัด สนใจที่จะแปลงตัวเองเป็นบริษัทจำกัด(มหาชน) และทำการจดทะเบียนซื้อขายหุ้นของบริษัทตนเองในตลาดหลักทรัพย์ทั้ง SET และ MAI ส่วนใหญ่มีเหตุผลหลักๆ 2 ข้อ คือ 1.ต้องการเงินลงทุนเพื่อขยายธุรกิจ 2.เพื่อต้องการเงินทุนหมุนเวียนในการประกอบธุรกิจปกติแต่มิได้เพื่อขยายธุรกิจ *ทั้งนี้บางบริษัทอาจจะมีการขายหุ้น IPO เพื่อทำการชำระหนี้เดิม ก่อนที่จะนำเงินไปขยายธุรกิจ หรือนำเงินที่เหลือเป็นเงินทุนหมุนเวียนก็เป็นได้ครับ ซึ่งนักลงทุนควรจะศึกษาจากแบบแสดงรายการคำขอ Filing ที่บริษัทยื่นต่อ ก.ล.ต. ได้ครับ (ถือเป็นหนังสือชี้ชวนที่บอกรายละเอียดเกี่ยวกับบริษัทมหาชนที่จดทะเบียนซื้อขายหุ้นของตนเองในตลาดหลักทรัพย์ SET และ MAI) ทั้งนี้เกณฑ์ในการจดทะเบียนเข้าตลาดหุ้น ของ SET และ MAI โดยสังเขป (บางส่วนที่สำคัญ) มีดังนี้ หลักเกณฑ์ SET MAI อายุการดำเนินธุรกิจ ไม่ต่ำกว่า 3 ปี ไม่ต่ำกว่า 2 ปี ทุนจดทะเบียน มากกว่า 300 ล้านบาท มากกว่า 20 ล้านบาท จำนวนรายย่อยที่เสนอขาย มากกว่า 1,000 ราย มากกว่า 300 ราย สัดส่วนผู้ถือหุ้นรายย่อย มากกว่า 25% มากกว่า 20% กำไรสุทธิ -กำไรสุทธิ 2 ปีล่าสุด รวมกันไม่ต่ำกว่า 50 ล้านบาท - และปีล่าสุดกำไรสุทธิไม่ต่ำกว่า 30 ล้าน -กำไรสะสมเป็นบวก -หากกำไรสะสมติดลบ จะต้องมีมูลค่าทุนจดทะเบียนมากกว่า 1,000 ล้านบาท ทั้งนี้หลักเกณฑ์อื่นๆ เช่นโครงสร้างของบริษัทที่ปราศจากความขัดแย้งทางผลประโยชน์ หรือโครงสร้างเรื่องระบบบัญชี การควบคุมภายใน คณะกรรมการ และการเปิดเผยข้อมูล ยึดหลักเกณฑ์เดียวกันครับ จะเห็นได้ว่าจริงๆแล้ว เงื่อนไขในการเข้าตลาดหลักทรัพย์ SET หรือ MAI นั้น จะมีเรื่องของขนาดทางธุรกิจ และผลกำไรมาเกี่ยวข้องเป็นหลักเท่านั้น ส่วนหลักเกณฑ์อื่นๆ ที่ทางสำนักงาน ก.ล.ต. ยึดหลักเดียวกันครับ ต่อมา ผมจะขอยกตัวอย่างขั้นตอนในการเสนอขายหุ้น IPO แบบคร่าวๆ เข้าใจง่ายๆ ฉบับบ้านๆให้ฟังดังนี้ครับ - เมื่อบริษัทจำกัด ที่ทำธุรกิจของตน มีความต้องการเงินทุน หรือต้องการขยายธุรกิจ หรือต้องการความสากล ซึ่งบริษัทจำกัดนั้นๆ พิจารณาแล้วว่า บริษัทตนเองมีศักยภาพที่จะเติบโตต่อไปได้ และต้องการแหล่งเงินทุนที่ปราศจากดอกเบี้ยระยะยาง จึงตัดสินใจแปลงสภาพเป็นบริษัทจำกัดมหาชนและเตรียมพร้อมเข้าสู่การจดทะเบียนในตลาดหุ้น - จากนั้นบริษัทจะทำการติดต่อกับวาณิชธนกิจหรือที่ปรึกษาทางการเงิน โดยที่ปรึกษาทางการเงินจะให้คำแนะนำ รวมไปถึงการปรับปรุงโครงสร้างบริษัทให้ไม่มีความขัดแย้งทางผลประโยชน์ในรูปแบบการถ่ายโอนผลประโยชน์ที่อาจจะทำให้นักลงทุนรายย่อยโดนเข้าเปรียบได้ ตลอดจนระบบโครงสร้างบริษัทด้านระบบบัญชี การควบคุมภายใน ระบบคณะกรรมการบริษัท ให้ถูกต้องและเป็นไปตามที่สำนักงาน ก.ล.ต. กำหนด และวาณิชธนกิจจะจัดทำแบบยื่นคำขอ Filing เพื่อขออนุญาตสำนักงาน ก.ล.ต. ซึ่งขั้นตอนนี้จัดได้ว่ากินเวลานานที่สุด บางบริษัทอาจใช้เวลา 2-3 ปี หรือนานกว่านั้น ขึ้นอยู่กับความพร้อมของบริษัทเป็นหลักครับ (ทั้งนี้ วาณิชธนกิจหรือที่ปรึกษาทางการเงิน รวมไปถึงบริษัทที่วาณิชธนกิจสังกัดอยู่ ต้องไม่มีความขัดแย้งทางผลประโยชน์กับบริษัทมหาชนที่ทำหน้าที่ที่ปรึกษาทางการเงินนั้นๆเด็ดขาด) - เมื่อบริษัทพร้อมและแปลงสภาพบริษัท จากบริษัทจำกัด เป็นบริษัทจำกัดมหาชน และทางวาณิชธนกิจหรือที่ปรึกษาทางการเงินจะทำการยื่นแบบคำขอ Filing แก่สำนักงาน ก.ล.ต. ซึ่งขั้นตอนนี้ ทางสำนักงาน ก.ล.ต. จะให้ทางวาณิชธนกิจและบริษัทเปิดเผยข้อมูลสู่สาธารณะ (ส่วนใหญ่พวกเรา ชาวนักลงทุนจะทราบข่าวในขั้นตอนนี้) - จากนั้นทางสำนักงาน ก.ล.ต. จะทำการตรวจสอบ บริษัทมหาชนที่ยื่นแบบคำขอดังกล่าว ทั้งตรวจสอบโครงสร้างบริษัท ความเสี่ยงของบริษัท การควบคุมภายใน และผลประโยชน์อื่นๆ ที่ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ หรือคนเก่าสามารถเอาเปรียบนักลงทุนรายย่อย รวมไปถึงความเป็นไปได้ของธุรกิจที่จะดำเนินการต่อไปได้อย่างปกติสุข(Going Concern) ซึ่งขั้นตอนนี้ทางสำนักงาน ก.ล.ต. จะทำหน้าที่เสมือนเป็นตัวแทนของนักลงทุนในการพิจารณาว่า บริษัทมหาชนดังกล่าว มีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะจดทะเบียนเข้ามาซื้อขายหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ SET หรือ MAI ได้หรือไม่ - หากทางสำนักงาน ก.ล.ต. พิจารณาแล้วเห็นชอบอนุญาต จะอนุญาตให้บริษัททำการดำเนินการจัดจำหน่ายหุ้นIPO (Underwriting) ได้ ซึ่งขั้นตอนนี้นักลงทุนจะสามารถจองผ่านตัวแทนสนับสนุนการขายได้ต่อไป ทั้งนี้ ผมสังเกตนักลงทุนชอบถามว่า คำว่า IPO มันคือหุ้นจำนวนเท่าไหร่ หรือก้อนไหนกันแน่? แล้วทำไมในบางครั้งราคาหุ้น IPO มันถึงวิ่งขึ้นไปได้มาก เป็นต้น ผมจึงขอยกตัวอย่างการจดทะเบียนและจำนวนตัวเลขคร่าวๆ ง่ายๆดังนี้ บริษัท A มูลค่าก่อนเข้าตลาดหุ้น มูลค่าหลังเข้าตลาดหุ้น กลุ่มตระกูล ก 1,000 ล้านบาท 1,000 ล้านบาท นาย เอก 300 ล้านบาท 300 ล้านบาท กลุ่มตระกูล ข 200 ล้านบาท 200 ล้านบาท หุ้นเพิ่มทุนแก่ประชาชน(IPO) (จำนวน 500 ล้านบาท) IPO หุ้นละ 2.5 บาท จำนวน 200 ล้านหุ้น 500 ล้านบาท รวม 1,500 ล้านบาท 2,000 ล้านบาท หมายเหตุ ราคาพาร์ หรือมูลค่าทุนจดทะเบียนหุ้นละ 1 บาท ทั้งนี้สำหรับวิธีการคิดราคา IPO มักนิยมให้วิธี P/E โดยหาได้จากสูตร P = ราคาหุ้นที่เหมาะสม P/E = ราคาหุ้นต่อกำไรสุทธิ EPS = กำไรสุทธิต่อหุ้น P = P/E x EPS ยกตัวอย่างเช่น ค่า P/E เฉลี่ยอุตสาหกรรม ของบริษัทนี้อยู่ที่ 10 เท่า และกำไรต่อหุ้นที่คาดการณ์ในปีหน้า(EPS) คือ 0.25 บาท ดังนั้น ราคาหุ้น IPO จึงเท่ากับ 10 x 0.25 = 2.5 บาทต่อหุ้น มาถึงตอนนี้ มักมีคำถามออกมาดังก้องเป็นนกกระจอกเข้ารังเลยว่า ราคาหุ้น IPO ที่ขายนั้นแพงไปหรือถูกไป? ซึ่งผมตั้งข้อสังเกตว่า จะแพงหรือถูกไปนั้น ให้เปรียบกับไปว่า ราคาที่ขายนั้น อยู่บนค่า P/E ที่กี่เท่า และถ้าเปรียบกับอุตสาหกรรมตนเอง และคู่แข่งรายสำคัญนั้น มีค่า P/E ที่แตกต่างกันมากเท่าไหร่ หากสูงกว่ามาก นั้นคือ”แพง” หากต่ำกว่ามาก นั้นคือ”ถูก” ทั้งนี้ต้องพิจารณาโอกาสเติบโตทางธุรกิจต่อไปได้ด้วยครับ หลังจากพิจารณาถึงค่า P/E ที่ได้ไปแล้ว เราควรดูที่วิธีการจดทะเบียนบริษัทด้วยครับ ว่าใช้เกณฑ์กำไร หรือเกณฑ์มูลค่าทุนจดทะเบียน ซึ่งในตลาด MAI มีเงื่อนไขที่อนุญาตให้บริษัทที่มีกำไรสะสมเป็นลบเข้าจดทะเบียนได้ หากมูลค่าทุนจดทะเบียนมากกว่า 1,000 ล้านบาท (ซึ่งอันนี้ค่อนข้างน่ากลัวมาก และมักจะทำให้เมื่อวัน First Day Trade หรือวันที่มีการซื้อขายวันแรก มักจะเปิดที่ราคาต่ำกว่าราคาขาย IPO) ปกติ Ceiling กับ Floor ของหุ้นปกติจะอยู่ที่ +,- 30% ของราคาก่อนหน้านั้น แต่สำหรับหุ้น IPO ในวัน First Day Trade หรือวันที่มีการซื้อขายวันแรก จะมี Ceiling + 200% และ Floor ที่ราคา 0.01 บาท ของราคา IPO ซึ่งกรอบ Ceiling กับ Floor ที่กว้างนี้ ทำให้หุ้น IPO มีความเสี่ยงจากการลงทุนสูงนั้นเองครับ ความน่ากลัวอย่างหนึ่งของหุ้น IPO นั้นคือ จากตัวอย่างบริษัท A มีจำนวนเก่าคือ 1,500 ล้านบาท และจำนวนใหม่(IPO)คือ 500 ล้านบาท ถึงแม้ว่าทางสำนักงาน ก.ล.ต. จะกำหนดให้มีระยะ Silent period หรือช่วงระยะห้ามผู้ถือหุ้นรายเก่าขายหุ้นของตนในระยะ 1 ปี ซึ่งส่วนใหญ่มักอนุญาตให้ขายหุ้นที่ 25% ได้หลังผ่านช่วง silent period ใน 6 เดือนแรก แต่ด้วยความที่หุ้น IPO มักเป็นความต้องการของตลาดโดยรวม จึงง่ายแก่การปั่น ประกอบกับช่วงกรอบ Ceiling กับ Floor ที่กว้าง จึงต้องของให้นักลงทุนพิจารณาข้อมูลข่าวสารให้ถี่ถ้วนก่อนตัดสินใจลงทุน สุดท้ายผมขอฝากแง่คิดในการลงทุนหุ้น IPO สั้นๆ คือ อยากให้คิดว่าเราทำธุรกิจและมองการเติบโตของบริษัทไปพร้อมๆกัน ซึ่งแนะนำให้ศึกษาจากแบบคำขอ Filing ของหุ้นบริษํทนั้นๆ และไม่แนะนำให้เล่นแบบฉาบฉวย เพราะหากคุณเข้ามาซื้อในวันแรกของการขายหุ้น IPO (First day trade) เพราะราคาหุ้นอาจจะเปิดบวกมาอีกสัก 20-30% ของราคา IPO ซึ่งจุดๆนี้ หากจะตัดสินใจซื้อต้องพิจารณาให้สูงๆนะครับ ขอให้โชคดีครับ อาจารย์ฟิวส์ Challenge Me Tutor

วิธีการขอรับความเห็นชอบ หรือการขึ้นทะเบียนเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ (Single License, IC (Investment consultant) สำหรับผู้สอบผ่าน Paper1

Sat, 06 Feb 2016 22:16:33 +0700

สวัสดีครับ หลายๆท่านอาจจะประสบปัญหาเกี่ยวกับการขึ้นทะเบียน เพื่อขอรับความเห็นชอบเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือที่เรียกว่า Single License หรือ IC (Investment consultant) หรือหลักสูตรสอบ Paper1 นี้ได้ เพราะไม่แน่ใจว่า หากหลังจากเรียน ติว หรืออบรม จนกระทั่งสอบผ่านวิชาหลักสูตร Single License หรือ IC (Investment consultant) หรือหลักสูตรสอบ Paper1สำเร็จแล้ว เราจะขึ้นทะเบียนได้อย่างไร วันนี้เราจะแนะนำวิธีการขึ้นทะเบียนให้แก่ทุกๆคนทราบ รวมไปถึงขั้นตอนในการต่างๆ เพื่อให้ผู้ที่สอบผ่าน Single License หรือ IC (Investment consultant) หรือหลักสูตรสอบ Paper1 ขึ้นทะเบียนกับสำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.) โดยมีขั้นตอนดังนี้ 1. ไปที่เวบไซต์ของ สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ (ก.ล.ต.) ที่ www.sec.or.th และคลิกไปที่ “ขอความเห็นชอบผู้แนะนำการลงทุน” 2. จากนั้นให้ตรวจสอบคุณสมบัติของตนเองว่า มีคุณสมบัติพร้อมในการขอรับความเห็นชอบเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ (คุณสมบัติพื้นฐานต้องสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี และทดสอบผ่านหลักสูตรที่กำหนด) คือ(Single License, IC (Investment consultant) หรือ Paper1 หรือเทียบเท่า (*หากการศึกษาของท่านต่ำกว่าระดับปริญญาตรี ท่านจะต้องมีอายุงานที่เกี่ยวข้องกับการขอรับใบอนุญาตรวมสะสมไม่ต่ำกว่า 4 ปี นับจาก 7 ปีที่ผ่านมา) --- หลังจากนั้นจึงคลิกไปที่ “ขอความเห็นชอบ และต่ออายุ” คุณสมบัติ (บางส่วน) 3. ให้คลิกไปที่ “กรณีบุคคลทั่วไป” 4. หากท่านยังไม่ได้สมัครระบบ ORAP (ระบบสมาชิกกับ ก.ล.ต.) ให้คลิกไปที่ “สมัครใช้งานระบบ” และกรอกข้อมูลส่วนตัวเพื่อสมัครสมาชิกให้เรียบร้อย 5. หลังจากสมัครสมาชิก ORAP เรียบร้อยแล้ว ให้กรอก เลขบัตรประชาชน พร้อมรหัสผ่าน แล้วกด “เข้าสู่ระบบ” 6. ให้เลือก Menu P1 “สร้างแบบคำขอความเห็นชอบ (ผู้แนะนำการลงทุน, นักวิเคราะห์, ผู้จัดการกองทุน /แบบรับรองประวัติบุคคล(ผู้บริหาร)” 7. ให้คลิกเลือกหัวข้อ “ผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์” และกดไปที่ “หน้าถัดไป” 8. ให้เลือกคุณสมบัติ “มีวุฒิการศึกษาระดับปริญญาตรี และทดสอบผ่านหลักสูตรที่เกี่ยวข้อง” (กรณีสอบผ่าน (Single License, IC (Investment consultant) หรือ Paper1 หรือเทียบเท่า ) และคลิกถัดไป *สำหรับผู้ที่ทดสอบผ่านหลักสูตรอื่นๆ หรือมีคุณสมบัติอื่นๆ เช่นการศึกษาต่ำกว่าระดับปริญญาตรี ให้คลิกหัวข้อตามคุณสมบัติของท่าน 9. กรอกข้อมูลส่วนตัวของท่าน 10. หลังจากกรอกข้อมูลส่วนตัว และข้อมูลทางการศึกษาครบถ้วนแล้ว และ กรอกรายละเอียดเกี่ยวกับประวัติการทดสอบผ่านหลักสูตรที่เกี่ยวข้อง “ในกรณีนี้หมายถึง คุณทดสอบผ่าน (Single License, IC (Investment consultant) หรือ Paper1 หรือเทียบเท่า ) *รายละเอียดการสอบผ่าน จะขึ้นมาในระบบนี้เอง (ไม่ว่าจะสอบผ่านจากสถาบัน ATI หรือ AIMC ก็จะปรากฏวันและเวลาที่สอบผ่านดังกล่าว”) **ในกรณีที่เพิ่งทดสอบผ่าน (Single License, IC (Investment consultant) หรือ Paper1 หรือเทียบเท่า ) ไม่กี่วัน ระบบอาจจะยังไม่อัพเดตข้อมูลจากศูนย์สอบมายัง ก.ล.ต. (จึงแนะนำให้ทำหลังจากสอบผ่านไปแล้วสัก 1 สัปดาห์) 11. จากนั้นให้ทำตามขั้นตอนจนจบ ทางระบบ ORAP จะให้ท่านปริ้น “แบบคำขอ” และท่านต้องแปะรูปถ่าย และเซ็นชื่อลงนามให้ครบถ้วน12. จากนั้นท่านต้อง Scan แบบคำขอที่ท่านแปะรูปถ่ายและเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว และนำมา Upload ที่ระบบ ORAP อีกครั้ง *ไฟต์เอกสารต้องเป็น นามสกุล pdf หรือ jpg เท่านั้น และขนาดไฟล์ไม่เกิน 2MB ต่อไฟล์ >> เทคนิค หากท่านไม่สะดวกในการ Scan ไฟล์ดังกล่าว หรือไม่สามารถ Scan เอกสารทั้ง 2 หน้าในไฟล์เดียวกันได้ <<< แนะนำให้ท่านถ่ายรูปเอกสาร และแปะรูปภาพไปที่ไฟล์ Word หน้าละ 1 รูป …. จากนั้นให้แปลงไฟล์เป็น pdf จะสะดวกกว่ามากๆครับ --- ทั้งนี้ไม่ต้องส่งเอกสารตัวจริงมายังสำนักงาน ก.ล.ต. ---13. จากนั้นให้พิมพ์ใบแจ้งเรียกเก็บเงินจากระบบ ORAP และให้ไปชำระผ่านเคาร์เตอร์ธนาคารตามที่กำหนด *บางกรณี หากเป็นการอัพเดตจากใบอนุญาตผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ ไปเป็น ผู้แนะนำการลงทุนด้านตลาดทุน (จะต้องสอบผ่าน Derivative License หรือ ใบอนุญาตสัญญาซื้อขายล่วงหน้า หรือ Paper14 เพิ่มเติม) ทางสำนักงาน ก.ล.ต. อาจไม่ได้เรียกเก็บค่าธรรมเนียมในการยื่นแบบคำขอครับ14. เป็นอันเสร็จสิ้นวิธีการยื่นคำขออนุญาตแล้วครับ หลังจากนั้นให้เช็ดผลการพิจารณาจากสำนักงาน ก.ล.ต. ผ่านทางเวบไซต์ http://market.sec.or.th/public/orap/IC01.aspx?lang=th ซึ่งเมื่อผลการพิจารณาผ่าน ท่านจะมีรายชื่อ พร้อมเลขที่ทะเบียน ปรากฏในเวบไซต์ สำนักงาน ก.ล.ต. และสามารถใช้เลขที่ทะเบียนดังกล่าว ในการทำหน้าที่เป้นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ต่อไปครับ อ้างอิง : สำนักงานคณะกรรมการกำกับหลักทรัพย์และตลาดหลักทรัพย์ www.sec.or.th

VI ของคุณคือ Value Investment หรือ Variety Investment?

Mon, 01 Feb 2016 13:55:38 +0700

สวัสดีครับ วันนี้เราจะมาคุยกันเกี่ยวกับคำพูดของนักลงทุนในยุคปัจจุบันที่มักจะมีคำพูดคำนึงติดปากกัน นั้นก็คำว่า VI หรือที่เรารู้จักกันดีในนามของคำว่า Value Investment หรือนักลงทุนที่เน้นคุณค่า VI หรือ Value Investment คือการลงทุนที่เน้นคุณค่า เน้นการลงทุนในหุ้นของบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ โดยเน้นการลงทุนไปพร้อมๆกับการเติบโตของบริษัท และมักจะนิยมลงทุนในบริษัทที่มีความมั่นคงและจ่ายเงินปันผลสม่ำเสมอ หรือบริษัทที่มีอนาคตที่ดี เป็นต้น ซึ่งต้นฉบับแนวความคิดนี้มาจากนักลงทุนเน้นคุณค่าชื่อดังระดับของ วอร์เรน บัฟเฟตต์ ซึ่งได้ประสบผลสำเร็จจากการลงทุนในแนวความคิดนี้เป็นอย่างมาก ซึ่งกูรูนักลงทุนระดับแนวหน้าของประเทศไทยที่หลายๆคนรู้จักเป็นอย่างดี นั้นก็คือ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร นั้นเองครับ หลายๆคนอาจงงว่า อะไรคือสิ่งที่ทำให้เขาทั้ง 2 รวมไปถึงนักลงทุนตามแนวความคิด VI เหล่านี้ ประสบความสำเร็จในการลงทุนในหุ้น ซึ่งจากการศึกษากลยุทธ์ของการลงทุนของผู้เชี่ยวชาญทั้ง 2 พบว่า สิ่งที่เขาทั้ง 2 มีเหมือนกันคือ1. ศึกษาข้อมูลในลึกซึ้ง แล้วจึงลงทุน “เป็นไปไม่ได้เลยครับ ที่จะประสบผลสำเร็จจากการลงทุนบนความไม่รู้” ซึ่งหลักการลงทุนแบบ Value Investment นั้น เราจะลงทุนในหุ้นเสมือนว่าเราร่วมทำธุรกิจเป็นของตนเอง เราต้องเรียนรู้ถึงจุดแข็ง จุดอ่อน โอกาส และอุปสรรคของธุรกิจหุ้นที่เราลงทุน อะไรคือปัจจัยของความสำเร็จ อะไรคือนวัตกรรมของธุรกิจที่เราลงทุนอยู่ และทิศทางในอนาคตนั้นสดใสมากน้อยแค่ไหน เมื่อเข้าใจทุกอย่าง เป็นอย่างดีแล้วจึงตัดสินใจที่จะลงทุนครับ 2. เป้าหมายต้องชัดเจน การลงทุนลงก็เหมือนการดำเนินธุรกิจ เราต้องมีเป้าหมายของการลงทุนที่ชัดเจน เช่นต้องการลงทุนเพื่อหวังเงินปันผล(กรณีบริษัทที่ลงทุนมีความมั่นคงเป็นอย่างดีแล้ว) หรือต้องการกำไรจากการขายหุ้นในอนาคต (กรณีบริษัทที่ลงทุนเป็นบริษัทขนาดเล็กถึงกลาง แต่มีอนาคตและนวัตกรรมที่จะก่อเกิดการเติบโตของธุรกิจต่อไปได้อย่างมั่นคง) ซึ่งส่วนใหญ่นักลงทุนเน้นคุณค่า (VI) มักจะมีพอร์ตการลงทุนในหุ้น 2 ลักษณะนี้เป็นส่วนใหญ่ 3. ไม่ตามกระแส และต้องใช้เวลาในการลงทุน การลงทุนตามกระแสหรือข่าวที่ทำให้หุ้นตัวใดๆนั้นมีความน่าสนใจในช่วงเวลาอันสั้นๆ นั้นจะไม่ใช่กลุ่มหุ้นเป้าหมายที่เหล่านักลงทุนเน้นคุณค่าสนใจครับ เพราะนักลงทุนเน้นคุณค่าหรือ Value Investment นั้นจะเน้นการลงทุนที่มุ่งหวังการเติบโตไปพร้อมกับบริษัท จะไม่นเน้นการซื้อขายเก็งกำไรระยะสั้น ซึ่งการเก็งกำไรระยะสั้นนั้นมีความเสี่ยงสูงกว่าและหากทำให้ได้กำไรหรือขาดทุนสูงกว่าการลงแบบเน้นคุณค่านั้นเอง “การลงทุนที่สำเร็จนั้น ต้องใช้เวลา… ไม่ใช้แค่ข้ามคืนไม่กี่วัน” 4. จงกลัวเมื่อคนอื่นกล้า และจงกล้าเมื่อคนอื่นกลัว เมื่อใดก็ตามที่มีข่าวหรือปัจจัยทางมหภาคมากระทบกับความเชื่อมั่น หรือระบบเศรษฐกิจโดยรวม ซึ่งอาจนำมาซึ่งการขายหุ้นทิ้งแบบไร้เหตุผล (Panic Sell) เมื่อนั้นจะไม่มีคนไหนกล้าซื้อหุ้นดังกล่าว ซึ่งในมุมมองของนักลงทุนเน้นคุณค่า Value Investment จะมองเห็นโอกาสที่จะได้ซื้อหุ้นที่ดี ในราคาที่ถูกทันที นอกจากกนี้บางสถานการณ์ที่อาจมีข่าวดีมากเกินไป จนส่งผลทำให้ราคาหุ้นของบริษัทนั้นมีมูลค่าสูงขึ้น ซึ่งในบางเหตุการณ์ หุ้นตัวนั้นอาจจะขยัยตัวสูงขึ้นแบบไร้เหตุผลก็ได้ (กรณีที่มีมูลค่าซื้อขายเข้ามามาก และหลายๆคนพากันซื้อตาม หรือที่ชาวบ้านเรียกกว่าปั่นหุ้น) ซึ่งเหตุการณ์แบบนี้ นักเก็งกำไร จะเข้ามาทำการซื้อๆขายๆกันมาก ซึ่งหากนักลงทุนแบบเน้นคุณค่าเข้ามาซื้อในจังหวะดังกล่าว ก็จะสุ่มเสี่ยงที่จะได้ราคาหุ้นในราคาที่หุ้นเกินความเป็นจริง (Over price) ได้ ดังนั้น ควรมีสติ ก่อนทำการซื้อและขาย และต้องซื้อขายหุ้น เพราะเข้าใจสถานการณ์จริงๆ มิใช่แค่กระแสนำพาได้ 5. ต้องมีความรักในสิ่งที่ทำ และทำจริง มีวินัย การลงทุนนั้น ไม่ใช่ค่านิยม แต่มันหมายถึงการวางแผนชีวิตของเราได้เลยครับ ดังนั้นนักลงทุนที่ประสบผลสำเร็จนั้น นอกจากมีเป้าหมายที่ชัดเจน มีความรู้แล้ว มักจะต้องมีความรักการลงทุน ความใส่ใจติดตามข่าวสาร และลงทุนอย่างมีระเบีบบวินัยอย่างเคร่งครันครับ และที่สำคัญต้องทำเลย ไม่ผลักวันประกันพรุ่งครับ แต่สมัยนี้ เราอาจเห็นนักลงทุนหลายๆแนว หรือแม้แต่บางคนที่ยึดหลักตามแนวการลงทุนแบบเน้นคุณค่า Value Investment นั้น มักจะไม่เป็นแบบที่กล่าวมาข้างต้น “นั้นเพราะอะไร?” เป็นความผิดของพวกเขาหรือไม่นั้น? บางทีก็ตอบได้ยากมากครับ เพราะคนทุกคนนั้นมีความเป็นปัจเจกบุคคล มีความสามารถในการรับความเสี่ยงที่แตกต่างกัน และประสบการณ์การลงทุนที่แตกต่างกัน จึงไม่สามารถจะไปกำหนดตายตัวได้ว่า “คุณต้องเป็นนักลงทุนแบบนี้ หรือแบบนั้น” ซึ่งสถานในตลาดหุ้นและตลาดโลกในปัจจุบัน มีความผันผวนค่อนข้างสูง นักลงทุนก็มีหลายกลุ่ม ซึ่งบางกลุ่มก็มีการลงทุนแบบไม่ถูกต้อง เช่นการสร้างราคา(ปั่นหุ้น) การปล่อยข่าวลือต่างๆ และแม้แต่การใช้ข้อมูลภายใน(Insider) ทำให้ผู้อื่นเสียเปรียบในการลงทุน ซึ่งก็เป็นสาเหตุที่ทำให้นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า ที่ใจไม่แข็งพอ หันมาเก็งกำไรในหุ้นนั้นๆระยะสั้นอยู่บ่อยๆได้ หรือบางคนก็มีกลยุทธ์ในการบริหารพอร์ตแบบสั้น+ยาว (เน้นเก็งกำไร+เน้นคุณค่า) ซึ่งบางทีพวกเขาเหล่านั้นก็จะมีการสัดเปลี่ยนสัดส่วนน้ำหนักไปตามสถานการณ์ เช่น (เน้นเก็งกำไร 20% +เน้นคุณค่า 80%) ก็อาจเปลี่ยนเป็น (เน้นเก็งกำไร 80% +เน้นคุณค่า 20%) ก็ได้ “ซึ่งผมไม่ได้บอกว่าการลงทุนแบบนี้ไม่ดีนะครับ” ผมแค่อยากบอกว่าการปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ตามสถานการณ์เป็นสิ่งที่ดี แต่น่ากลัวตรงที่จาก Value Investment จะกลายเป็น Variety Investment คือตรงที่ จากการลงทุนเน้นโตไปพร้อมบริษัทดีๆ แต่ปรากฏว่ามีเหตุการณ์บางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระยะสั้นๆ บางคนอาจจะเทขายหุ้นนั้นทิ้งอย่างไรเหตุผลเพียงพอก็ได้ หรืออาจจะเผลอซื้อหุ้นนั้นๆในราคาที่สูงเกินความพอดี ในกรณีที่ไม่เข้าใจว่าหุ้นนั้นๆ มีการปั่นราคาก็เป็นได้ครับ ซึ่งนักลงทุนในปัจจุบันมักเป็นเหยื่อของผู้ที่ไม่ประสงค์ดีและเกิดความเสียหายกับเงินทุนของตน จากการเป็น Variety Investment ที่ไร้เหตุผลอยู่บ่อยๆครับ บทความนี้เป็นเพียงความเห็นส่วนบุคคลเท่านั้น ผู้อ่านควรใช้วิจารณาณในการอ่านบทความนี้ครับ ขอบคุณครับ By อาจารย์ฟิวส์ Challenge Me Tutor

ภาวะเงินฝืดเป็นอย่างไร? เหตุใดคนส่วนใหญ่ถึงกลัว?

Tue, 11 Nov 2014 15:02:17 +0700

ภาวะเงินฝืด หรือชื่อเรียกภาษาอังกฤษว่า Deflation คือ ภาวะที่ระดับราคาสินค้าและบริการโดยทั่วไปลดลงเรื่อยๆ ขอย้ำนะคะว่าราคาโดยทั่วไปไม่ใช่เกิดขึ้นแค่ในสินค้ากลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง การเกิดภาวะเงินฝืดมาจากหลายประการด้วยกัน เราตามมาดูกันดีกว่าค่ะว่ามีสาเหตุมาจากอะไรบ้าง? ตามจริงแล้วภาวะเงินฝืดที่เกิดขึ้นมีสาเหตุหลักๆด้วยกัน 2 ด้าน ได้แก่ เงินฝืดจากด้านอุปทาน นั่นคือการเพิ่มขึ้นของผลผลิต (productivity) อันเนื่องมาจาก แรงงานมีประสิทธิภาพในการผลิตสูงขึ้น หรือ เทคโนโลยีที่ใช้ในกระบวนการผลิตมีความก้าวหน้ามากยิ่งขึ้น ซึ่งเป็นเหตุให้ต้นทุนที่ใช้ในการผลิตสินค้าปรับตัวลง ทำให้ราคาสินค้าทั่วไปลดลง ตัวอย่างเช่น การเปิดประเทศของจีน ซึ่งทำให้มีแรงงานชาวจีนที่ค่าจ้างแรงงานต่ำกว่าประเทศอื่นๆ แรงงานจีนเข้ามาผลิตสินค้าในตลาดเป็นจำนวนมาก ตัวอย่างของสินค้าที่เราเห็นกันในชีวิตประจำวันจำพวก เสื้อผ้า กระเป๋า รวมทั้งสินค้าอื่นๆ อีกมากมายที่แม้เราจะซื้อมาจากประเทศในยุโรป แต่เมื่อพลิกป้ายดูจะพบว่า “Made in China” แทบทั้งสิ้น ด้วยเหตุนี้จึงไม่น่าแปลกใจว่า ราคาสินค้าและบริการโดยทั่วไปของสินค้าเกือบทุกประเทศทั่วโลกจึงถูกลง เรามาดูอีกหนึ่งสาเหตุกันต่อเลยค่ะ นั่นก็คือภาวะเงินฝืดจากด้านอุปสงค์ นับว่าเงินฝืดด้านนี้เป็นสิ่งที่น่ากลัว โดยอาการของภาวะเงินฝืดเกิดจากความต้องการบริโภคของผู้คนที่ลดลง อันเนื่องมาจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำ คนตกงาน ขาดรายได้ที่จะใช้จับจ่ายใช้สอย คนขายสินค้า(ผู้ขาย) จึงจำเป็นต้องลดราคาสินค้าลงเพื่อให้สามารถขายได้ เมื่อราคาสินค้าและบริการลดลงต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน จนทำให้ผู้คนชะลอการบริโภคและการลงทุนออกไป โดยหวังว่า ราคาสินค้าและบริการจะถูกลงไปอีก เมื่อคนคิดเหมือน ๆ กันคือรอให้ราคาสินค้าถูกลง โดยคิดว่า “ถ้าซื้อพรุ่งนี้ ราคาน่าจะถูกกว่าซื้อวันนี้” ในที่สุดจะส่งผลทำให้สินค้าของผู้ผลิตขายไม่ออก ก็เริ่มมีสินค้าเหลือในสต็อก ผู้ผลิตเริ่มขาดทุน และเริ่มปลดคนงานออก คนก็เริ่มตกงาน เมื่อตกงานก็ไม่มีกำลังซื้อไปซื้อสินค้า ก็ทำให้ผู้ผลิตขาดทุนขายของไม่ออกไปอีก และในที่สุดก็ทำให้ภาวะเศรษฐกิจถดถอยติดต่อกันไปอีกหลายปี ซึ่งนับว่าเป็นผลกระทบที่ร้ายแรงและทำให้ประสบปัญหาอื่นๆตามกันมาเป็นลูกโซ่ คำถามต่อมาก็คือเศรษฐกิจไทยในปัจจุบัน(ในช่วงไตรมาสที่ 4/2557)กำลังเผชิญกับปัญหาอะไรอยู่? คนไทยส่วนมากเริ่มเกิดความกังวลว่าเศรษฐกิจประเทศเรากำลังจะเข้าสู่ภาวะเงินฝืดหรือไม่? หากสังเกตจากราคาสินค้าและบริการที่มีอยู่ในท้องตลาด ณ ปัจจุบัน ที่สินค้าและบริการทั่วไปปรับตัวลดลงแต่ไม่มากนัก เพราะสาเหตุที่ราคาสินค้าและบริการทั่วไปมีการปรับตัวลดลงเป็นจากผลของการแข่งขันทางธุรกิจ มีการลดต้นทุนการผลิตสินค้าและบริการต่างๆในด้านต้นทุนแรงงานดังที่กล่าวข้างต้นมาแล้ว แต่อย่างไรก็ตามผู้บริโภคในประเทศไทยยังคงมีความต้องการสินค้าและบริการที่เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงสามารถสรุปออกมาคร่าวๆได้ว่าเศรษฐกิจไทยยังไม่เข้าสู่สถานการณ์ภาวะเงินฝืดประเภทที่เป็นอันตรายต่อเศรษฐกิจมากนัก เพียงแต่มีแนวโน้มเท่านั้น ไม่เพียงแค่สถานการณ์คล้ายๆกันเช่นนี้จะเกิดขึ้นเฉพาะกับเศรษฐกิจไทย แต่ได้เกิดขึ้นยังต่างประเทศด้วย โดยนักเศรษฐศาสตร์ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเศรษฐกิจจะตกอยู่ในภาวะเงินฝืดได้ก็ต่อเมื่อคนส่วนใหญ่เริ่มคาดการณ์ว่าราคาสินค้าและบริการต่าง ๆ จะถูกลงเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์นี้ย่อมส่งผลเสียต่อภาคประชาชนและภาคธุรกิจ และอาจนำไปสู่ภาวะเงินฝืดประเภทที่น่ากลัวได้จริง ๆ และทำให้เศรษฐกิจตกต่ำได้จริง ๆ หากเกิดเหตุการณ์เงินผืดขึ้นจริงๆ รัฐบาลจะมีวิธีหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดภาวะเงินฝืดที่ส่งผลเสียต่อเศรษฐกิจของประเทศ และสามารถหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดภาวะเงินฝืดได้ โดยอาศัยการกระตุ้นเศรษฐกิจในรูปแบบต่างๆ ผ่านหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเช่น จากการใช้นโยบายการเงิน เช่น การลดอัตราดอกเบี้ยและการเพิ่มปริมาณเงินในระบบเศรษฐกิจ หรือการใช้นโยบายการคลัง เช่น การลดภาษี การเพิ่มการใช้จ่ายของภาครัฐในโครงการต่าง ๆ เพื่อสร้างงานและกระตุ้นการลงทุน ซึ่งปัจจุบัน หน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งธนาคารแห่งประเทศไทยและกระทรวงการคลังก็ได้ดำเนินการแทรกแซงและเฝ้าระวังเกี่ยวกับปัญหาเงินฝืด โดยผ่านการใช้นโยบายเศรษฐกิจเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดภาวะเงินฝืดในประเทศไทยอยู่แล้ว อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นกับเศรษฐกิจในประเทศเรา ถึงแม้ว่าภาครัฐจะมีนโยบายการรับมือปัญหาเศรษฐกิจได้ดีมากแค่ไหน แต่ตัวเราเองก็ควรมีการวางแผนการเงินที่ดีทั้งในด้านการอดออม การใช้จ่ายและการลงทุนอย่างมีสติ เพื่อเตรียมพร้อมที่จะรับมือในทุกๆสถานการณ์อยู่เสมอและสามารถสร้างความมั่นคงทางการเงินให้กับตนเองในอนาคตได้ ทีมงานน.ส.ณัฏฐภัสสร ศักดิ์ศรีสุวรรณ

Sun, 17 Aug 2014 13:23:21 +0700

ปัจจุบัน การลงทุนของนักลงทุนหรือนักอดออมเงิน มีหลายทางเลือก เช่นการลงทุนในตราสารทุน การลงทุนในตราสารหนี้ การฝากเงินกับสถาบันการเงิน และการลงทุนผ่านกองทุนรวม เป็นต้น ซึ่งในบทความนี้ ผมขอพูดถึงการลงทุนใน “กองทุนรวม” เป็นหลัก เนื่องจากว่า ปกติแล้วนักลงทุนที่มีความรู้จะเลือกลงทุนในหุ้นผ่านระบบการซื้อขายของตลาดหลักทรัพย์ หรือ SET นั้นเอง แต่หากบุคคลเหน่านั้นอยากลงทุน แต่ไม่มีความรู้ ก็ไม่สามารถลงทุนในหุ้นได้อย่างสนิทใจแน่นอน ดังนั้นกองทุนรวมจึงเป็นอีกทางเลือกของนักลงทุนที่อาจจะไม่มีความรู้ในกาลงทุนได้เป็นอย่างดี ซึ่ง กองทุนรวม คือหน่วยลงทุนที่ระดมจากนักลงทุน เพื่อนำไปลงทุนตามวัตถุประสงค์ตามที่ได้แจ้งไว้ในหนังสือชี้ชวน โดยกองทุนนั้นๆจะมีผู้จัดการกองทุน ผู้มีความรู้ความสารถในการบริหารกองทุนให้เป็นไปตามวัตถุประสงค์ที่วางไว้ โดยจะสรุปมูลค่าของกองทุนในรูปแบบของมูลค่าปัจจุบันสุทธิ(NAV) นั้นเอง สรุปเบื้องต้นว่า กองทุนรวมเหมาะสมกับบุคคล 3 ประเภทดังนี้ ผู้ที่มีเงินทุนจำกัด หรือต้องการลงทุนเป็นมูลค่าไม่สูงนัก และต้องการกระจายการลงทุน เนื่องจากกองทุน 1 กอง จะมีการลงทุนในหลักทรัพย์หลายชนิด ผู้ที่ไม่มีความรู้ในการลงทุน ซึ่งในการบริหารจัดการกองทุนนั้นๆ จะมีผู้จัดการกองทุนที่มีความเชี่ยวชาญในการบริหารการลงทุนคอยดูแลจัดการกองทุนในเป็นไปตามวัตถุประสงค์ อีกทั้งยังมีสำนักงาน กลต. และผู้ดูแลผลประโยชน์กองทุน ในการเฝ้าติดตามการทำงานของผู้จัดการกองทุน แทนนักลงทุนอีกด้วย ผู้ที่ไม่มีเวลาในการติดตามการลงทุน จากเหตุผลที่มีผู้จัดการกองทุนในการบริหารจัดการกองทุน ทำให้นักลงทุนไม่จำเป็นต้องนั้นเฝ้าผลของการลงทุนด้วยตนเอง ประโยชน์ของการลงทุนในกองทุนรวม กองทุนรวมมีผู้จัดการกองทุนที่มีความรู้ความสามารถในการลงทุน บริหารกองทุนแทนที่นักลงทุนต้องดำเนินงานด้วยตนเอง กองทุนรวมมีนโยบายหลากหลายให้เลือกช็อปปิ้ง เช่น กองทุนตราสารทุน กองทุนตราสารหนี้ และกองทุนผสม เป็นต้น อีกทั้งยังมีหลายรูปแบบให้เลือก เช่นกองทุนปิด กองทุนเปิด เพื่อให้สอดคล้องกับความต้องการใช้เงิน หรือความเสี่ยงที่แต่ละคนรับได้ การลงทุนในกองทุนรวมประหยัดค่าใช้จ่าย เนื่องจากค่าใช้จ่ายในการบริหารจัดการลงทุน จะมีการคิดเฉลี่ยสุทธิออกมาในรูปแบบของมูลค่าปัจจุบันสุทธิ(NAV) ต่อหน่วย ซึ่งหากนักลงทุนจะโดยคิดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ตามจำนวนหน่วยที่ลงทุน คือลงทุนเยอะก็จ่ายเยอะ ลงทุนน้อยก็จ่ายน้อย คล้ายๆกับค่าส่วนกลางของคอนโดที่คิดต่อ ตารางเมตร นั้นเอง กำไรจากการขายกองทุนรวม ไม่เสียภาษีสำหรับบุคคลธรรมดา ซึ่งจากจากการลงทุนในเงินฝากและตราสารหนี้ ที่ดอกเบี้ยจะโดยหักภาษี ณ ที่จ่าย 15% กองทุนรวมบางกองสามารถนำไปลดหย่อนภาษีได้ เช่นกองทุนเพื่อการเลียงชีพ(RMF) ,กองทุนรวมหุ้นระยะยาว (LTF) รวมไปถึงกองทุนสำรองเลี้ยงชีพ เป็นต้น การลงทุนในกองทุนรวมมีสำนักงาน กลต. คอยกำกับดูแลกองทุน โดยจะคอยกำกับดูแลตั้งแต่การอนุญาตให้เสนอขายได้ รวมไปถึงเงื่อนไขต่างๆให้มีความชอบธรรม และถูกต้องก่อนที่กองทุนนั้นๆ จะมีการเสนอขายแก่นักลงทุน ข้อเสียของการลงทุนในกองทุนรวม การลงทุนในกองทุนรวมจะไม่มีความยืดหยุ่น เนื่องจากกองทุนแต่ละกอง จะระบุชนิดและประเภทของการลงทุนไว้ รวมไปถึงสัดส่วนของชนิดหลักทรัพย์ที่จะลงทุนได้ ซึ่งการปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ในการลงทุนของกองทุนนั้นๆ จะต้องเป็นไปตามกรอบที่ระบุไว้ในหนังสือชี้ชวนเท่านั้น ซึ่งนักลงทุนไม่สามารถดำเนินการให้ผู้จัดการกองทุนทำการลงทุนในหลักทรัพย์ตามอำเภอใจของตนเองได้ รวมไปถึงวิธีการซื้อขายของกองทุนรวมนั้นๆ ก็จะระบุไว้ชัดเจนเช่นกัน จึงทำให้นักลงทุนไม่สามารถทำการซื้อขายในช่วงเวลาตามใจตนเองได้ การลงทุนในกองทุนไม่ใช่การออมเงิน ดังนั้นก่อนลงทุน นักลงทุนต้องศึกษาถึงชนิดกองทุน รวมไปถึงระดับความเสี่ยงของกองทุนที่แตกต่างกันในแต่ละกอง ซึ่งบางกองทุนอาจมีระดับความเสี่ยงที่อาจก่อให้เกิดผลขาดทุนได้ ข้อมูลที่ได้รับจากการลงทุนไม่ทันสมัย ซึ่งโดยปกติแล้วบริษัทหลักทรัพย์จัดการกองทุน หรือ บลจ. จะมีการส่งสรุปข้อมูลบัญชีการลงทุนของลูกค้าให้เป็นช่วงๆ เช่น 3 เดือน หรือ 6 เดือน เป็นต้น โดยข้อมูลดังกล่าวมักถึงมือนักลงทุนล่าช้า การลงทุนในกองทุนรวมมีค่าใช้จ่าย ถึงแม้ว่าค่าใช้จ่ายในการลงทุนในกองทุนรวมนั้นจะถูกคิดตีผ่านมาเป็นมูลค่าปัจจุบันสุทธิ(NAV) แล้วคิดตามสัดส่วนที่ลงทุนเท่านั้นแล้วก็ตาม แต่ก็ยังถือว่ามีค่าใช้จ่ายในการลงทุนอยู่ดี ซึ่งบางกองทุนอาจมีการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมในการซื้อขาย หรือสับเปลี่ยนกองทุนเพิ่มเติมได้ ประเภทของกองทุนแบ่งตามการซื้อขาย - กองทุนปิด เป็นกองทุนที่กำหนดอายุโครงการแน่นอน โดยจะมีการขายเพียงครั้งเดียวเท่านั้น ซึ่งระหว่างทางก่อนครบกำหนดจะไม่มีการซื้อขายหรือเพิ่มลดหน่วยลงทุน และเมื่อสิ้นสุดอายุโครงการกองทุน ระบบจะทำการขายคืนอัตโนมัติ - กองทุนเปิด เป็นกองทุนที่ไม่ได้กำหนดอายุโครงการแน่นอน โดยจะสามารถทำการซื้อขายได้ตลอดตามที่หนังสือชี้ชวนระบุไว้ โดยไม่จำเป็นต้องมีการซื้อขายทุกวนทำการ เช่น ทุกวัน, ทุกสัปดาห์, ทุกเดือน และทุก 6 เดือน เป็นต้น ประเภทกองทุนทั่วไป - กองทุนรวมตราสารทุน หรือกองทุนหุ้น จะเป็นกองทุนที่มีข้อกำหนดให้มีการลงทุนในตราสารทุน ตั้งแต่ร้อยละ 65 ของมูลค่ากองทุนที่จดทะเบียนไว้ - กองทุนรวมตราสารหนี้ จะเป็นกองทุนที่กำหนดให้ลงทุนในตราสารหนี้เท่านั้น โดยจะแบ่งเป็นกองทุนรวมตราสารหนี้ระยะสั้น (ไม่เกิน 1 ปี) และกองทุนรวมตราสารหนี้ระยะยาว (อายุมากกว่า 1 ปี) - กองทุนรวมผสม จะเป็นกองทุนที่กำหนดให้ลงทุนในตราสารทุนไม่เกินร้อยละ 65 ของมูลค่ากองทุนที่จดทะเบียนไว้ สำหรับช่องทางในการซื้อขายกองทุน หลักๆจะทำการซื้อขายผ่านบริษัทหลักทรัพย์จัดการลงทุน หรือ บลจ. ซึ่งช่องทางที่ผ่านที่สุดคือการซื้อขายผ่าน บลจ. ที่เป็นของสถาบันการเงิน หรือธนาคารที่พวกเราใช้บริการอยู่นั้นเองครับ โดยพนักงานผู้ที่สามารถเสนอขายหรือแนะนำการลงทุนให้แก่นักลงทุน จะต้องมีใบอนุญาตเป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านกองทุน หรือด้านหลักทรัพย์ (Single license) ซึ่งหลักเกณฑ์ ความหมาย รวมไปถึงการติวสอบใบอนุญาตผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ สามารถติดตามรายละเอียดได้ที่ http://www.challengemetutor.com/index.php?mo=14&newsid=325051 ดังนั้น บทความนี้เป็นการนำเสนอความหมายของกองทุนรวมสั้นๆ รวมไปถึงข้อดีและข้อเสียของการลงทุนในกองทุนรวมที่นักลงทุนควรพิจารณาเบื้องต้นเท่านั้น ซึ่งโอกาสหน้าผมจะอธิบายถึงประเภทของกองทุนรวมที่สำคัญแต่ละชนิดให้ผู้อ่านได้ศึกษากันต่อไปครับ Challenge Me Tutor

ขั้นตอนการสมัครสอบ Single Licence

Tue, 19 Jul 2016 16:19:09 +0700

สมัครสอบ Single Licence ได้ 2 สมาคม ได้แก่ 1.สมาคมบริษัทจัดการลงทุน www.aimc.or.th อาคารเลครัชดาออฟฟิส คอมเพล็กซ์ อาคาร 2 ชั้น 3 โทรศัพท์ 0-2264-0900 โทรสาร 0-2264-0904 2. สถาบันฝึกอบรม สมาคมบริษัทหลักทรัพย์ไทย www.ati-asco.org อาคารเลครัชดาออฟฟิส คอมเพล็กซ์ อาคาร 2 ชั้น 2 Phone :0-2264-0909 ต่อ 203,204 ขั้นตอนการสมัครสอบ AIMC 1. เข้า http://www.aimc.or.th/2012/index.php/test_center 2. ลงทะเบียนสมัครสมาชิก 3. เลือกตารางการสอบการอบรม โดยเลือกหลักสูตรการสอบ Paper 1 หลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ 4.เลือกคลิกวันที่ต้องการสอบ กดยืนยันการสมัครสอบ ขั้นตอนการสมัครสอบ ATI 1.เข้าเว็บไซท์ด้วย Internet Explorer เท่านั้น (ระบบจะยังไม่รองรับการใช้งานผ่าน Fire Fox, Google Chrome, Safari ฯลฯ) 2. เมื่อเข้ามาที่ http://www.ati-asco.org/ ให้เลือกการทดสอบ และ Click ลงทะเบียนสมัครสอบ 3. จะปรากฏหน้าตารางสอบให้เลือกรอบสอบ จากนั้นให้ Click ที่สมัครทดสอบ 4. ระบบจะไปยั งหน้า Log in Area ให้ Click สมัครสมาชิกกรณีที่ยังไม่สมัครสมาชิก 5. ระบบจะแจ้งว่าสมัครสมาชิกเรียบร้อยแล้ว ระบบจะทำการส่ง E-mail ยืนยันการสมัครสมาชิกไปยัง E-mail Address ให้ท่าน Click Finish ซึ่งจะกลับมาที่หน้า Log in Area 6. กรอกเลขที่บัตรประชาชน และ Password เพื่อเข้าสู่ระบบลงทะเบียน 7. กรณีสมัครสอบให้ไปที่ Tab เกี่ยวกับสอบ ระบบจะแสดงรอบสอบให้เลือกโดยทำการคลิกที่ เครื่องหมายดินสอ

บัญชีเพื่อความมั่งคั่ง

Sat, 08 Feb 2014 16:47:17 +0700

หลายคนใช้จ่ายเงินแต่ละวันไม่รู้หรอกว่าจ่ายอะไรไปบ้างเพราะมีเงินในกระเป๋าก็ชื้ออย่างเดียวซื้อทุกอย่างที่อยากได้มาดูอีกทีเงินในกระเป๋าหมดต้องเอาบัตรกดเงินสดเดินไปที่ตู้กันอีกแล้วเป็นหนี้ที่ไม่น่าจะเกิดแต่ก็ต้องเกิดเนื่องจากไม่มีเงินที่จะนำมาใช้อีกท่านรู้หรือเปล่าครับว่าเงินสดพวกนี้ดอกเบี้ยแพงมากโดยที่ท่านไม่รู้ตัวแต่หากคุณใช้เป็นก็มีประโยชน์เช่นเดียวกัน ไม่อยากที่จะกดเงินสดจากบัตรเครดิตต้องทำอย่างไรนั้นง่ายมากครับวันนี้เรานำวิธีที่คนทั่วไปใช้กันนั่นคือบัญชีรายรับรายจ่ายยอมที่จะเสียเวลาหลังเลิกงาน หรือว่าก่อนเข้านอนนั่งเขียนว่าเรามีเงินเท่าไหร่จ่ายเท่าไหร่เหลืออีกกี่วันเงินเดือนจะออกเราต้องประหยัดหรือไม่หรือว่าต้องจ่ายไปตามปกติเราจะต้องซื้ออะไรเข้ามาใช้บ้างอะไรจำเป็นก่อนหลังบางอย่างไม่ได้นำมาใช้ประโยชน์ในทันทีอาจจะต้องละไว้ก่อนก็ได้ครับ แล้วจะมั่งคั่งได้อย่างไร ท่านสังเกตหรือไม่ว่าคนที่ทำบัญชีรายรับรายจ่ายจะมีเงินเหลือทุกเดือนเพราะเค้ารู้ทุกอย่างที่จ่ายเงินที่จะเก็บเค้าไม่นำมาจ่ายฟุ่มเฟือยเรื่องแบบนี้แม้ว่าจะทำใจยากที่จะละความโลภหรือความสุขเล็กๆน้อยแต่หากห้ามใจได้แล้วคุณจะเป็นคนที่สามารถที่จะชนะใจตัวเองและมีเงินเก็บมีความมั่งคั่งอย่างแน่นอนแม้ว่าจะไม่ได้นำเงินเก็บเหล่านั้นไปต่อยอดเลยก็ตามเก็บทุกเดือนอย่างคุณเก็บเดือนละ2000บาท หนึ่งปีคุณได้ถึง 24000บาท เลยนะครับถือว่าเยอะมากเงินเหล่านี้นอกจากเก็บไว้แล้วยังเป็นการสำรองยามฉุกเฉินได้อีกด้วยเพราะเราไม่รู้ได้ทุกเรื่องที่จะเกิดขึ้นบางครั้งเราต้องใช้เงินก้อนไปทำอะไรสักอย่างหากเราไม่มีเลยคงลำบากแน่ๆ นอกจากนี้การทำบัญชีส่วนตัวของเราไม่ได้ต่างอะไรกับบริษัททั่วไปที่เค้าต้องรู้รายรับรายจ่ายว่าปีนี้เราได้กำไรเท่าไหร่เสียเงินซื้อของจ่ายค่าจ้าง ค่าเสื่อมราคา เพื่อที่จะนำมาปรับกลยุทธ์ในการดำเนินธุรกิจในปีต่อไปนั่นเองคุณลองหรือยังลองทำบัญชีอย่างที่เราบอกเครื่องมือมีมากมายไม่ต้องนั่งเขียนให้ปวดหัวโปรแกรมแจกฟรีมีเยอะแยะลองค้นหาดูexcel ก็สะดวกครับ

บริหารเงินยังไงยามเศรษฐกิจไม่ดี

Thu, 23 Jan 2014 15:22:20 +0700

ในยามที่บริษัทของเราย่ำแย่หลายท่านมักจะคิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี เงินเดือนพนักงายก็เลื่อนที่จะจ่ายเกินกำหนดเวลาก็ไม่ได้เพราะเนื่องจากว่าความเชื่อมั่นในองค์กรเป็นสิ่งที่ทุกคนคิดไม่เหมือนกันความมั่นในอาจจะลดลงไปเยอะหากพนักงานไม่ได้รับเงินตามกำหนดแม้ว่าหลายคนอาจจะบอกว่าจริงๆแล้วเกินไปสักสองสามวันไม่เป็นไรนั่นคือความคิดผู้บริหารที่ไม่ได้ใส่ใจทุกรายละเอียดเพราะต้องเข้าใจว่าพนักงานไม่ได้มีเงินเหมือนกันทุกคนบางคนต้องผ่อนบัตรตั้งแต่วันที่1บางคนต้องจ่ายค่าห้องเช่าอีก แม้กลุ่มคนเหล่านี้เค้าจะไม่บอกแต่ผมว่าผู้บริหารที่ดีต้องเข้าใจ แนวทางที่จะต้องทำแม้ว่าบริษัทอาจจะต้องหยิบเงินส่วนที่เก็บไว้มาจ่ายผมว่าก็ต้องยอมนะครับหรือว่าหยิบยืมมาก็ต้องทำแล้วมาหาสาเหตุว่าเพราะอะไรรายได้เราลดลงแน่นอนเรื่องเศรษฐกิจเราไม่ได้เป็นตัวกำหนดผลพวกต่างๆมันกระทบกันไปหมดแต่หากเรารู้จักที่จะหาแนวทางปรับตัวก็น่าจะอยู่รอดได้ แต่ก็ต้องอาศัยคนมีวิสัยทัศน์ ในขณะเดียวกันพนักงานที่ดีก็ต้องรู้จักที่จะเข้าใจไม่กดดันบริษัทมากเกินไปเพราะใจจริงแล้วก็ไม่มีใครที่จะให้สิ่งไม่ดีอย่างเลื่อนวันจ่ายเงินเกิดขึ้น มาพูดถึงเรื่องตัวเราเองบ้างยามที่เรามีเงินเก็บเศรษฐกิจกำลังย่ำแย่การประหยัดและจ่ายสิ่งที่จำเป็นและคุ้มค่าคือเรื่องสำคัญที่สุดสิ่งไหนที่ไม่ควรซื้อก็อดใจข่มใจไว้ก่อนหากวันใดลู่ทางดีขึ้นรายได้มากขึ้นค่อยซื้อก็ได้บางอย่างไม่มีคำว่าสายและอาจจะดีกว่าเดิมด้วยซ้ำอย่างมือถือเราอดทนที่จะซื้อรุ่นนี้เอาไว้รอให้มีเงินเราจะได้รุ่นนี้ในราคาที่ต่ำลงมากกว่าเมื่อก่อนหรือว่าอาจจะได้รุ่นใหม่ที่ราคาเท่ากับรุ่นเก่าก่อนหน้านี้ก็ได้ทุกอย่างเปลี่ยนไปเร็วอดทนนิดเดียวมันคุ้มค่านะ มาดูตัวอย่างการบริหารเงินให้ได้รับผลตบแทนคุ้มค่าที่สุดในยามที่เงินมีจำกัดและไม่มีเงินเพิ่มเข้ามาในบัญชีสมมติว่าท่านมีเงิน1000บาท ท่านจะใช้เงินนี้อย่างไรให้อยู่รอดได้ตลอดทั้งเดือนเอาแบบว่าเงิน1000บาทนี้เฉพาะค่ากินอย่างเดียวนะครับ เรื่องการกินก็คงต้องพึ่งพาพวกอาหารสำเร็จรูปนะครับหากเราคิดค่าใช้จ่ายเฉลี่ยเรื่องาหารแต่ละมื้อ 30 วันก็ลองเอา 1000/30=30.33 เงินเท่านี้สามารถที่จะกินอาหารได้เพียงวันละมื้อเท่านั้นหากว่าท่านรู้จักบริหารเงินดีกว่านี้แล้วท่านอาจจะมีเงินมากขึ้นหากว่าท่านเคยอ่านสุภาษิตที่เริ่มจากเงินเพียงไม่กี่ตำลึงท่านสามารถที่จะต่อยอดแบบคิดเรื่องหัวการค้ามีเงินน้อยก็ลงทุนน้อยซื้อสินค้ามาขายเมื่อได้กำไรเล็กน้อยก็เอามาทำทุนต่อท่านก็จะมีรายได้เพิ่มมากขึ้นซึ่งหากว่าท่านคิดได้แบบนี้ไม่นานเงินน้อยในยามที่เศรษฐกิจไม่ดีก็สามารถที่จะมีมากขึ้นแต่อย่างไรก้ตามต้องใช้เงินซื้อสิ่งของที่สามารถที่จะเป็นความต้องการของคนทั่วไป

ลักษณะการลงทุนที่เหมาะสมกับช่วงอายุในแต่ละวัย

Wed, 21 Aug 2013 17:55:55 +0700

ปัจจุบันเริ่มมีนักลงทุนรายใหม่ๆเข้ามาในวงการตลาดทุนของบ้านเราเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกๆปี อันเนื่องมาจากโลกยุคดิจิตอลที่ข้อมูลข่าวสารเข้าถึงทุกสื่อและมีอุปกรณ์การสื่อสารมากมายที่อำนวยความสะดวกในการรับรู้ข้อมูลเหล่านั้น อีกทั้งการลงทุนยังเป็นค่านิยมที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน และเริ่มที่จะมีนักลงทุนอายุน้อยเพิ่มขึ้นมายังต่อเนื่อง ดังนั้น หากพิจารณาถึงช่วงอายุและความเหมาะสมของหลักทรัพย์ที่ลงทุน จะสามารถแบ่งได้ดังนี้ ช่วงที่ 1 หรือ Accumulation Phase (ระยะสะสม) คือ ช่วงที่เริ่มทำงานหรือเริ่มสะสมทุนทรัพย์ อาจมีหนี้สินอาจมากกว่าทรัพย์ มีรายได้น้อย แต่สม่ำเสมอและมีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในอนาคต ผู้ลงทุนในช่วงอายุนี้มักจะชอบลงทุนประเภทที่มีความเสี่ยงสูงเพื่อโอกาสที่จะได้ผลตอบแทนสูงกว่า ดังนั้น การลงที่เหมาะสมควรจะเป็นตราสารทุน หรือหุ้น เป็นส่วนใหญ่ ซึ่งหากขาดทุนแล้ว ก็ยังเป็นวัยที่สามารถทำงานหาเงินมาชดเชยในส่วนที่เสียไปได้ ช่วงที่ 2 คือ Consolidation Phase (ระยะมั่นคง) คือ ช่วงที่มีรายได้สูงกว่ารายจ่าย จะอยู่ในช่วง Mid to Late Career คือ มีหน้าที่การงานที่มั่นคง รายได้สม่ำเสมอ หนี้สินที่มีลดลงจนใกล้ชำระเสร็จ แนวการลงทุนจะลดความเสี่ยงลงและคำนึงถึงความมั่นคงมากขึ้น ดังนั้น การลงทุนที่เหมาะสมควรจะเป็นแบบผสมระหว่างตราสารทุนและตราสารหนี้ ในสัดส่วนเท่าๆกัน ทั้งนี้เป็นวัยที่นึกถึงความมั่นคงในระยะยาว แต่ยังสามารถรับความเสี่ยงและผลขาดทุนได้ ช่วงที่ 3 คือ Spending Phase (ระยะใช้จ่าย) คือ ช่วงเกษียณอายุการทำงาน มีอิสระทางการเงิน คือ ไม่มีภาระหนี้สิน แม้ไม่มีรายได้จากการทำงานแต่ก็มีรายได้จากกองทรัพย์สินที่สะสมและลงทุนไว้ สามารถดำรงมาตรฐานชีวิตเช่นเดิมก่อนที่จะเกษียณอายุงาน ดังนั้น การลงทุนที่เหมาะสมควรจะเป็นแบบปกป้องเงินทุน หรือพูดง่ายๆ ห้ามเสียเงินต้นของตนเองไป ซึ่งวัยนี้เหมาะที่จะลงทุนในตราสารหนี้ หรือพันธบัตรรัฐบาล หรือกองทุนรวมตลาดเงิน เป็นต้น ช่วงสุดท้าย คือ Gifting Phase (ระยะอุทิศ) คือ ช่วงปลายชีวิต มีทรัพย์สินมากเกินกว่าจะใช้หมด จึงมีเหลือเผื่อแผ่เจือจุนให้แก่ผู้อื่นได้ซึ่งจะส่งผ่านไปให้แก่ทายาทในที่สุด ดังนั้น การลงทุนที่เหมาะสมจะเหมือนกัน ช่วงที่ 3 หรือระยะใช้จ่ายนั้นเอง ทั้งนี้ คำแนะนำของการลงทุนตามความเหมาะสมของอายุ เป็นเพียงปัจจัยหนึ่งเท่านั้น ซึ่งในตลาดแห่งการลงทุนจริงๆ นั้น ยังมีลักษณะนิสัยของนักลงทุนแต่ละคนเป็นปัจจัยทำสำคัญต่อการลงทุน เช่น บางคนรับความเสี่ยงได้มาก ก็จะเป็นนักลงทุนเน้นเก็งกำไรจากส่วนต่าง หรือต้องการขายหุ้นได้กำไร ทั้งๆที่อายุมาก หรือบางคนรับความเสี่ยงไม่ได้ จึงชอบลงทุนในพันธบัตรภาครัฐ ทั้งๆที่อายุน้อย เป็นต้น

ผลตอบแทนที่ต้องการหรือคาดหวังจากการลงทุนในตราสารหนี้

Wed, 17 Jul 2013 13:42:30 +0700

สวัสดีครับผู้อ่านทุกท่าน หลายๆคนอาจจะเคยลงทุนในตราสารหนี้ เช่น กองทุนรวมตลาดเงิน กองทุนรวมตราสารหนี้ หรือแม้กระทั่งพันธบัตรรัฐบาล และหุ้นกู้ภาคเอกชน ก็ตาม ก็ย่อมจะต้องคาดหวังผลตอบแทนจากการลงทุนในตราสารหนี้เหล่านั้น ซึ่งสิ่งที่นักลงทุนเห็นและรู้แน่ชัดจากการลงทุนนั้นคือ อัตราดอกเบี้ยที่ได้รับ (ปรากฎแน่ชัดในหน้าตั๋ว หรือ Coupon Rate) แต่สิ่งที่นักลงทุนจะต้องพิจารณาเพิ่มเติมนอกเหนือจากอัตราดอกเบี้ย (Coupon Rate) ที่ได้รับนั้นมีอะไรบ้าง? ซึ่งผมขอแนะนำสิ่งที่นักลงทุนต้องคำนึง และคิดเป็นผลตอบแทนที่ต้องการหรือคาดหวังเพิ่มเติมจากอัตราดอกเบี้ย (Coupon Rate) ดังนี้ องค์ประกอบของอัตราผลตอบแทนในการลงทุนตราสารหนี้ Nominal or Quoted rate = r = r* + IP + DRP + LP + MRP - r* real risk free rate of interest อัตราผลตอบแทนที่แท้จริงที่ไม่มีความเสี่ยงโดยไม่รวมอัตราเงินเฟ้อ - rRF risk free rate of interest อัตราผลตอบแทนที่ไม่มีความเสี่ยง rRF = r* + IP - IP Inflation premium อัตราการชดเชยความเสี่ยงเนื่องจากอัตราเงินเฟ้อ = ค่าเฉลี่ยของอัตราเงินเฟ้อที่คาดการณ์ตลอดอายุของหลักทรัพย์ - DRP Default risk premium อัตราผลตอบแทนที่ต้องได้รับเพิ่มขึ้นเนื่องจากความเสี่ยงที่จะไม่ได้รับชำระดอกเบี้ยและเงินต้นคืน - LP Liquidity premium อัตราผลตอบแทนที่ต้องได้รับเพิ่มขึ้นเนื่องจากสภาพคล่องในการขาย (ยาก ง่าย) หลักทรัพย์ - MRP Maturity risk premium อัตราผลตอบแทนที่ต้องได้รับเพิ่มขึ้นเนื่องจากความต่างของอายุหลักทรัพย์ อายุยาว มีความเสี่ยงจากอัตราดอกเบี้ย (Interest rate risk) ถ้าดอกเบี้ยขึ้นราคาลด อายุสั้น มีความเสี่ยงจากอัตราผลตอบแทนเมื่อนำเงินไปลงทุนต่อ (reinvestment rate risk) ถ้าอัตราดอกเบี้ยลด ลงทุนใหม่ได้ผลตอบแทนลดลง จะเห็นว่า ถึงแม้ว่าการลงทุนในตราสารหนี้จะมีความเสี่ยงต่ำกว่าการลงทุนในตราสารทุน แต่หลักการลงทุนในตราสารหนี้ก็ย่อมต้องคำนึงถึงความเสี่ยงที่อาจจะเกิดขึ้นทั้งในเรื่องของการผิดนัดชำระหนี้ของผู้ออกตราสารหนี้ ความเสี่ยงด้านสภาพคล่อง และความเสี่ยงด้านความผันผวนของราคาตราสารหนี้ ดังนั้นการลงทุนมีความเสี่ยง ไม่ว่าจะเป็นตราสารทุนหรือตราสารหนี้ก็ตาม ขึ้นอยู่กับว่าความเสี่ยงนั้นจะมากหรือน้อยกว่ากัน ถ้ามีความเสี่ยงมาก ก็ต้องการผลตอบแทนมาก และถ้ามีความเสี่ยงน้อย ก็ต้องการผลตอบแทนน้อย (High Risk High Return) Challenge Me Tutor

The efficient markets hypothesis EMH

Tue, 02 Jul 2013 16:56:50 +0700

หลายๆคนอาจจะยังไม่รู้จักทฤษฎีตลาดที่มีประสิทธิภาพในอุดมคติ ซึ่งมีนิยามของตลาดที่มีประสิทธิภาพนี้ว่า “หากตลาดมีประสิทธิภาพแล้ว เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีนักลงทุนทำกำไรได้เหนือตลาดอยู่ตลอดเวลา” ซึ่งระดับของตลาดที่มีประสิทธิภาพแบ่งเป็น 3 ระดับ ดังนี้ ระดับของตลาดที่มีประสิทธิภาพ Weak-Form Efficiency (ระดับอ่อน): ข้อมูลข่าวสารทั้งหมดที่ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวของราคาหุ้นในอดีตได้ถูกสะท้อนอยู่ในราคาตลาดปัจจุบันแล้ว ถ้าคำกล่าวนี้เป็นจริงข้อมูลเกี่ยวกับแนวโน้มในปัจจุบันของราคาหุ้นสามัญจะไม่มีประโยชน์อะไรในการที่จะเลือกลงทุน - ทั้งนี้หากเป็นตลาดที่มีประสิทธิภาพระดับอ่อน นักลงทุนจะใช้ Technical (การวิเคราะห์เชิงเทคนิดหรือกราฟ) ในการทำกำไรเหนือตลาดตลอดเวลาไม่ได้ Semistrong-Form Efficiency (ระดับปานกลาง): ราคาปัจจุบันจะสะท้อนข้อมูลข่าวสารที่เปิดเผยให้สาธารณะได้ทราบแล้วทั้งหมด ถ้าคำกล่าวนี้เป็นจริงก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะศึกษารายงานประจำปีหรือข้อมูลอื่นของบริษัทที่ได้ประกาศให้คนทั่วไปได้ทราบแล้ว เพราะราคาตลาดนั้นได้ปรับตัวตั้งแต่บริษัทประกาศออกมาแล้ว - ทั้งนี้หากเป็นตลาดที่มีประสิทธิภาพระดับปานกลาง นักลงทุนจะใช้ Fundamental (การวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน) ในการทำกำไรเหนือตลาดตลอดเวลาไม่ได้ Strong-Form Efficiency : ราคาตลาดในปัจจุบันได้สะท้อนข้อมูลข่าวสารทั้งหมด ไม่ว่าจะได้ประกาศให้ทราบแล้ว หรือว่าเป็นข้อมูลภายในก็ตาม ถ้ารูปแบบนี้เป็นจริงก็หมายความว่า แม้แต่ผู้ที่รู้ข้อมูลภายในก็ไม่สามารถที่จะได้รับผลตอบแทนที่สูงกว่าปกติได้ในตลาดหลักทรัพย์ - ทั้งนี้หากเป็นตลาดที่มีประสิทธิภาพระดับปานกลาง นักลงทุนจะใช้ Technical (การวิเคราะห์เชิงเทคนิดหรือกราฟ) และ Fundamental (การวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน) ในการทำกำไรเหนือตลาดตลอดเวลาไม่ได้ Challenge Me Tutor

Credit Default Swap

Thu, 25 Apr 2013 16:32:36 +0700

Credit Default Swap (CDS) เครื่องมือทางการเงินสำหรับผู้ซื้อตราสารหนี้ Credit Default Swap (CDS) เป็นตราสารอนุพันธ์(Derivatives) ประเภทหนึ่ง ซึ่งมีลักษณะเป็นสัญญารับประกันความเสี่ยงจากผิดนัดชำระหนี้ของผู้ออกตราสารหนี้(Debt Issuer) ในกรณีที่ตราสารหนี้นั้นๆเป็นหนี้เสียและผู้ออกตราสารหนี้เบี้ยวไม่ชำระดอกเบี้ยและเงินต้นให้แก่ผู้ซื้อตราสารหนี้ ซึ่งเป็นเครื่องมือทางการเงินที่สำคัญในระบบตลาดตราสารหนี้ทั้งในช่วงเศรษฐกิจดีและเศรษฐกิจไม่ดี ทั้งนี้ผู้ที่เกี่ยวข้องกับการทำธุรกรรมการซื้อขาย Credit Default Swap (CDS) มี 3 ส่วนดังนี้ 1.ผู้ซื้อสัญญา CDS (Protection Buyer) หรือผู้ซื้อตราสารหนี้ เป็นผู้ที่ทำการซื้อตราสารหนี้และกลัวความเสี่ยงที่อาจจะเกิดจากการผิดนัดชำระหนี้ของผู้ออกตราสารหนี้ (พูดง่ายๆคือกลัวผู้ออกตราสารหนี้เบี้ยวหนี้) จึงทำการเข้าซื้อ CDS กับผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) โดยผู้ซื้อสัญญา CDS (Protection Buyer) จะต้องจ่ายเงินค่าซื้อสัญญา Credit Default Swap (CDS) หรือค่า Premium leg ให้แก่ผู้ขายสัญญา CDS 2. ผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) เป็นผู้ที่รับประกันความเสี่ยงด้านการผิดนัดชำระหนี้ให้กับผู้ที่ซื้อตราสารหนี้ โดยจะทำสัญญา CDS รับประกันผลตอบแทนให้แก่ผู้ซื้อสัญญา CDS (Protection Seller) โดยที่ผู้ขายจะได้รับค่า Premium leg จากผู้ซื้อสัญญา CDS (Protection Seller) ขณะเดียวกันหากผู้ออกตราสารหนี้(Issuer) ผิดนัดชำระหนี้ขึ้นมา ผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) จะต้องรับหน้าที่ชำระในส่วนต่างที่เกิดขึ้นจากสัญญา CDS ดังกล่าว 3. ผู้ออกตราสารหนี้หรือผู้ขายตราสารหนี้(Issuer) เป็นผู้ออกขายตราสารหนี้ให้แก่ผู้ซื้อตราสารหนี้ โดยไม่มีส่วนเกี่ยวข้องโดยตรงกับผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) โดยมีหน้าที่หลักคือจ่ายดอกเบี้ย และชำระเงินต้น(ครบกำหนด) ให้แก่ผู้ซื้อตราสารหนี้ เป็นปกติ สรุปได้ว่าผู้ซื้อสัญญา CDS (Protection Buyer) จะต้องทำการจ่ายค่าธรรมเนียม(Premium leg) ให้แก่ผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) ตลอดอายุสัญญา ซึ่งจะทำให้ได้รับผลตอบแทนน้อยลง สำหรับผู้ขายสัญญา CDS(Protection Seller) ในกรณีปกติและไม่มีการผิดนัดชำระหนี้ของผู้ออกตราสารหนี้ ผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) จะได้รับค่าธรรมเนียมจากผู้ซื้อ แต่หากกรณีผู้ออกตราสารหนี้ผิดนัดชำระหนี้ ผู้ขายสัญญา CDS (Protection Seller) มีหน้าที่จะต้องรับผิดชอบตามสัญญา CDS ทันที ตัวอย่างเช่น นายA(ผู้ซื้อ CDS) ซื้อตราสารหนี้ราคา 1,000 บาท จากนาย B (ผู้ออกตราสาร) และได้ดอกเบี้ยที่ 10% หรือ 100 บาท ต่องวด และได้ทำสัญญาซื้อ CDS กับนาย C (ผู้ขาย CDS) ที่ค่าธรรมเนียม 2% ของมูลค่าตราสารหนี้ หรือ 20 บาทต่องวด ดังนั้นผลตอบแทนของนาย A จะได้เท่ากับ 100 -20 = 80 บาท หรือประมาณ 8% ต่องวด การเก็งกำไรของ Credit Default Swap (CDS) กับวิกฤติทางเศรษฐกิจ เนื่องจากสัญญา Credit Default Swap (CDS) เป็นสัญญาที่อ้างอิงกับการผิดนัดชำระหนี้ของตราสารหนี้ จึงทำให้ราคาซื้อขายของ Credit Default Swap (CDS) มีราคาสูงหรือต่ำ ขึ้นอยู่กับอันดับความน่าเชื่อถือ(Credit Rating) ของตราสารหนี้นั้นๆ จึงทำให้เกิดการซื้อขายช่วงต่อสัญญา Credit Default Swap (CDS) ของนักเก็งกำไร โดยที่ไม่มีการซื้อตราสารหนี้นั้นๆ โดยที่หากตราสารหนี้ถูกลดอันดับความน่าเชื่อถือ(Credit Rating) ก็จะทำให้ตราสารหนี้นั้นมีความเสี่ยงในการผิดนัดชำระหนี้สูงขึ้น จึงทำให้ราคาซื้อขายสัญญา Credit Default Swap (CDS) สูงขึ้น และทำให้เกิดกำไรได้ ประกอบกับการซื้อขายสัญญา Credit Default Swap (CDS) เป็นการซื้อขายแบบไม่เป็นทางการ หรือแบบ OTC (Over The Counter) จึงทำให้มีความยืดหยุ่นในการซื้อขายที่สูงกว่าการซื้อขายตราสารหนี้โดยตรง ดังนั้น เมื่อมีการซื้อขายเก็งกำไรของสัญญา Credit Default Swap (CDS) และเป็นที่แพร่หลายมากในยุโรปและสหรัฐฯอเมริกา ซึ่งในช่วงปี 2002-2005 เป็นช่วงที่เศรษฐกิจดี จึงทำให้ผู้ที่เล่นเก็งกำไรสัญญา Credit Default Swap (CDS) มีจำนวนผู้ซื้อและผู้ขาย(ส่วนใหญ่เป็นสถาบันการเงิน หรือกองทุน) เพิ่มขึ้นสูงในช่วงเวลาดังกล่าว ซึ่งพวกเขาเหล่านั้นแทบลืมไปเสียด้วยว่าสัญญา Credit Default Swap (CDS) มีความเสี่ยงหากผู้ออกตราสารหนี้เป็นหนี้เสีย ซึ่งในช่วงภาวะวิกฤติเศรษฐกิจโลกช่วงปี 2008 ประสบกับปัญหาหนี้เสียจำนวนมากเนื่องจากสถาบันการเงินปล่อยเงินกู้ให้แก่ลูกหนี้ด้อยคุณภาพ อีกทั้งตราสารหนี้ภาคเอกชนต่างๆที่ประสบปัญหาทางเศรษฐกิจอย่างรุนแรง และเป็นหนี้เสีย จึงทำให้ผู้ขายที่เก็งกำไรกับสัญญา Credit Default Swap (CDS) ประสบผลขาดทุนเป็นจำนวนมาก และเป็นอีกกลไกตัวนึง ที่สร้างผลเสียต่อระบบเศรษฐกิจขณะนั้นเป็นอย่างมาก ผมแนะนำว่าเครื่องมือทางการเงินทุกประเภทย่อมมีประโยชน์ หากใช้ให้ถูกวัตถุประสงค์ของมัน ซึ่งส่วนใหญ่ตราสารอนุพันธ์(Derivative) จะเป็นเครื่องมือในการป้องกันความเสี่ยงของความผัวผวนราคาหลักทรัพย์ หรือเป็นสิทธิในการเข้าซื้อหรือขายหลักทรัพย์ในเวลาที่เหมาะสม แต่ปัจจุบันนักเก็งกำไรกับใช้เครื่องมือเหล่านี้ในการสร้างกำไรเพียงอย่างเดียว จึงก่อให้เกิดความเสี่ยงกับเขาเหล่านั้นสูงมากๆครับ

การวิเคาระห์ราคาหลักทรัพย์ด้วยการใช้ P/E Ratio

Thu, 07 Feb 2013 19:16:23 +0700

ปัจจุบันการวิเคราะห์หรือการคาดการณ์ราคาหลักทรัพย์ที่ควรจะเป็นหรือมูลค่าที่แท้จริง(Intrinsic Value) สามารถทำได้หลายวิธี เช่น การใช้วิธีอัตราคิดลดของเงินปันผล (Dividend Discount Model) การใช้วิธีอัตราคิดลดของกระแสเงินสด (Discount Cash Flow Model) และการใช้อัตราส่วนทางราคา (Price Multiple Ratio) ต่างๆ อย่างเช่น P/E Ratio และ PVB Ratio เป็นต้น ซึ่งในที่นี้เราจะพูดถึงการใช้ P/E Ratio ในการประเมินราคาหุ้นแบบง่ายๆครับ P/E Ratio = Price / EPS โดยที่ P/E Ratio = อัตราส่วนระหว่างราคาหุ้นต่อกำไรต่อหุ้น ซึ่งหมายความได้ว่าราคาหุ้นเป็นกี่เท่าของกำไร Price = ราคาหุ้น (ในที่นี้จะเป็นราคหุ้นเป้าหมายที่จะประเมิน) EPS = Earning Per Share หรือ กำไรต่อหุ้น (กำไรสุทธิ / จำนวนหุ้นสามัญชำระแล้วถัวเฉลี่ย) ตัวอย่างเช่น ปี 2554 คุณกำลังวิเคราะห์บริษัท X ซึ่งเป็นบริษัทในอุตสาหกรรมพลังงาน โดยที่มีค่า P/E เฉลี่ยของอุตสาหกรรมที่ 12.9 เท่า ทั้งนี้บริษัท X มีราคาซื้อขายหุ้นในปัจจุบันที่ 75 บาท โดยที่บริษัทมีกำไรสุทธิในปี 2554 ที่ 500 ล้านบาท และบริษัทมีจำนวนหุ้นสามัญถัวเฉลี่ยที่ 100 ล้านหุ้น ทั้งนี้จากการวิเคราะห์ความสามารถในการดำเนินงานของบริษัทในปี 2556 บริษัท X สามารถทำยอดขายและแสดงผลกำไรได้ที่ 650 ล้านบาท ดังนั้นเราสามารถประเมินราคาหุ้นได้ดังนี้ EPS = 650 ล้านบาท / 100 ล้านหุ้น = 6.5 บาทต่อหุ้น ฉะนั้น Price = P/E Ratio x EPS = 12.9 เท่า x 6.5 บาทต่อหุ้น = 83.85 บาทต่อหุ้น ดังนั้นเราสามารถประเมินราคาหุ้นคร่าวๆว่า มูลค่าหุ้นที่แท้จริง(Intrinsic Value) ของหุ้นบริษัท X ควรจะเป็นที่ 83.85 บาท และเมื่อเทียบกับราคาซื้อขายในปัจจุบันที่ 75 บาท จะเห็นได้ว่ามูลค่าที่แท้จริง (Intrinsic Value) สูงกว่าราคาซื้อขายปัจจุบัน ซึ่งในกรณีดังกล่าวนักวิเคราะห์จะแนะนำให้เรา “ซื้อ” หุ้นบริษัท X อย่างไรก็ตาม เราสามารถดูข้อมูล P/E ของหุ้นนั้นๆตามเวบไซต์ของตลาดหลักทรัพย์ เพื่อทำการเปรียบเทียบ P/E ของหุ้น และ P/E เฉลี่ยของอุตสาหกรรมนั้นๆได้ ทั้งนี้โดยทั่วไปแล้วถ้าค่า P/E ของหุ้นนั้นมีค่าสูง หลายๆท่านจะมีมุมมองได้ว่าราคาหุ้นนั้นค่อนข้างแพงก็เป็นได้ และหากค่า P/E ของหุ้นนั้นมีแนวโน้มเติบโตอย่างต่อเนื่อง ก็จะแสดงให้เห็นแนวโน้มของการเติบโตของราคาหุ้นด้วยเช่นกัน ดังนั้น ในการการประเมินราคาหุ้นดังกล่าว สิ่งที่มีความสำคัญต่อการประเมินคือ 1.กำไรที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในอนาคต 2.ค่า P/E ที่นำมาคำนวณอย่างเหมาะสม เพราะหากเราใช้ข้อมูลที่ไม่สมเหตุสมผลและห่างไกลจากความเป้นจริงในการวิเคราะห์ ผลลัพท์ที่ได้ก็จะไม่มีความถูกต้องอย่างแน่นอน Challenge Me Tutor

การวิเคราะห์หลักทรัพย์

Mon, 12 Nov 2012 12:03:55 +0700

การวิเคราะห์หลักทรัพย์ที่ผมจะขอพูดถึงในที่นี้ หมายถึงการวิเคราะห์หุ้นหรือบริษัทที่จดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ โดยทุกวันนี้การลงทุนในหลักทรัพย์โดยเฉพาะหุ้นสามัญ ซึ่งได้รับความนิยม ตลอดจนเป็นแหล่งขุมทรัพย์ที่สำคัญของนักลงทุนทั้งรายใหญ่และรายย่อย และขณะเดียวกันก็เป็นแหล่งที่ทำให้เสียทรัพย์ได้เช่นกัน อาทิ ในกรณีการขาดทุนของนักลงทุนเก็งกำไร(Speculator) หรือแม้แต่การประเมินมูลค่าผิดพลาดของนักลงทุนเน้นคุณค่า(Value Investment) เป็นต้น เนื่องจากมูลค่าของราคาหลักทรัพย์หรือราคาหุ้นในปัจจุบัน จะวิ่งเข้าหาสู่ราคามูลค่าที่แท้จริง(Intrinsic value)เสมอ ด้วยเหตุนี้เองจึงเกิดอาชีพนักวิเคราะห์หลักทรัพย์หรือที่เรียกกันสั้นๆว่า “Analyst” โดยนักวิเคราะห์หลักทรัพย์เหล่านั้นจะความรู้ความสามารถในวิชาทางการเงิน ตลอดจนการตั้งสมมติฐานต่างๆ รวมไปถึงสถานการณ์ต่างๆที่เกี่ยวข้อง ในการวิเคราะห์หลักทรัพย์เพื่อหามูลค่าที่แท้จริง หรือราคาหุ้นที่ควรจะเป็น หรือที่รู้จักกันดีในคำว่า “Target Price” นั้นเองครับ สำหรับวิธีการวิเคราะห์หุ้นนั้น โดยทั่วไปจะแบ่งเป็น 2 แบบใหญ่ๆคือ 1. การวิเคราะห์ทางเทคนิค(Technical) คือการวิเคราะห์เชิงปริมาณเพื่อหาจุดที่ควรจะซื้อ หรือจุดที่ควรจะขายหุ้น โดยมีสมมติฐานดังนี้ - ราคาตลาดของหลักทรัพย์ได้สะท้อนให้ทราบถึงข้อมูลข่าวสารต่างๆ ทั้งอุปสงค์และอุปทานของตลาด - เหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นในอดีต อาจจะกลับมาเกิดใหม่ได้ - การเคลื่อนไหวของราคาหลักทรัพย์มีลักษณะเป็นแนวโน้ม และมีความต่อเนื่อง - Up trend แนวโน้มขาขึ้น - Down trend แนวโน้มขาลง - Side Way เป็นแนวโน้มทรงตัว ไม่แสดงแนวโน้มใดๆชัดเจน ซึ่งการวิเคราะห์ปัจจัยทางเทคนิค หรือ Technical เป็นการวิเคราะห์แนวโน้ม รวมไปถึงการใช้เครื่องมือตัวชี้วัด (Indicator) ต่างๆ เช่น MACD ,RSI และ Moving Average เพื่อวิเคราะห์หาจุดหรือระดับที่ควรจะซื้อหรือขายหุ้นนั้นๆ โดยทั่วไปแล้วนักลงทุนที่ชอบเก็งกำไรระยะสั้นจะนิยมใช้วิธีนี้ เพราะเป็นวิธีที่ง่าย ไม่ต้องการเหตุผลที่ซับซ้อน และประหยัดเวลากว่าวิธีปัจจัยพื้นฐานมาก 2. การวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐาน(Fundamental) คือการวิเคราะห์ถึงมูลค่าที่แท้จริงโดยการวิเคราะห์ถึงปัจจัยต่างๆที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจของบริษัทนั้นๆ ตั้งแต่ปัจจัยภายนอก จนถึงปัจจัยภายใน เพื่อวิเคราะห์ถึงผลประกอบการที่จะเกิดขึ้นในอนาคตและประเมินเป็นมูลค่าหุ้นที่ควรจะเป็น โดยแบ่งการวิเคราะห์ปัจจัยพื้นฐานได้ดังนี้ การวิเคราะห์ปัจจัยภายนอก - การวิเคราะห์เศรษฐกิจและตัวแปรมหาภาค คือการวิเคราะห์ถึงสภาวะเศรษฐกิจของโลก และของประเทศเรา รวมไปถึงนโยบายทางการเงิน และนโยบายทางการคลัง - การวิเคราะห์ภาคอุตสาหกรรม เป็นการวิเคราะห์ถึงสภาวะการแข่งขัน และสภาพตลาดของธุรกิจนั้นๆ ว่า มีการแข่งขันที่รุนแรงอย่างไร ธุรกิจนั้นอยู่ในช่วงวงจรธุรกิจไหน (ขั้นบุกเบิก > เจริญเติบโต > อิ่มตัว > หดตัว > ถดถอย) เป็นต้น การวิเคราะห์ปัจจัยภายใน เป็นการวิเคราะห์ถึงตัวบริษัทนั้นๆโดยตรง ดังนี้ - การวิเคราะห์เชิงปริมาณ คือการวิเคราะห์ถึงตัวเลขทางบัญชีของบริษัท เช่นกำไร ยอดขาย อัตราส่วนความสามารถในการทำกำไร หรืออัตราส่วนความสามารถในการชำระหนี้เป็นต้น - การวิเคราะห์เชิงคุณภาพ คือการวิเคราะห์ถึงความสามารถในการแข่งขันของบริษัท บริษัทเป็นผู้นำตลาดหรือผู้มีส่วนแบ่งการตลาดเป็นอันดับต้นๆหรือไม่ บริษัทมีคุณธรรมและจริยธรรมในการประกอบธุรกิจอย่างไร หรือแม้แต่แผนการตลาดที่จะดำเนินงานในอนาคต เป็นต้น ดังนั้น การวิเคราะห์ราคาหลักทรัพย์หรือราคาหุ้น โดยทั่วไปจะมีหลักเกณฑ์ดังที่กล่าวมาข้างต้นเป็นพื้นฐาน ซึ่งในความจริงแล้ว การวิเคราะห์ราคาหลักทรัพย์นั้น จะต้องใช้ความรู้และประสบการณ์ในการวิเคราะห์ รวมไปถึงการติดตามข้อมูลข่าวสารอย่างต่อเนื่อง หรือแม้แต่การสร้างแบบจำลอง(Model) เพื่อใช้ในการวิเคราะห์ราคาก็เป็นได้ ทั้งนี้ตามแต่ทักษะและความชำนาญของแต่ละบุคคลครับ (แต่ให้ระวังการสร้างราคาของผู้ที่มีส่วนได้เสียด้วยนะครับ เพราะปัจจุบันข่าวสารมีการบิดเบือนอยู่มากมาย ^^) โชคดีทุกคนครับ Challenge Me Tutor

หลักสูตร Single License กับผู้แนะนำการลงทุน

Sat, 08 Feb 2014 16:46:51 +0700

หลักสูตรผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ หรือ หลักสูตร Single License หลักสูตร Single License นี้ เป็นหลักสูตรสำหรับผู้ที่ต้องการทำหน้าที่เป็นผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ (ตราสารทุน ตราสารหนี้ และกองทุน) อาทิ เช่น ผู้ที่ต้องการทำงานเป็น Broker แนะนำการซื้อขายหุ้น, ตราสารหนี้ หรือแม้กระทั่งผู้ที่ทำงานสายธนาคารที่ต้องแนะนำการซื้อขายกองทุน เป็นต้น ทั้งนี้ หลักสูตร Single License จะเป็นการทดสอบความรู้ด้านระบบและระเบียบข้อบังคับของตลาดหลักทรัพย์ ความรู้ด้านทฤษฎีทางการเงิน การคำนวณหาผลตอบแทนและความเสี่ยงต่างๆ รวมไปถึงมารตฐานและจรรยบรรณในวิชาชีพนี้ โดยที่ผู้ที่จะเตรียมตัวสอบหลักสูตร Single License นี้จะต้องมีความรู้พื้นฐานทางด้านวิชาทางการเงิน การลงทุน และเศรษฐศาสตร์ และมีความเข้าใจในระบบตลาดหลักทรัพย์เบื้องต้น ปัจจุบันทางตลาดหลักทรัพย์ได้มีการเปลี่ยแปลงโครงสร้างของหลักสูตร Single License เป็นหลักสูตร Paper 1 : ผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ (ตราสารทุน ตราสารหนี้ กองทุน) และได้เพิ่มข้อสอบเป็น 120 ข้อ โดยยึดหลักเกณฑ์การสอบผ่านตามเดิม คือ จะต้องได้คะแนนรวม ไม่ต่ำกว่าร้อยละ 70 ของคะแนนทั้งหมด (ต้องได้ 84 ข้อเป็นอย่างน้อย) ในหมวดที่ 2 เรื่องกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องและการให้คำแนะนำการลงทุนที่เหมาะสม จะต้องได้คะแนนเฉพาะหมวดนี้ ไม่ต่ำกว่าร้อยละ 70 ของคะแนนทั้งหมดของหมวด 2 (เต็ม 25 ข้อ ต้องได้อย่างน้อย 18 ข้อ) ซึ่งผู้เข้าสอบ Single License จะต้องผ่านทั้ง 2 เงื่อนไขนี้ ทั้งนี้หากผู้เข้าสอบ Single License สอบผ่านคะแนนรวมมากกว่าร้อยละ 70 ของคะแนนทั้งหมด หรือมากกว่า 84 ข้อ แต่ ได้คะแนนหมวด 2 ต่ำกว่ากว่าร้อยละ 70 ของคะแนนทั้งหมดของหมวด 2 หรือไม่ถึง 18 ข้อ ในหมวดที่ 2 ก็ถือว่าสอบไม่ผ่านเช่นกัน สถาบันที่เปิดสอบในปัจจุบันมี 2 แห่ง คือ ATI AIMC รายละเอียดของหลักสูตรในการสอบ Paper 1 : ผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ (ตราสารทุน ตราสารหนี้ กองทุน) หรือ Single License ในปัจจุบัน (หลักสูตรเปลี่ยนแปลงล่าสุด 1 เมษายน 2555) รายละเอียดหลักสูตร จำนวนข้อสอบ หมวดที่ 1 ความรู้พื้นฐาน 35 1.1 ระบบการเงินและโครงสร้างตลาดการเงิน 3 1.2 ตลาดการเงินระหว่างประเทศ 2 1.3 ผลตอบแทนและความเสี่ยงจากการลงทุนหลักทรัพย์รายตัว 10 1.4 ข่าวสารข้อมูลเพื่อการตัดสินใจในตลาดการเงิน 5 1.5 การวิเคราะห์หลักทรัพย์ 5 1.6 การบริหารกลุ่มหลักทรัพย์ 7 1.7 ภาครวมของตราสารอนุพันธ์และตลาดอนุพันธ์ 3 หมวดที่ 2 กฎระเบียบที่เกี่ยวข้องและการให้คำแนะนำการลงทุนที่เหมาะสม 25 2.1 หลักเกณฑ์ในการประกอบธุรกิจหลักทรัพย์และการปฎิบัตงานของผู้ทำหน้าที่ติดต่อผู้ลงทุน 7 2.2 กฎหมายว่าด้วยการกระทำอันไม่เป็นธรรมเกี่ยวกับการซื้อขายหลักทรัพย์และกฎหมายป้องกันการฟอกเงิน 3 2.3 หลักเณฑ์การกำกับดูแลและการเสนอขายตราสารประเภทต่างๆ 5 2.4 การให้คำแนะนำการลงทุนที่เหมาะสม 10 หมวดที่ 3 ความรู้เกี่ยวกับหลักทรัพย์ กฎระเบียบและมาตรฐานการปฎิบัติงานเกี่ยวกับหลักทรัพย์ 60 3.1 ความรู้เกี่ยวกับหลักทรัพย์ 45 3.1.1 ตลาดตราสารทุน 5 3.1.2 ตราสารทุน 10 3.1.3 ตลาดตราสารหนี้ 5 3.1.4 ตราสารหนี้ 10 3.1.5 กองทุนรวมและหน่วยลงทุน 15 3.2 กฎระเบียบและมาตรฐานการปฎิบัติงานเกี่ยวกับหลักทรัพย์ 15 3.2.1 หลักเกณฑ์และวิธีการซื้อขายตราสารทุน 5 3.2.2 หลักเกณฑ์และวิธีการซื้อขายตราสารหนี้ 5 3.2.3 หลักเกณฑ์และวิธีการซื้อขายกองทุน 5 รวม 120 ทั้งนี้ ทางสถาบัน Challenge Me Tutor ได้จัดการอบรม, ติวสอบ และสอน Single License ให้แก่ผู้ที่มีความสนใจในการสอบใบอนุญาตผู้แนะนำการลงทุนด้านหลักทรัพย์ โดยจะทำการติวและสอน Single License ตั้งแต่พื้นฐาน การคำนวณ การวเคราะห์แนวข้อสอบ และเทคนิคต่างๆในการทำโจทย์สอบ Single License ให้ง่ายขึ้น ซึ่งเหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการติวสอบ Single License ที่ไม่มีพื้นฐานในความรู้ดังกล่าว ซึ่งสถาบัน Challenge Me Tutor จะเปิดคอร์สเฉลี่ยทุกๆเดือน ซึ่งสามารถติดตามรายละเอียดได้ ดังนี้ ติดต่อสอบถาม อาจารย์ฟิวส์ 084-6996961 challenge_me_tutor@hotmail.com https://www.facebook.com/ChallengeMe.Tutor

กำไรทางบัญชีต่างกับกำไรทางเศรษฐศาสตร์อย่างไร?

Mon, 20 Aug 2012 20:06:40 +0700

กำไรทางบัญชีต่างกับกำไรทางเศรษฐศาสตร์อย่างไร? ในการดำเนินธุรกิจไม่ว่าจะเป็นการขายสินค้าหรือการบริการ ย่อมต้องมีการวางแผนและกลยุทธ์ในการแข่งขัน ตลอดจนถึงกระบวนการดำเนินงานต่างๆ ซึ่งสิ่งหนึ่งที่เป็นองค์ประกอบหลักในการวางแผนเพื่อดำเนินธุรกิจให้เป็นไปยังเป้าหมายนั้นก็คือ การวางแผนทางนโยบายการเงิน โดยเฉพาะการประมาณต้นทุนและรับรู้กำไรที่เกิดขึ้น รวมไปถึงการวัดผลและประสิทธิภาพในการดำเนินงานของธุรกิจของเรา ฉะนั้นกำไรทางบัญชีและกำไรทางเศรษฐศาสตร์จึงต่างกัน กำไรทางบัญชี คือ รายได้รวมหักค่าใช้จ่ายรวม จะเป็นการวัดผลการดำเนินงานที่มีเป็นผลลัพธ์เป็นตัวเลขอย่างชัดเจน ตามหลักการบัญชีและมาตรฐานทางบัญชี โดยที่ยังไม่มีการคิดคำนวณถึงผลกระทบทางธุรกิจที่ไม่สามารถวัดค่าได้อย่างเช่นค่าเสียโอกาสเป็นต้น ตัวอย่างที่1 สถาบัน Challenge Me Tutor มียอดรายได้ค่าบริการจากการสอนรวมปี 25x1 ที่ 30,000,000 บาท และมีต้นทุนค่าติวเตอร์ที่ 15,000,000 บาท มีค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานรวม 5,000,000 บาท ดังนั้นกำไรทางบัญชีของ สถาบัน Challenge Me Tutor คือ 30,000,000 – 15,000,000 – 5,000,000 = 10,000,000 บาท กำไรทางเศรษฐศาสตร์ คือ รายได้รวมหักค่าใช้จ่ายรวมทางบัญชี หรือกำไรทางบัญชี หักกับ ต้นทุนค่าเสียโอกาสในแต่ละทางเลือก ตัวอย่างที่2 จากตัวอย่างที่1 สมมติสถาบัน Challenge Me Tutor ไม่พิจารณาที่จะใช้การโฆษณาผ่านสื่อโทรทัศน์ ซึ่งเป็นผลทำให้สูญเสียโอกาสในการทำรายได้เพิ่มขึ้นที่ 5,000,000 บาท โดยค่าโฆษณานี้มีค่าใช้จ่ายจำนวน 3,000,000 บาท ดังนั้นค่าเสียโอกาสจากเหตุการณ์ในข้างต้นคือ 5,000,000 – 3,000,000 = 2,000,000 บาท ดังนั้น กำไรทางเศรษฐศาสตร์ของ สถาบัน Challenge Me Tutor คือ 30,000,000 – 15,000,000 – 5,000,000 – 2,000,000 = 8,000,0000 บาท จะเห็นได้ว่า ต้นทุนทางการบัญชีจะมีแต่ค่าใช้จ่ายที่เกิดขึ้นและวัดโดยมาตรฐานทางการบัญชี แต่ต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์จะวัดโดยมูลค่าที่เกิดจากค่าเสียโอกาสในแต่ละทางเลือก นั้นเองครับ ..... หากจะแยกให้ชัดๆจากตัวอย่างที่1 และ ตัวอย่างที่ 2 ต้นทุนทางบัญชี คือ ต้นทุนรวม(ค่าใช้จ่ายติวเตอร์และค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน) ซึ่งมียอดที่ 20,000,000 บาท ต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ คือ ค่าเสียโอกาส 2,000,000 บาท หากไม่มีค่าเสียโอกาสเกิดขึ้น ต้นทุนรวมทางบัญชี จะเท่ากับ ต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ และ กำไรทางการบัญชี จะเท่ากับ กำไรทางเศรษฐศาสตร์ เช่นกัน สรุป ต้นทุนรวมทางบัญชี ต่ำกว่า ต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ ต้นทุนทางบัญชี คิดและคำนวณหาได้ง่ายกว่าต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์ กำไรทางบัญชี สูงกว่าหรือเท่ากับ กำไรทางเศรษฐศาสตร์ ในการคำนวณต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์จะไม่นำต้นทุนจม(Sunk Cost) เข้ามาเกี่ยวข้อง บุคคลภายนอกมักจะสนใจแค่กำไรและต้นทุนทางบัญชี แต่กำไรและต้นทุนทางเศรษฐศาสตร์เป็นสิ่งที่ผู้บริหารให้ความสำคัญในการวางแผนและบริหารธุรกิจ จะเห็นได้ว่า สิ่งที่ทุกๆคนได้รับรู้ข้อมูลและการรายงานผลการดำเนินงานทางการเงินต่างๆนั้น ส่วนใหญ่บริษัทจะนำเสนอในรูปแบบของต้นทุนและกำไรทางการบัญชี ซึ่งหากเราเป็นนักลงทุนที่ให้ความสำคัญต่อปัจจัยพื้นฐาน(Fundamental) และลงทุนแบบเน้นมูลค่า(Value Investment) จะต้องพิจารณาถึงต้นทุนค่าเสียโอกาส และกำไรส่วนเพิ่มต่างๆ(ในกรณีที่บริษัทนั้นเลือกที่จะดำเนินงานในอนาคต) และการคำนึงถึงปัจจัยเหล่านี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งจากปัจจัยที่มีความสำคัญทั้งหมดของการลงทุนในตลาดหลักทรัพย์และสินทรัพย์อื่นๆครับ By Money Tu-Chem Team (Challenge Me Tutor)

ต้นทุนขาย FIFO VS LIFO VS Weight Average

Sun, 25 Sep 2016 15:04:15 +0700

ต้นทุนขาย FIFO VS. LIFO VS. Weight Average หลายๆคนคงคุ้นหูคุ้นตากันดีกับคำว่า “FIFO หรือ First in First Out (เข้าก่อน – ออกก่อน)” “LIFO หรือ Last In First Out (เข้าหลังออกก่อน) และ “Weight Average หรือ (ถัวเฉลี่ยน้ำหนัก)” ซึ่งวิธีทั้งสามนั้นโดยทั่วไปเรามักหมายถึงวิธีการคิดต้นทุนขาย ซึ่งวิธีทั้ง FIFO ,LIFO ,W.A นั้นเป็นหนึ่งในวิชาการเงินและการบัญชี จะทำให้กิจการมีการรับรู้ต้นทุนขายระหว่างงวด สินค้าคงเหลือ กำไรสุทธิและกระแสเงินสดจากการดำเนินงานแตกต่างกัน ฉะนั้นกิจการต่างๆจะใช้วิธีการคิดต้นทุนขายวิธีใดนั้น ขึ้นอยู่กับลักษณะโครงสร้างการทำธุรกิจ และสินค้าที่มีไว้เพื่อค้า ตัวอย่างวิธีการคิดต้นทุนขาย สินค้าคงเหลือปลายปี 25x1 500 หน่วย ต้นทุนยกมา หน่วยละ 190 บาท ซื้อเพิ่ม ณ เดือนมีนาคม 25x2 100 หน่วย ในราคาหน่วยละ 200 บาท ซื้อเพิ่ม ณ เดือนมิถุนายน 25x2 200 หน่วย ในราคาหน่วยละ 220 บาท ซื้อเพิ่ม ณ เดือนพฤศจิกายน 25x2 150 หน่วย ในราคาหน่วยละ 240 บาท สิ้นปี ณ 31 ธันวาคม 25x2 ตรวจนับสินค้าคงเหลือได้ 200 หน่วย ดังนั้นวิธีคิดคิดต้นทุนรวมทั้งหมดมีดังนี้ วันที่ รายการ ราคา จำนวนหน่วย ยอดรวม ปลายปี 25x1 สินค้าคงเหลือยกมา 190 500 95,000 มีนาคม 25x2 ซื้อเพิ่ม 200 100 20,000 มิถุนายน 25x2 ซื้อเพิ่ม 220 200 44,000 พฤศจิกายน 25x2 ซื้อเพิ่ม 240 150 36,000 รวม 950 195,000 ดังนั้นเราสามารถหาจำนวนสินค้าที่ขายไปได้ดังนี้ (จำนวน)สินค้าคงเหลือต้นงวด + ซื้อเพิ่มระหว่างงวด – สินค้าคงเหลือปลายงวด = สินค้าขายระหว่างงวด 500 + 450 – 200 = 750 หน่วย วิธีต้นทุนขาย FIFO (เข้าก่อน – ออกก่อน) รายการ ราคา จำนวนหน่วย ยอดรวม ยอดยกมา 190 500 36,000 มีนาคม 25x2 200 100 20,000 มิถุนายน 25x2 220 150 33,000 รวม 750 148,000 วิธีต้นทุนขาย LIFO (เข้าหลัง – ออกก่อน) รายการ ราคา จำนวนหน่วย ยอดรวม พฤศจิกายน 25x2 240 150 36,000 มิถุนายน 25x2 220 200 44,000 มีนาคม 25x2 200 100 20,000 ยอดยกมา 190 300 57,000 รวม 750 157,000 วิธีต้นทุนถัวเฉลี่ยน้ำหนัก Weight Average วันที่ รายการ ราคา จำนวนหน่วย ยอดรวม ปลายปี 25x1 สินค้าคงเหลือยกมา 190 500 95,000 มีนาคม 25x2 ซื้อเพิ่ม 200 100 20,000 มิถุนายน 25x2 ซื้อเพิ่ม 220 200 44,000 พฤศจิกายน 25x2 ซื้อเพิ่ม 240 150 36,000 รวม 950 195,000 ฉะนั้นต้นทุนต่อหน่วยคือ 195,000 / 950 = 205.26 บาท ดังนั้นต้นทุนรวมกรณีขาย 750 หน่วย = 205.26 x 750 = 153,954 บาท เราจะเห็นว่าวิธีการคิดต้นทุนขายแบบ FIFO จะมีต้นทุนที่ต่ำสุด ,Weight Average จะอยู่ต้นทุนอยู่ระหว่างวิธี FIFO และ LIFO และวิธี LIFO จะมีราคาต้นทุนที่สูงที่สุด จึงเกิดคำถามว่า “เมื่อไหร่ หรือเพราะอะไร เราจะใช้วิธีคิดต้นทุนแบบไหนดี” เหตุผลมีดังนี้ครับ วิธีต้นทุนขายแบบ FIFO หรือ เข้าก่อน – ออกก่อน จะนิยมใช้กับสินค้าทั่วไปและสินค้าที่มีวันหมดอายุ อาหารและเครื่องดื่ม ผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร เพราะเราจะนิยมนำของเก่าออกขายก่อน เพื่อป้องกันสินค้าหมดอายุหรือเน่าเสีย การคิดต้นทุนที่เหมาะสมจึงใช้แบบ FIFO วิธีต้นทุนขายแบบ LIFO หรือ เข้าหลัง – ออกก่อน จะนิยมใช้กับสินค้าที่มี Life Cycle Time ที่สั้น หรือสินค้าเทคโนโลยีที่มีโอกาสล้าสมัยได้เร็ว เช่นคอมพิวเตอร์ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ หรือสินค้าที่มีการซื้อขายในราคาตลาดเป็นหลัก และต้นทุนนั้นๆจะต้องปรับให้เป็นปัจจุบันเสมอ สินค้าที่เป็นอสังหาริมทรัพย์เป็นต้น วิธีต้นทุนขายแบบถัวเฉลี่ยน้ำหนัก (Weight Average) จะใช้ในสินค้าที่มีราคาซื้อขายขึ้นๆลงๆไม่ห่างกันมาก สินค้ามีความคงทนไม่เน่าเสีย สินค้าที่มีการซื้อเป็นปริมาณมากๆ แต่ไม่ใช่สินค้าเทคโนโลยีเหมือนกับสินค้าที่ใช้วิธี LIFO สมมติจากตัวอย่างเดิม บริษัทขายสินค้าหน่วยละ 300 บาท สมมติให้ไม่มีค่าใช้จ่ายในการดำเนินงานอื่นๆ และอัตราภาษีที่ 30% รายการแสดงต้นทุนกำไรที่เกิดขึ้นเป็นดังนี้ วิธีต้นทุนขาย ยอดขาย ต้นทุนขาย กำไรขั้นต้น สินค้าคงเหลือ กระแสเงินสดจ่ายภาษี FIFO (เข้าก่อน – ออกก่อน) 225,000 148,000 77,000 (195,000-148,000) = 47,000 77,000(0.3) = 23,100 Weight Average (ถัวเฉลี่ยน้ำหนัก) 225,000 153,954 71,046 (195,000-153,954) = 41,046 71,046(0.3) = 21,313.8 LIFO (เข้าหลัง – ออกก่อน) 225,000 157,000 68,000 (195,000-157,000) = 38,000 68,000(0.3) = 20,400 วิธีต้นทุนขาย ต้นทุนขาย กำไรขั้นต้น สินค้าคงเหลือ กระแสเงินสดจ่ายภาษี กระแสเงินสดจากการดำเนินงาน FIFO (เข้าก่อน – ออกก่อน) ต่ำสุด สูงสุด สูงสุด สูงสุด ต่ำสุด Weight Average (ถัวเฉลี่ยน้ำหนัก) อยู่ระหว่าง FIFO และ LIFO อยู่ระหว่าง FIFO และ LIFO อยู่ระหว่าง FIFO และ LIFO อยู่ระหว่าง FIFO และ LIFO อยู่ระหว่าง FIFO และ LIFO LIFO (เข้าหลัง – ออกก่อน) สูงสุด ต่ำสุด ต่ำสุด ต่ำสุด สูงสุด จากวิธีการคิดต้นทุนขายทั้ง 3 วิธีนั้น ชี้ให้เห็นได้ว่ากิจการสามารถเลือกวิธีการรับรู้ต้นทุนและผลกำไรจากการดำเนินงานได้แตกต่างกัน โดยเฉพาะวิธีการคิดต้นทุนขายยังมีผลกระทบต่อจำนวนกระแสเงินสดที่ต้องจ่ายภาษีอีกด้วย ซึ่งผู้บริหารจะใช้ความรู้เหล่านี้ วางแผนในการรับรู้ค่าใช้จ่ายและวางแผนการจ่ายภาษีได้อีกทางด้วย นอกจากวิธีการคิดต้นทุนแบบ FIFO ,LIFO ,Weight Average ยังมีวิธีการคิดต้นทุนแบบอื่นอีกเช่น แบบเฉพาะเจาะจง (Special list) เป็นการคิดต้นทุนโดยระบุไปในตัวสินค้าชิ้นนั้นๆว่ามีต้นทุนเท่าไหร่ ซึ่งจะใช้กับสินค้าที่มีราคาแพงมากๆ หรืองานสั่งทำ (Job Order) เป็นต้น เช่นต้นทุนของรถยนต์คันหนึ่งมีราคา 300,000 บาทเป็นต้น เมื่อมีรายการขาย กิจการจะคิดต้นทุนขายโดยระบุสินค้าชิ้นนั้นๆลงไปเลย และยังมีวิธีคิดต้นทุนตามผลของงานที่ทำเสร็จ เช่นโครงการก่อสร้าง จะรับรู้ต้นทุนตามการประเมินและผลของการทำงานที่แล้วเสร็จ เช่นงานก่อสร้างกำหนด 10 ปี ทำไปแล้วเสร็จ 2 ปี 20%เป็นต้น ต้นทุนก็จะคิดที่ 20%ของต้นทุนที่ประเมินไว้ทั้งหมด หรือที่เกิดขึ้นจริงจามสัดส่วน ฉะนั้นการคิดต้นทุนขายให้เหมาะสมกับธุรกิจของตนเอง นอกจากช่วยให้ง่ายต่อการคิดต้นทุนและสะดวกในการดำเนินงาน แล้วยังช่วยให้เราประเมินถึงต้นทุนที่เหมาะสมกับความเป็นจริงและช่วยให้วางแผนในการจัดตั้งงบประมาณการขาย และควบคุมค่าใช้จ่ายได้เช่นกันครับ >>> By Challenge Me Tutor

จากละครเรื่อง "ขุนศึก" กับ "ความเสี่ยง" และการ "ลงทุน"

Thu, 31 Oct 2013 08:47:29 +0700

จากละครเรื่อง "ขุนศึก" กับ "ความเสี่ยง" และการ "ลงทุน" ไม่ว่าจะยุดสมัยใดก็ตาม คำว่า "High Risk High Return" ยังเป็นคำที่จริงแท้และแน่นอน สมัยก่อนนักรบจะต้องอาศัยความกล้าหาญ กล้าเสี่ยงที่จะทำงานหรือศึกอันตรายต่างๆ เพื่อที่จะได้ก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ซึ่งหากเป็นผลขาดทุนในที่นี้อาจหมายถึงชีวิตตนเองและครอบครัว หรือหากพ่ายศึกโดยความประมาทก็ต้องโทษอาญาทัพต่างๆ แต่หากทำหน้าที่ประสบผลสำเร็จก็จะได้เลื่อนขั้นและตำแหน่งอย่างรวดเร็วโดยเฉพาะผู้ที่แสดงฝีมือเป็นที่ประจักษ์แก่สายตาและเสี่ยงชีวิตเป็นอย่างสูง ปัจจุบันความเสี่ยงในที่นี้เป็นที่รู้จักกันภายใต้ "ความเสี่ยงจากการลงทุน" โดยเฉพาะการลงทุนในตลาดหุ้น (SET) หรือตลาดซื้อขายสัญญาล่วงหน้า (TFEX) ซึ่งต้องอาศัยความกล้า ความรู้ความสามารถในการลงทุน อาจจะใช้ตราสารอนุพันธ์เป็นทัพหน้าในการสร้างกำไร ตราสารทุนเป็นกองกลาง และตราสารหนี้เป็นกองหลังก็ได้ โดยที่ความสำเร็จที่ได้จะเป็นเม็ดเงินมหาศาล หรือถ้าขาดทุนก็อาจจะหมดเนื้อหมดตัวได้เช่นกัน แต่สิ่งที่อยากชี้ในคุณผู้อ่านได้เห็นก็คือ การลงทุน ที่มีความเสี่ยง ไม่ว่ายุดสมัยไหนก็ตาม จะต้องศึกษาในถ่องแท้ ต้องมีสติ และที่สำคัญ "ต้องอย่างประมาท และมีคุณธรรม" การลงทุนจึงจะประสบผลสำเร็จได้ครับ ….. By Tutor Field

ความเสี่ยง (Risk)

Thu, 31 Oct 2013 08:47:23 +0700

ความเสี่ยง (Risk) ความเสี่ยง คือ ความไม่แน่นอนที่จะเกิดเหตุการณ์ใดๆในอนาคต บนพื้นฐานความน่าจะเป็นใดๆ ที่มีสิทธิ์จะเกิดขึ้นทั้งหมด ความเสี่ยงในที่นี้มีมากมายหลายลักษณะที่จะนำไปใช้ แต่คนส่วนใหญ่มักคุ้นเคยเรื่องความเสี่ยง เคียงข้างการลงทุน ดังคำว่า “High Risk High Return” นั้นเอง และคนจำนวนไม่น้อยครับที่เข้าใจเรื่องความเสี่ยงแบบผิดๆ และมีมุมมองความเสี่ยงในเชิงลบ อย่างตัวอย่างข้อสอบที่ถามว่า “ความเสี่ยงจากการลงทุนคืออะไร” นักศึกษาหรือบุคคลทั่วไปหลายๆท่านตอบผิดว่า ผลขาดทุนจากการลงทุนในหุ้น ซึ่งที่จริงแล้วคำตอบที่ถูกต้องคือ “ความไม่แน่นอนที่ของผลการลงทุน ที่จะเกิดขึ้นไม่ว่าจะเป็นด้านผลกำไร หรือขาดทุน” ครับ ความเสี่ยง หรือ ความไม่แน่นอนนั้น เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้จากการลงทุน ไม่ว่าจะเป็นเชิงบวกหรือเชิงลบ ดังนั้นคำว่ามีความเสี่ยงสูง ย่อมหมายถึงโอกาสที่จะได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนสูง ขณะเดียวกันก็มีโอกาสที่จะประสบผลขาดทุนสูงเช่นกัน ตัวอย่างเช่น พันธบัตรรัฐบาลที่มีความเสี่ยงต่ำ กับหุ้นสามัญที่มีความเสี่ยงสูง (ตามลักษณะคุณสมบัติของตราสารเหล่านั้น) โดยพันธบัตรมีผลตอบแทนจาการลงทุนประมาณ 3 -5% ต่อปี โอกาสที่ลูกหนี้ผิดนัดชำระหนี้ต่ำ และฐานะของผู้ซื้อเป็นเจ้าหนี้ จึงมีความเสี่ยงต่ำกว่าหุ้นสามัญที่ราคาหุ้นเคลื่อนไหวและเป็นไปตามกลไกตลาด ซึ่งผลตอบแทนที่ได้มีตั้งแต่ 10 – 60% หรือสูงกว่านั้น ขณะเดียวกันก็มีโอกาสขาดทุนในจำนวนเท่าๆกันได้เช่นกัน และผู้ถือหุ้นสามัญมีฐานะเป็นเจ้าของ เมื่อกิจการประสบปัญหาต้องเลิกกิจการสิทธิในการเรียกร้องทรัพย์สินก็อยู่ในลำดับสุดท้าย หลังจากเจ้าหนี้ และหุ้นบุริมสิทธิ์อีกด้วย ดังนั้น ความเสี่ยง ไม่ได้หมายถึงการขาดทุนหรือกำไรเสมอไป แต่ความเสี่ยงคือความผันผวน ความไม่แน่นอน ในความน่าจะเป็นที่จะเกิดขึ้นได้มากน้อยเท่าไหร่ แต่ที่แน่นอน “การลงทุนมีความเสี่ยง ผู้ลงทุนควรศึกษาปัจจัยและพิจารณาให้ถี่ถ้วนก่อนการลงทุน” ครับ

กระปุกออมสินของหนู

Thu, 31 Oct 2013 08:47:03 +0700

กระปุกออมสินของหนู เด็กสมัยนี้จะรู้จัก “กระปุกออมสิน” ที่สมัยรุ่นพ่อและแม่ของพวกเรายังเยาว์วัยกันหรือไม่ เป็นคำถามที่ฟังดูแล้วน่าประหลาดใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่เคยมีใครคิดว่า เด็กๆสมัยนี้จะไม่รู้จัก “กระปุกออมสิน” ถึงแม้จะเคยได้ยินกันก็ตาม เป็นเพราะโลกปัจจุบันที่ก้าวหน้าทางเทคโนโลยีนั้น ทำให้บทบาทของเจ้ากระปุกน้อยๆนี้หมดความหมายไป สมันก่อนกระปุกออมสิน เป็นสัญลักษณ์แห่งการอมออม ตามสำนวนโบราณท่านว่า “มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท” เป็นถ้อยคำที่บรรดาปู่ย่า ตายายสอนรุ่นพ่อแม่เรากันอย่างติดหูเลยทีเดียว และการเก็บเงินกับกระปุกออมสินนั้น จะค่อยๆหยอดเงินที่เหลือเก็บในแต่ละวัน ทีละเหรียญ ทีละเหรียญ โดยตั้งความหวังว่า ผู้อมออมจะมีเงินเก็บเมื่อกระปุกเต็ม โดยที่เด็กๆผู้เก็บเงินนั้นรู้แต่เพียงว่า “สนุก” อยากเห็นเงิน เต็มกระปุกก็เท่านั้นเอง แต่หารู้ไม่ว่า พวกเด็กๆเหล่านั้น ได้ถูกปลูกฝังนิสัยความประหยัดและรู้จักใช้เงินอย่างไม่รู้ตัว ฉะนั้นจึงไม่แปลกใจที่บรรดาผู้ใหญ่จะมอบกระปุกออมสินเป็นของขวัญแก่เยาวชนในรุ่นนั้น ปัจจุบันด้วยเทคโนโลยีที่ก้าวหน้าและล้ำสมัย เป็นสังคมวัตถุนิยม ที่จะต้อง “มีเหมือนเขา” จะต้อง “เป็นเหมือนเขา” เป็นสังคมที่รับวัฒนธรรมต่างชาติเข้ามาโดยไม่มีปิดกั้น ทำให้สังคมเราตอนนี้ผู้คนนิยมซื้อของแพงๆ มีคุณค่าทางยี่ห้อ และต้องการความยอมรับในกลุ่ม หรือสังคมของตน จนหลายๆท่านไม่มีการวางแผนทางการเงินป้องกันไว้ อย่างที่คนรุ่นพ่อรุ่นแม่เราเคยอมออมกัน ไม่มีการหยอดกระปุก ไม่มีการเก็บเงินที่ดีพอ และประจวบเหมาะกับมีบัตรจัดให้ หรือบัตรเครดิตประเภทผ่อนซื้อสินค้าได้ 0% สมดังใจ ก็เลยหมดเงินเก็บไปกับการซื้อของ โดยที่หลายๆอย่างของชิ้นนั้นไม่ได้มีความจำเป็น และที่แย่กว่านั้น “หลายๆคนซื้อสินค้าเกินกำลังฐานะตน ซึ่งเป็นที่มาของปัญหาต้นเหตุของความจน ความไม่รวย ซึ่งไม่ได้เป็นเพราะรายได้ไม่พอ แต่เป็นเพราะไม่รู้จักพอเพียง และไม่วางแผนทางการเงินของบุคคลเหล่านั้นเอง” หากเราลองมองย้อนกลับไปและมีสติในการใช้จ่ายเงิน และเลือกวิธี “หยอดกระปุกออมสิน” ซึ่งเราอาจใช้วิธีฝากธนาคารหรือซื้อกองทุนที่มีความเสี่ยงต่ำ ก็จะสามารถช่วยให้เรามีเป้าหมายในการบริหารเงิน มีสัดส่วนการใช้เงิน เก็บเงินอย่างมีเป้าหมาย ถึงแม้ว่าวิธีการในปัจจุบันจะไม่เหมือนในอดีตอย่างการหยอดกระปุกออมสิน แต่ผลลัพธ์ที่ได้จากการอดออมไม่ต่างกัน ฉะนั้นเรามาเริ่มวางแผนทางการเงินของเรากันวันนี้เพื่ออนาคตที่ดีของเราและคนที่เรารักนะครับ By Challenge Me Tutor

ติว Single License ! by Money Tu-Chem Team

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

Money Tu-Chem Team by Challenge Me Tutor ทีมที่มีความเชี่ยวชาญในวิชาการด้านทางการเงิน มีประสบการณ์สอนไม่น้อยกว่า 3 ปี สอบผ่าน CISA Level1 ,Single License,Derivative License และมีประสบการณ์ทำงานในวงการหลักทรัพย์ จึงมั่นใจได้ว่าทีมงานผู้สอนมีความรู้ความเข้าใจในวิชาดังกล่าวเป็นอย่างดี และสามารถแนะนำให้ความรู้แก่ท่านได้ - สำหรับ Single License ,Derivative License จะสอนเป็นคอร์ส ติวรายบุคคลเดี่ยว 18,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,800 บาท/คอร์ส * สำหรับ CISA Level1 จะติวเป็นหมวด โดยราคาหมวดที่ 2,3 -ติวรายบุคคลเดี่ยว 18,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,800 บาท/คอร์ส CISA Level1 หมวดที่ 1 ,4 ติวรายบุคคลเดี่ยว 14,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,400 บาท/คอร์ส สำหรับโปรเจคหรือโจทย์วิชาทางบัญชีและการเงิน (เริ่มต้นที่ราคา 650 บาท เท่านั้น!) --- * รับติวเตอร์ในวิชาการบัญชีและการเงินทั้งในระดับปริญญาตรีและปริญญาโท

คอร์สติว Single License

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

Money Tu-Chem Team License Tutor (Single License ,Derivative License, CISA Level 1) by Challenge Me Tutor ทีมที่มีความเชี่ยวชาญในวิชาการด้านทางการเงิน มีประสบการณ์สอน สอบผ่าน CISA Level1 ,Single License,Derivative License และมีประสบการณ์ทำงานในวงการหลักทรัพย์ จึงมั่นใจได้ว่าทีมงานผู้สอนมีความรู้ความเข้าใจในวิชาดังกล่าวเป็นอย่างดี และสามารถแนะนำให้ความรู้แก่ท่านได้ Money Tu-Chem Team by Challenge Me Tutor ทีมที่มีความเชี่ยวชาญในวิชาการด้านทางการเงิน มีประสบการณ์สอนไม่น้อยกว่า 3 ปี สอบผ่าน CISA Level1 ,Single License,Derivative License และมีประสบการณ์ทำงานในวงการหลักทรัพย์ จึงมั่นใจได้ว่าทีมงานผู้สอนมีความรู้ความเข้าใจในวิชาดังกล่าวเป็นอย่างดี และสามารถแนะนำให้ความรู้แก่ท่านได้ สำหรับ Single License ,Derivative License จะสอนเป็นคอร์ส ติวรายบุคคลเดี่ยว 17,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 4,500 บาท/คอร์ส สำหรับ CISA Level1 จะติวเป็นหมวด โดยราคาหมวดที่ 2,3 ติวรายบุคคลเดี่ยว 17,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 4,500 บาท/คอร์ส CISA Level1 หมวดที่ 1 ,4 ติวรายบุคคลเดี่ยว 16,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 4,500 บาท/คอร์ส รับทำโปรเจคหรือโจทย์วิชาทางบัญชีและการเงิน พร้อมให้คำแนะนำ สนใจติดต่อ 089-6994729 challenge_me_tutor@hotmail.com www.facebook.com/ChallengeMe.Tutor

Single License tutor by Money Tu-Chem Team

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

Money Tu-Chem Team by Challenge Me Tutor ทีมที่มีความเชี่ยวชาญในวิชาการด้านทางการเงิน มีประสบการณ์สอนไม่น้อยกว่า 3 ปี สอบผ่าน CISA Level1 ,Single License,Derivative License และมีประสบการณ์ทำงานในวงการหลักทรัพย์ จึงมั่นใจได้ว่าทีมงานผู้สอนมีความรู้ความเข้าใจในวิชาดังกล่าวเป็นอย่างดี และสามารถแนะนำให้ความรู้แก่ท่านได้ สำหรับ Single License ,Derivative License จะสอนเป็นคอร์ส ติวรายบุคคลเดี่ยว 15,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,800 บาท/คอร์ส สำหรับ CISA Level1 จะติวเป็นหมวด โดยราคาหมวดที่ 2,3 ติวรายบุคคลเดี่ยว 16,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,800 บาท/คอร์ส CISA Level1 หมวดที่ 1 ,4 ติวรายบุคคลเดี่ยว 14,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 7 ท่านขึ้นไป ท่านละ 3,400 บาท/คอร์ส รับทำโปรเจคหรือโจทย์วิชาทางบัญชีและการเงิน พร้อมให้คำแนะนำ

การลงทุนในทองคำมีความเสี่ยง หรือไม่?

Thu, 31 Oct 2013 08:46:57 +0700

การลงทุนในทองคำมีความเสี่ยง หรือไม่? และการลงทุนในทองคำ สามารถรักษาเงินต้นและเป็นสินทรัพย์ปลอดภัยจริงหรือ?.... แต่ก่อน คนซื้อทองคำส่วนใหญ่เป็นทองรูปพรรณ โดยมีสัดส่วนประมาณ 70 -80% เมื่อเทียบกับทองแท่ง และนิยมซื้อเก็บไว้เพื่อเป็นมรดก และเป็นหลักทรัพย์แต่ปัจจุบัน ปริมาณการซื้อทองแท่งกลับมีสัดส่วนถึง ประมาณ 80% โดยส่วนใหญ่จะเป็นผู้ที่ซื้อทองคำแท่งเพื่อเก็งกำไร ...... เมื่อปริมาณในการซื้อเพื่อเก็งกำไรมีมากเท่าไหร่ ความผันผวนของราคาทองคำ ยิ่งมีมากเท่านั้น ดังตอนนี้ที่ราคาทองขึ้นๆลงๆมาก และทองคำยังอ่อนไหวต่อปัจจัยพื้นฐานทางมหภาค อีกทั้งยังไม่สามารถหามูลค่ายุติธรรมที่เหมาะสมได้ ^^..... จึงสรุปได้ว่า ทองคำไม่ได้เป็นสินทรัพย์ปลอดภัยตลอดเวลา จะเป็นแค่บางจังหวะเท่านั้น และการลงทุนในทองคำมีความเสี่ยงครับ โดยเฉพาะผู้เล่น Gold Future by Tutor Field

กลยุทธ์การทำกำไรจากส่วนต่างของอัตราดอกเบี้ย

Thu, 31 Oct 2013 08:46:51 +0700

Carry Trade Strategy สวัสดีครับทุกท่าน วันนี้เราจะมาแนะนำถึงกลยุทธ์การทำกำไรของส่วนต่างจากอัตราดอกเบี้ยที่เกิดขึ้น ระหว่าง 2 ประเทศ ซึ่งนับว่าเป็นกลยุทธ์ในการลงทุนที่นิยมกันมากเมื่อ ช่วง 5 ปีที่แล้ว โดยเฉพาะประเทศที่ตอนนั้นมีอัตราดอกเบี้ยนโยบายต่ำ เช่นญี่ปุ่นมีอัตราดอกเบี้ย 0.5% ในช่วงที่ผ่านมา ทำให้นักลงทุนนิยมกู้เงินจากญี่ปุ่นไปลงทุนในประเทศที่มีผลตอบแทนของดอกเบี้ยดีกว่าเป็นต้น Carry Trade เป็นกลยุทธ์ในการเก็งกำไรจากส่วนต่างของอัตราดอกเบี้ย โดยการกู้ยืมเงินทุนจากประเทศที่มีอัตราดอกเบี้ยต่ำ ไปลงทุนในสินทรัพย์ประเทศที่มีอัตราดอกเบี้ยที่สูงกว่า ฉะนั้นกำไรจากการลงทุนจะเป็นผลต่างระหว่างอัตราดอกเบี้ยทั้งสอง และอาจได้ได้กำไรจากอัตราการแลกเปลี่ยน หากวันที่ไถ่ถอนค่าเงินของประเทศที่ลงทุนหรือประเทศที่มีอัตราดอกเบี้ยสูงกว่าแข็งค่า ตัวอย่างเช่น สมมติ วันที่ 1 มกราคม 25x0 นาย ก อยู่ประเทศไทย กู้เงินกับบริษัท A ที่ประเทศญี่ปุ่น อัตราดอกเบี้ยที่ 0.5% ต่อปี ที่อัตราแลกเปลี่ยน 80 เยน/ดอลล่าร์สหรัฐฯ เป็นจำนวน 80,000 เยน ระยะเวลา 1 ปี ไปลงทุนในหุ้นกู้บริษัท B ประเทศสหรัฐฯ ในวันเดียวกัน ณ อัตราแลกเปลี่ยนเดียวกัน โดยได้ผลตอบแทนที่ 6% ต่อปี ผลจากการดำเนินกลยุทธ์ Carry Trade เป็นดังนี้ วันที่ กู้เงินบริษัท A ประเทศญี่ปุ่น ลงทุนบริษัท B ประเทศสหรัฐฯ 1 ม.ค. 25x0 กู้เงินจำนวน 80,000 เยน ลงทุนได้จำนวน 1,000 USD (80,000 เยน / 80 เยนต่อดอลล่าร์สหรัฐฯ) 31 ธ.ค. 25x0 จ่ายดอกเบี้ยเงินกู้ = (80,000 x 0.5%) = 4,000 เยน เงินต้น + ดอกเบี้ย = 80,000 + 400 = 80,400 เยน ได้รับดอกเบี้ย = (1,000 x 6%) = 60 USD เงินต้น+ ดอกเบี้ย = 1,000 + 60 = 1,060 USD ผลกำไรจากการลงทุน กรณีอัตราแลกเปลี่ยน = 80 เยน/ดอลล่าหร์สหรัฐฯ แลกกลับเป็นเงินเยน = 1,060 USD x 80 เยน/ดอลล่าร์สหรัฐฯ = 84,800 เยน กำไร = 84,800 – 80,400 = 4,400 เยน กรณีอัตราแลกเปลี่ยน = 82 เยน/ดอลล่าร์สหรัฐฯ แลกกลับเป็นเงินเยน = 1,060 USD x 82 เยน/ดอลล่าร์สหรัฐฯ = 86,920 เยน กำไร = 86,920 – 80,400 = 6,520 เยน กรณีอัตราแลกเปลี่ยน = 78 เยน/ดอลล่าหร์สหรัฐฯ แลกกลับเป็นเงินเยน = 1,060 USD x 78 เยน/ดอลล่าร์สหรัฐฯ = 82,680 เยน กำไร = 82,680 – 80,400 = 2,280 เยน ตัวอย่างนี้เป็นตัวอย่างแบบง่ายๆที่ทำให้ผู้ศึกษาให้เห็นถึงกระบวนการของกลยุทธ์ Carry Trade เท่านั้น ซึ่งในทางปฎิบัติจะมีเรื่องของค่าใช้จ่ายเข้ามาเกี่ยวข้อง เช่นค่าธรรมเนียมในการกู้เงิน ค่าธรรมเนียมในการโอน ค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน การหักภาษีรายได้ของดอกเบี้ยรับ ค่าธรรมเนียมในการแลกเปลี่ยนของอัตราแลกเปลี่ยนต่างๆ ตลอดจนค่าเดินทางในการติดต่อประสานงาน เป็นต้นครับ By สุขโข เงินหนู

การเลือกหุ้นง่ายๆสำหรับมือใหม่

Thu, 31 Oct 2013 08:46:45 +0700

การเลือกหุ้นง่ายๆสำหรับมือใหม่ หลายๆคนอาจจะสนใจในการลงทุนในหุ้น และกำลังคิดว่า “การลงทุนในหุ้น นั้นดีกว่าการลงทุนด้านอื่นๆ จริงหรือไม่” ซึ่งจากประสบการณ์สมัยที่ผมลงหัดลงทุนใหม่ๆ ก็มีความคิดเช่นเดียวกันกับทุกๆท่าน “กลัวว่าเงินที่ลงทุนไป อาจจะไม่ได้กำไร และขาดทุนในที่สุด” และนั้นก็เป็นเหตุผลที่ทำให้หลายๆคนไม่กล้าที่จะเริ่มลงทุน กับอีกเหตุผลหนึ่งคือ “ไม่รู้จะลงทุนในหุ้นตัวไหนดี” เหตุผลหลังเป็นเหตุผลที่หนักมากๆ ที่ทำให้คนที่เริ่มลงทุนในหุ้นลำบากใจที่สุด และจังหวะนี้เองก็พยายามหาความรู้และความเข้าใจเพื่อเข้ามาเป็นผู้เล่นหน้าใหม่ในวงการตลาดหุ้นบ้านเรา สำหรับคนที่เริ่มหันมาลงทุนในหุ้น ผมแนะนำว่าให้ลงทุนในหุ้นที่มี “ผลประกอบการดี และไม่ค่อยผันผวน” หรือที่คนทั่วไปเรียกว่าหุ้นพื้นฐาน และแนะนำให้ท่านเลือกลงทุนในบริษัทหุ้นที่ท่านรู้จัก และคุ้นเคยว่าบริษัทนั้นทำธุรกิจอะไร และมีวิธีในการทำธุรกิจอย่างไร ซึ่งในจุดนี้จะช่วยให้ท่านเข้าใจถึงธุรกิจและศึกษาถึงความเสี่ยงของหุ้นนั้นๆง่ายขึ้น และที่สำคัญให้ท่านคิดว่าท่านมาลงทุน ไม่ใช้มาเก็งกำไร เพราะการเล่นหุ้นแบบลงทุนหรือเน้นคุณค่า (Value Investment) กับนักเก็งกำไร (Speculator Investment) มีความแตกต่างกันชัดเจนมากๆ ทั้งวิธีการและจุดยืน รวมไปถึงการเลือกลงทุนก็เช่นกัน “ผมไม่แนะนำให้มือใหม่เล่นแบบเก็งกำไร” เพราะการเล่นแบบนั้น ผู้เล่นต้องมีความรู้และประสบการณ์การลงทุนที่ดี และทันเหตุการณ์มากพอ และต้องมีวินัยสูง แต่นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า จะคิดเสมือนว่าบริษัทที่เราลงทุนนั้นเป็นกิจการของตัวเอง และเติบโตไปด้วยกันครับต่อจากนั้น นักลงทุนจะถามตัวเองว่า “แล้วจะวิเคราะห์ว่าบริษัทนั้นน่าลงทุนดีไหม” วันนี้เราจะมาแนะนำทริปสั้นๆ แต่ได้ผลมาให้ท่านดูครับ 1. คิดว่าเราเป็นเจ้าหนี้บริษัทนั้นๆ ความคิดนี้ทำให้เราใช้มุมมองว่าถ้าบริษัทนี้จะมีเงินมาจ่ายคืนเราหรือเปล่าหากเขากู้เงิน ทำให้เราเข้าไปดูสัดส่วนและการก่อหนี้ของบริษัทนี้เองอัตโนมัติครับ เช่น เข้าไปดูว่า สัดส่วน Debt(หนี้) ต่อ Equity(ส่วนเจ้าของ) เป็นเท่าไหร่ (ถ้าสูง แสดงว่ามีหนี้มากกว่าส่วนของเจ้าของ) และเข้าไปดูว่าสภาพคล่อง เช่นสินทรัพย์หมุนเวียน (current ratio) ต่อหนี้สินหมุนเวียน (current liability)เป็นอย่างไร (ถ้ามากแสดงว่ามีสินทรัพย์ เช่นเงินสด เงินฝาก ลูกหนี้ สินค้าคงเหลือ มากกว่าเจ้าหนี้การค้า เงินกู้ระยะสั้น และหนี้ค้างจ่ายระยะสั้นต่างๆ) นั้นเองครับ2. คิดว่าเราทำการค้าได้ดีพอหรือยัง แนวคิดนี้ให้คิดว่าวันนี้บริษัทมีการเติบโตหรือไม่ และมีผลงานเป็นอย่างไรจากอดีตถึงปัจจุบัน โดยเราจะดูยอดขาย และการทำกำไรเป็นหลัก เช่นยอดขายมีการเติบโตมากน้อยเท่าไหร่ มีอัตราส่วนการทำกำไร เช่นอัตราส่วนกำไรขั้นต้น หรืออัตราส่วนกำไรสุทธิ ที่หมายถึงกำไรที่ทำได้เป็นกี่ เปอร์เซ็นด์ ของยอดขายทั้งหมด และอีกตัวก็คือ EPS (Earning per share) กำไรต่อหุ้น ว่าการเติบโตมีทิศทางอย่างไร โดยทั่วไปยิ่งสูงขึ้นยิ่งดี เพราะหมายถึงบริษัทมีกำไรมากขึ้นเมื่อเทียบกับสัดส่วนจำนวนผู้ถือหุ้นทั้งหมด3. คิดว่าเราเป็นผู้ที่ชอบฝากเงิน “อันนี้ทุกคนเป็นเองโดยไม่ต้องบอกครับ” โดยเทียบง่ายๆว่า ถ้าเราฝากเงินกับธนาคารให้เทียบที่ดอกเบี้ยเงินฝากประจำ กับอัตราผลตอบแทนของเงินปันผล หรือ Dividend Yield ผมแนะนำให้เลือก ที่ Dividend yield ของหุ้นมากกว่า ดอกเบี้ยเงินฝากประจำ เพราะหากราคาหุ้นไม่ได้สูงขึ้นหรืออยู่ในระดับคงตัว ท่านก็ยังได้เงินปันผลเสมือนกับดอกเบี้ยประเภทหนึ่งเช่นกัน4. การดูเปรียบเทียบราคาหุ้นเบื้องต้น ให้ดูที่ราคา P/E (Market Price/ Earning per share)หรือพวก P/B (Market Price /Book value per share) Ratio เหล่านี้เป็นการดูว่า ราคาตลาดของหุ้นสูงมากแค่ไหนถ้าเทียบกับกำไรต่อหุ้นหรือราคาตามบัญชีที่จดทะเบียน หากมีค่าสูงขึ้นแสดงให้เห็นว่าบริษัทนั้นๆ มีราคาหุ้นที่น่าสนใจ แต่อีกนัยหนึ่งก็มองได้ว่าหุ้นมีราคาแพงหาก P/E หรือ P/B มีค่าสูง ฉะนั้นนักลงทุนจะต้องระมัดระวังในการวิเคราะห์ Ratio ตัวนี้ด้วยครับ จริงๆแล้วการเลือกลงทุนในหุ้นยังมีปัจจัยที่ต้องพิจารณาสำคัญอีกหลายๆอย่าง นอกเหนือจากที่แนะนำท่านผู้อ่านในช่วงแรก การติดตามข่าวสารของบริษัทนั้นๆ เช่นการขยายสาขา มีผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ มีการทำสัญญาอะไรบ้าง หรือแม้แต่ข่าวเกี่ยวกับผู้บริหาร ก็เป็นเรื่องสำคัญที่นักลงทุนแบบเน้นคุณค่า ละทิ้งไม่ได้ เพราะราคาหุ้นมีผลกระทบต่อข่าวที่เกิดขึ้นได้ และส่วนใหญ่ก็มีผลต่อราคาหุ้นโดยตรงทั้งระยะสั้นและระยะยาวด้วยครับ สำหรับท่านที่ต้องการหาความรู้เพิ่มเติบเกี่ยวกับบริษัทที่จะลงทุน ผมแนะนำท่านเข้าไปอ่าน แบบรายงาน 56-1 ที่เวบไซด์ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยได้ครับ วันนี้ลากันไปก่อน ไว้พบกันใหม่กับ การคัดสรรหุ้น ที่เจาะประเด็นในเชิงลึกในงวดหน้านะครับBy Tutor Field

วิชาการเงิน

Thu, 31 Oct 2013 08:46:29 +0700

วิชาการเงิน ปัจจุบันธุรกิจต้องเผชิญกับการแข่งขันสูงมากภายใต้ระบบการค้าเสรี ดังนั้นแต่ละองค์การต้องปรับตัวให้พร้อมที่จะสามารถเอาชนะคู่แข่งขันได้ โดยอาศัยปัจจัยในการดำเนินงานที่สำคัญ ซึ่งแต่เดิมจะคุ้นเคยกับ 4 M’s คือ Man , Money , Material และ Management ในปัจจุบันคงจะไม่เพียงพอถ้าต้องการที่จะทำให้องค์กรดำเนินงานอยู่ได้และมีความเจริญก้าวหน้า องค์กรจะต้องมีข่าวสารหรือข้อมูลที่รวดเร็วและทันสมัย โดยเฉพาะเทคโนโลยีสารสนเทศ (Information Technology) องค์กรต้องบริหารปัจจัยเหล่านี้ที่มีอยู่อย่างจำกัดให้มีประสิทธิภาพและเกิดประโยชน์สูงสุดโดยนำหลักบริหารเข้ามาใช้ในทุก ๆ ปัจจัย ซึ่งถือว่ามีความจำเป็นและสำคัญเป็นอย่างมาก สำหรับวิชาการเงินธุรกิจ จะเน้นการศึกษาบทบาทและความสำคัญของ “เงินทุน (money)” ที่มีต่อองค์กร หลักการบริหารเงินทุน บทบาทที่สำคัญของผู้บริหารการเงินขององค์กรแต่ละรูปแบบ นอกจากนี้ผู้บริหารยังต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคมด้วย ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของการบริหารการเงิน เลยทีเดียว หน้าที่และความรับผิดชอบของผู้บริหารการเงิน (The Financial Staff’s Responsibilities) ไม่ว่าธุรกิจจะมีรูปแบบองค์กรเป็นอย่างไรก็ตาม จะเป็นกิจการขนาดเล็ก ขนาดกลางหรือขนาดใหญ่ ผู้บริหารการเงินจะมีหน้าที่หลักในการบริหารเพื่อทำให้เกิด มูลค่าเพิ่มแก่กิจการ นั่นหมายถึงการบริหารเพื่อให้เกิดผลกำไรและขยายกิจการให้เกิดความเจริญ เติบโตในอนาคตอันจะส่งผลให้เกิดมูลค่าเพิ่มสูงสุดแก่กิจการ (Maximizing Value of the Firm) ดังนั้นหน้าที่และความรับผิดชอบของผู้บริหารการเงินจะมี 5 ประการคือ 1. หน้าที่ในการพยากรณ์และวางแผน (Forecasting and Planning) ผู้บริหารการเงินจะมีหน้าที่ในการประสานงานกับฝ่ายต่าง ๆ ขององค์กรเพื่อรับข้อมูลอันเป็นประโยชน์ต่อการพยากรณ์ และวางแผนทางการเงิน ซึ่งการพยากรณ์และการวางแผนสามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ การพยากรณ์และการวางแผนการเงินระยะสั้น การพยากรณ์และการวางแผนการเงินระยะยาว เพื่อพยากรณ์หรือคาดการณ์เกี่ยวกับการรับและจ่ายเงินสดของกิจการว่าเป็นอย่างไร ในแต่ละเดือนมีเงินสดส่วนเกินหรือเงินสดขาดมือจำนวนเท่าใด ซึ่งช่วยให้ผู้บริหารสามารถวางแผนว่าถ้าในเดือนที่กิจการมีเงินสดส่วนเกินควรนำเงินไปลงทุนอย่างไร หรือเดือนใดที่เงินสดขาดมือ ควรจัดหาเงินสดมาจากแหล่งใด การพยากรณ์และวางแผนการเงินระยะสั้นนี้ช่วยให้กิจการได้ใช้เงินทุนระยะสั้นให้เกิดประโยชน์สูงสุดและรักษาสภาพคล่องของกิจการอย่างมีประสิทธิภาพ เป็นการพิจารณาการตัดสินใจลงทุน ซึ่งกิจการต้องใช้เงินลงทุนค่อนข้างสูง โดยให้ผลตอบแทนในระยะยาว จึงจำเป็นต้องทำการพิจารณาให้รอบคอบก่อนการตัดสินใจลงทุนข้อมูลที่นำมาประกอบการตัดสินใจต้องเป็นข้อมูลที่มีความแม่นยำเพื่อให้การวิเคราะห์นั้นตรงกับความเป็นจริงมากที่สุด จึงสามารถนำมาใช้เป็นเครื่องมือในการวางแผนเพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ 2. หน้าที่ในการตัดสินใจลงทุนและจัดหาเงินทุน (Investment and Financing Decision) ปัญหาการตัดสินใจของผู้บริหารการเงินแบ่งเป็น 2 ประเภทคือปัญหาการตัดสินใจระยะสั้น เช่น ปัญหาในกรณีที่กิจการจะทำการผลิตชิ้นส่วนเอง หรือซื้อปัญหาว่าควรขายสินค้า หรือผลิตต่อแล้วขาย หรือปัญหาว่าควรยกเลิกสินค้าที่มีผลขาดทุนหรือไม่ปัญหาการตัดสินใจระยะยาวซึ่งหมายถึงโครงการลงทุนต่าง ๆ เช่น การสร้างโรงงานแห่งใหม่เพื่อทดแทนโรงงานเดิม การผลิตสินค้าใหม่เพิ่มเติม เป็นต้น ไม่ว่าจะเป็นปัญหาระยะสั้นหรือระยะยาว การตัดสินใจจะมีประเด็นที่สำคัญอยู่ 2 ประการคือ การ ตัดสินใจจัดหาเงินทุน และการตัดสินใจใช้เงินลงทุน โดยมีหลักการว่า ในการจัดหาเงินทุนควรเป็นแหล่งเงินทุนที่มีต้นทุนต่ำที่สุดและความเสี่ยงต่ำที่สุด โดยเงินทุนจะได้มาจากหนี้สินและส่วนของเจ้าของ ซึ่งเงินทุนจากส่วนนี้จะมีต้นทุนในรูปของดอกเบี้ยจ่ายซึ่งจะต่ำกว่า เงินทุนจากส่วนของเจ้าของที่จะมีต้นทุนในรูปของเงินปันผลหรือกำไร(ขาดทุน) นอกจากนี้ความเสี่ยงก็ต่ำกว่าด้วย การตัดสินใจนำเงินทุนไปใช้ แบ่งออกเป็น 2 ทางคือ ใช้ลงทุนในสินทรัพย์หมุนเวียนซึ่งจะทำให้กิจการมีสภาพคล่องสูง แต่ความสามารถในการทำกำไรจะต่ำกว่า เมื่อเทียบกับการลงทุนในสินทรัพย์ถาวร 3. หน้าที่ในการประสานงานและควบคุม (Coordination and Control) ในการปฏิบัติงานผู้บริหารการเงินจะต้องประสานงานกับฝ่ายต่าง ๆ ในการดำเนินกิจการเพื่อมั่นใจว่ากิจการจะมีผลการดำเนินงานที่มีประสิทธิภาพ การตัดสินใจทุก ๆ ด้านของกิจการจะต้องมีส่วนสัมพันธ์หรือมีผลกับเรื่องของการเงินเสมอ เช่น การตัดสินใจด้านการตลาดเกี่ยวกับการออกผลิตภัณฑ์ใหม่จะมีผลกระทบต่อความต้องการในการขยายการลงทุน การจัดหาเงินทุนจากแหล่งเงินทุนที่เหมาะสม ผลกระทบต่อความต้องการในการขยายการลงทุน การจัดหาเงินลงทุนจากแหล่งเงินทุนที่เหมาะสม ผลกระทบต่อนโยบายสินค้าคงคลังและความสามารถในการใช้กำลังการผลิตอย่างเต็มที่และมีประสิทธิภาพ การดำเนินงานเหล่านี้จะเกิดประสิทธิภาพได้จะต้องอาศัยการประสานงานกันระหว่างฝ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องเพื่อที่จะนำข้อมูลมาช่วยตัดสินใจในการวางแผนอันเป็นแนวทางในการปฏิบัติงาน ขณะเดียวกันก็สามารถควบคุมการดำเนินงานโดยการตรวจสอบและประเมินผลตลอดระยะเวลาการปฏิบัติงานว่าเป็นไปตามแผนงานที่วางไว้หรือไม่ 4. หน้าที่ในการเป็นตัวแทนขององค์กรทำการติดต่อกับตลาดการเงิน (Dealing with the Financial Market) ผู้บริหารการเงินจำเป็นต้องติดต่อตลาดการเงินเพื่อการระดมทุน โดยสามารถแบ่งตลาดการเงินออกได้เป็น2 ตลาดดังนี้ ตลาดการเงิน (The Financial Market) ตลาดเงิน(Money Market) ตลาดทุน (Capital Market) ทำหน้าที่ในการระดมเงินทุนระยะสั้นที่มีอายุการชำระหนี้ ไม่เกิน 1 ปี แหล่งเงินทุนหรือสถาบันที่ทำหน้าที่เป็นตลาดเงินได้แก่ เจ้าหนี้การค้า เงินเบิกเกินบัญชี (overdraft account) ตลาดรับซื้อคืน (Reperchase Market ) แต่ละตลาดมีหน้าที่ในการระดมเงินทุนหรือจัดหาเงินทุนให้แก่ธุรกิจโดย ทำหน้าที่ในการระดมเงินทุนระยะยาวที่มีอายุการชำระหนี้เกิน 1 ปี โดยมีแหล่งเงินทุน ได้แก่ เงินกู้ยืมระยะยาวจากธนาคารพาณิชย์และสถาบันการเงิน ตลาดหลักทรัพย์ ตลาดOTC ดังนั้นการที่ธุรกิจจัดหาเงินทุนต้องพิจารณาวัตถุประสงค์ว่าจะนำเงินไปลงทุนอะไร ถ้าลงทุนในสินทรัพย์หมุนเวียน ควรจัดหาเงินทุนจากตลาดเงิน แต่ถ้าต้องการลงทุนในสินทรัพย์ถาวรควรจัดหาเงินทุนจากตลาดทุน โดยพิจารณาเงินทุนแต่ละแหล่งว่ามีต้นทุนของเงินทุนและความเสี่ยงเป็นอย่างไร ซึ่งผู้บริหารควรเลือกแหล่งเงินทุนที่มีต้นทุนและความเสี่ยงต่ำสุด 5. หน้าที่ในการบริหารความเสี่ยง (Risk Management) กิจการทุก ๆ แห่งต้องเผชิญกับความเสี่ยง 2 ลักษณะ คือ ความเสี่ยงนอกระบบ (Unsystematic Risk) เป็นความเสี่ยงอันเกิดจากภายในองค์กร และองค์การสามารถควบคุมได้ขึ้นอยู่กับผู้บริหารขององค์กรว่ามีความสามารถบริหารงานเพื่อขจัดความเสี่ยงได้มากน้อยเพียงใด เช่น ความเสี่ยงเรื่องสภาพคล่องทางการเงินของกิจการ ความเสี่ยงภายในระบบ (Systematic Risk) ความเสี่ยงอันเกิดจากภายนอกกิจการ เป็นความเสี่ยงที่ควบคุมไม่ได้ ผู้บริหารต้องมีความสามารถในการพยากรณ์ทิศทางหรือแนวโน้มการเปลี่ยนแปลง เช่น การเปลี่ยนแปลงของอัตราดอกเบี้ย (Interest Rate) หรืออัตราการแลกเปลี่ยนเงินตรา (Foreign Exchange Rate) การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงทางสังคม การเปลี่ยนแปลงทางการเมือง การเปลี่ยนแปลงทางเทคโนโลยี ประชากรศาสตร์ ติดตามบทความต่อไปได้ที่ www.challengemetutor.com Admin by สุขโข เงินหนู

วิชาการบัญชี

Mon, 25 Jun 2012 15:07:48 +0700

วิชาการบัญชี มีการพบหลักฐานว่า การบัญชีเกิดขึ้นมากว่า 4,000 ปีแล้ว สมัยนั้นได้มีการจัดทำบัญชีสินค้า บัญชีค่าแรง และค่าภาษีอากร ในเมโสโปเตเมีย ต่อมาก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 14 พ่อค้าชาวอิตาเลี่ยนได้พัฒนาระบบบัญชีคู่ขึ้นใช้เป็นครั้งแรก แต่หลักเกณฑ์ต่าง ๆ ที่เขาคิดขึ้นนั้นไม่ได้รวบรวมไว้จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1494 นาย FRA LUCA PACIOLI ชาวอิตาเลี่ยน ได้แต่งหนังสือชื่อ เรียกสั้น ๆ ว่า "Summa" เป็นตำราว่าด้วยการคำนวณเกี่ยวกับเลขคณิต พีชคณิต การแลกเปลี่ยนเงินตรารวมทั้งการบัญชี ซึ่งเขาได้รวบรวมกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ของหลักการบัญชีคู่ไว้อย่างสมบูรณ์ จนได้รับการยกย่องว่าเป็น "บิดาแห่งวิชาการบัญชี" ต่อมาราวคริสต์ศตวรรษที่ 18 เกิดการปฏิวัติทางอุตสาหกรรมขึ้นในยุโรป ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจครั้งใหญ่ มีการลงทุนกันมากขึ้น โดยเฉพาะมีการลงทุนร่วมกัน ทำให้เกิดความคิดที่จะบันทึกบัญชีกิจการแยกต่างหากจากเจ้าของ เพื่อจะได้ทราบว่าใครลงทุนเท่าใด และมีสิทธิส่วนได้ ส่วนเสียในกิจการเท่าใดนอกจากนั้นยังมีการจัดทำงบการเงินเพื่อรายงานถึงผลการดำเนินงานและฐานะของธุรกิจให้ผู้ร่วมลงทุนได้ทราบ ซึ่งแนวความคิดนี้เป็นที่ยอมรับและใช้กันอยู่จนถึงปัจจุบัน การบัญชี (Accounting) คือ ขั้นตอนของระบบการรวบรวม การวิเคราะห์และการรายงานข้อมูลทางการเงิน (Pride, Hughes and Kapoor. 1996 : 534) สมาคมนักบัญชีและผู้สอบบัญชีรับอนุญาตแห่งประเทศไทย ซึ่งเรียกย่อว่า ส.บช. (The Institute of Ceritfied Accountants and Auditor of Thailand : ICAAT) ได้ให้ความหมายของการบัญชีไว้ดังนี้ การบัญชี (Accounting) หมายถึง ศิลปะของการเก็บรวบรวม บันทึก จำแนก และทำสรุปข้อมูลอันเกี่ยวกับเหตุการณ์ทางเศรษฐกิจในรูปตัวเงิน ผลงานขั้นสุดท้ายของการบัญชีก็คือการให้ข้อมูลทางการเงิน ซึ่งเป็นประโยชน์แก่บุคคลหลายฝ่าย และผู้ที่สนใจในกิจกรรมของกิจการ สมาคมผู้สอบบัญชีรับอนุญาตของประเทศสหรัฐอเมริกา ( The American Institute of Certified Public Accountants : AICPA) ได้ให้ความหมายของการบัญชีไว้ดังนี้ " Accounting is the art of recording, classifying and summarizing in a significant manner and in terms of money, transactions and events which are, in part at least, of financial character and interpreting the results thereof." จากคำนิยามดังกล่าว การบัญชี หมายถึง ศิลปะของการจดบันทึก การจำแนกให้เป็นหมวดหมู่ และการสรุปผลสิ่งสำคัญในรูปตัวเงิน รายการ และเหตุการณ์ต่าง ๆ ซึ่งเกี่ยวข้องกับทางด้านการเงิน รวมทั้งการแปลความหมายของผลการปฏิบัติดังกล่าวด้วย การบัญชีมีความหมายที่สำคัญ 2 ประการ คือ 1. การทำบัญชี (Bookkeeping) เป็นหน้าที่ของผู้ทำบัญชี (Bookkeeper) ซึ่งมีขั้นตอนการปฏิบัติดังนี้ 1.1 การรวบรวม (Collecting) หมายถึง การรวบรวมข้อมูลหรือรายการค้าที่เกิดขึ้นประจำวันและหลักฐานข้อมูลที่เกี่ยวกับการดำเนินธุรกิจ เช่น หลักฐานการซื้อเชื่อและขายเชื่อ หลักฐานการับและจ่ายเงิน เป็นต้น 1.2 การบันทึก (Recording) หมายถึง การจดบันทึกรายการค้าที่เกิดขึ้นแต่ละครั้งให้ถูกต้องตามหลักการบัญชีที่รับรองทั่วไป พร้อมกับบันทึกข้อมูลให้อยู่ในรูปของหน่วยเงินตรา 1.3 การจำแนก (Classifying) หมายถึง การนำข้อมูลที่จดบันทึกไว้แล้ว มาจำแนกให้เป็นหมวดหมู่ของบัญชีประเภทต่างๆ เช่น หมวดสินทรัพย์ หนี้สิน ส่วนของเจ้าของ รายได้และค่าใช้จ่าย 1.4 การสรุปข้อมูล (Summarizing) เป็นการนำข้อมูลที่ได้จำแนกให้เป็นหมวดหมู่ดังกล่าวมาแล้วมาสรุปเป็นรายงานทางการเงิน (Accounting report) ซึ่งแสดงถึงผลการดำเนินงานและฐานะการเงินของธุรกิจตลอดจนการได้มาและใช้ไปของเงินสดในรอบระยะเวลาบัญชีหนึ่ง 2. การให้ข้อมูลทางการเงิน เพื่อประโยชน์แก่บุคคลที่เกี่ยวข้องหลายฝ่าย เช่น ฝ่ายบริหาร ผู้ให้กู้ เจ้าหนี้ ตัวแทนรัฐบาล นักลงทุน เป็นต้น นอกจากนี้ข้อมูลทางการเงินยังสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในการวิเคราะห์ทางด้านการเงิน การจัดทำงบประมาณ การปรับปรุงระบบบัญชี เป็นต้น จากกระบวนการทางการบัญชีอาจแบ่งการบัญชี ออกเป็น 2 ประเภท ดังนี้ 1. การบัญชีการเงิน (Financial Accounting) หมายถึง การจัดทำบัญชี และรายงานทางการเงินของกิจการที่จัดทำขึ้นตามหลักการบัญชีที่รับรองทั่วไป หรือมาตรฐานการบัญชีสำหรับนำเสนอต่อผู้ใช้งบการเงินที่เป็นบุคคลภายนอกกิจการ เช่น นักลงทุน เจ้าหนี้ ลูกหนี้ หน่วยงานราชการที่เกี่ยวข้อง เป็นต้น เพื่อใช้ประกอบการตัดสินใจเชิงเศรษฐกิจ 2. การบัญชีบริหาร (Managerial Accounting) หมายถึง การจัดทำข้อมูลทางการบัญชี และรายงานทางการเงินในส่วนต่าง ๆ ของกิจการสำหรับนำเสนอต่อฝ่ายบริหารของกิจการ เพื่อใช้ประโยชน์ในการวางแผน ควบคุม และตัดสินใจได้อย่างมีประสิทธิภาพ เกิดประสิทธิผลสูงสุดต่อกิจการ การจัดทำข้อมูลทางการบัญชีบริหารนั้น จัดทำตามความต้องการของฝ่ายบริหาร ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ใช้บังคับ หรือรูปแบบที่แน่นอน สามารถติดต่อบทความต่อไปได้ที่ www.challengemetutor.com Admin by สุขโข เงินหนู

ฉลาดเลือก ฉลาดใช้ รู้เท่าทันดอกเบี้ย

Thu, 31 Oct 2013 08:46:08 +0700

ฉลาดเลือก ฉลาดใช้ รู้เท่าทันดอกเบี้ย จะว่าไปแล้วคงไม่มีใครไม่รู้จักคำว่า “ดอกเบี้ย” เพราะคำๆนี้มันอยู่ในสังคมไทยมาช้านานแล้ว และก็แซงซึมอยู่ทุกย่อมหญ้าทางการเงิน โดยที่ท่านผู้อ่านหลายๆคน คงเคยมีประสบการณ์ ไม่ว่าจะทางตรง(เป็นผู้ใช้เอง) หรือทางอ้อม(บุคคลใกล้ตัวใช้)กับดอกเบี้ยที่ว่านี้ ในเรื่องนี้ผมจะกล่าวและเล่าถึงนั้น ผมจะเล่าใน 2 ด้าน ซึ่งโดยทั่วไปแล้วน้อยคนนักที่จะนำเสนอในมุมมองหลายๆด้าน ส่วนใหญ่จะนำเสนอแค่เราเป็นผู้ใช้ และเกิดอะไรขึ้นบ้างที่เป็นผลกระทบกับเรา หารู้ไม่ว่าคำว่า “ดอกเบี้ย”นั้นมีหลายมิติ และมีหลายรูปแบบซึ่งเราคงได้ยินแค่ดอกเบี้ยบัตรเครดิต สินเชื่อบุคคลเท่านั้น แต่เคยรู้บ้างมั้ยว่า “ดอกเบี้ยเงินฝากกับดอกเงินเงินกู้เองก็มีความสัมพันธ์กัน” มีเพียงแค่ดอกเบี้ยจากบัตรเครดิตเท่านั้นที่ใจแข็ง คิดเท่าไหร่ก็เท่านั้น(ส่วนใหญ่เฉลี่ยประมาณ 15 -18%ต่อปี) และต้องบวกกับค่าธรรมเนียมการใช้วงเงินอีก ประมาณ 5% ซึ่งในกรณีปกติของดอกเบี้ยบัตรเครดิต คุณจะเสียดอกเบี้ยที่ประมาณ 20 -23% และในกรณีผิดนัดชำระหนี้คือการไม่จ่ายเงินในรอบนั้นหรือจ่ายน้อยกว่าจำนวนเงินขั้นต่ำที่กำหนด ทางธนาคารจะคิดดอกเบี้ยอัตราสูงสุดที่ประมาณ 28% (ตามที่กฎหมายกำหนดให้สินเชื่อบัตรเครดิตและสินเชื่อบุคคล คิดดอกเบี้ยแก่ลูกค้าสูงสุดไม่เกิน 28% ต่อปี) ในบทความนี้ผมจะกล่าวถึงบัตรเครดิตก่อนนะครับ ต่อไปนี้คือสิ่งที่คนหลายๆคนเข้าใจผิดเกี่ยวกับวิธีการคิดดอกเบี้ยบัตรเครดิตครับ นั้นคือ “การเข้าใจผิดว่าดอกเบี้ยบัตรเครดิตคิดจากยอดเงินที่เหลือค้างชำระ” ถือว่าเป็นเรื่องที่สร้างความปั่นป่วนในการวางแผนทางการเงินของสังคมไทยในปัจจุบันที่เดียว …. ซึ่งเดิมทีผู้เขียนก็หลงเข้าใจผิดเช่นกัน …. แล้ววิธีที่ถูกต้องนั้นละ^^! คือวิธีใด วิธีการคิดดอกเบี้ยบัตรเครดิตที่ถูกต้องนั้นและเพื่อความเข้าใจง่ายๆ จะสมสมติเป็นตัวอย่างให้นะครับ สมมติว่า สรุปยอดทุกวันที่ 7 และกำหนดชำระทุกวันที่ 22 เป็นต้น ถ้าในวันที่ 1 มค. เรารูดไป 10,000 บาท และยอดที่ปรากฏใน statement จะโชว์ให้ชำระขั้นต่ำ 1,000 บาท(ขั้นต่ำ 10%) และยอดค้างทั้งหมดคือ 10,000 บาท กรณีแรก ชำระทั้งหมดภายในวันที่ 22 มค. 10,000บาท - ไม่ต้องเสียดอกเบี้ยใดๆ ในเดือนกุมภาพันธ์ ^^ กรณีที่สอง ชำระขั้นต่ำในวันที่ 22 มค. 1,000 บาท มียอดคงเหลือ 8,000 บาท - จะโดนคิดดอกเบี้ยแยกเป็น 2 ก้อน - ก้อนแรกจะเป็นดอกเบี้ยตั้งแต่วันรูดซื้อสินค้า จนถึงวันที่ชำระเงินบางส่วน(กรณีนี้แค่ขั้นต่ำ) วันที่ 1 มค – 22มค. {10,000 *[15%(ดอกเบี้ย)+5%(ค่าธรรมเนียมใช้บัตร) ]*22/365วัน} = 120.55 บาท - ก้อนที่สอง จะเริ่มคิดดอกเบี้ยหลังวันชำระเงินจนถึงวันวันตัดบัญชีในรอบหน้า(เดือน กพ.) วันที่22 มค - 7 กพ. 8,000 *[15%(ดอกเบี้ย)+5%(ค่าธรรมเนียมใช้บัตร) ]*16/365วัน} = 70.14 บาท ฉะนั้นเมื่อถึงวันที่ 22 กพ จะโชว์ยอดค้างที่ 8,000 + ดอกเบี้ย(120.55+70.14) = 8,190.68 บาท แต่หากเราไม่ชำระเงินเลยติดต่อกัน 2 งวดขึ้นไปทางธนาคารเจ้าของบัตรมีสิทธิติดตามและทวงถามโดยจะมีค่าธรรมเนียมนี้ประมาณ 200 -300 บาทต่อครั้งในการติดตามทวงถาม(แต่ละธนาคารคิดไม่เท่ากันและเงื่อนไขต่างกันเล็กน้อย) ท่านผู้อ่านเห็นหรือไม่ครับว่าดอกเบี้ยบัตรเครดิตนั้นจะคิดตั้งแต่วันที่เรารูดเงินซื้อสินค้า ซึ่งผมจะชี้ให้เห็นว่าทางธนาคารไม่ได้เอาเปรียบทุกท่าน แต่เงื่อนไขและลักษณะของบัตรเครดิตนั้นเป็นแบบว่าเรายืมเงินในบัตรไปซื้อสินค้าก่อน และมีผลประโยชน์ให้ลูกค้าในการเพิ่มความสามารถทางการเงินในการซื้อสินค้าและปลอดดอกเบี้ย(ในกรณีชำระเงินทั้งหมด) และโดย Common sense แล้ว ผู้ใช้วงเงินควรจะจ่ายดอกเบี้ยการยืมเงินจากบัตร แต่หากเราชำระเงินภายในระยะเวลากำหนดทั้งหมด เราจะได้รับยกเว้นในการจ่ายดอกเบี้ย ……… (ตามแบบกรณีตัวอย่างแรก) เรามาพูดถึงในแง่ของธนาคารเกี่ยวบัตรเครดิตบ้างครับ แต่ไม่ขอลงลึกนะครับ เพราะต้องการให้ทราบเพียงคร่าวๆว่ารายได้ของธนาคารจากบัตรเครดิตมีมากมายหลายช่องทาง 1.ค่าดอกเบี้ย (จากที่กล่าวไว้ขั้นต้น) 2.ค่าธรรมเนียมการใช้บัตร(จากที่กล่าวไว้ในขั้นต้น) 3.ค่าธรรมเนียมการติดตั้งเครื่องรับรูดบัตรและการเช่าเครื่องรูดบัตร แต่ละธนาคารจะคิดในอัตราที่แตกต่างกัน โดยส่วนใหญ่จะคิดเป็นรายปี 4.ค่าธรรมเนียมการรับรูดสินค้า (ธนาคารคิดกับร้านค้าที่ติดตั้งรับรูดบัตรเครดิต) โดยส่วนใหญ่คิดที่ไม่เกิน ร้อยละ 2- 3% ของยอดเงิน ทั้งนี้เงื่อนไขและโปรโมชั่นของธนาคารต่างๆ มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา 5.การร่วมโปรโมชั่นกับร้านค้าต่างๆ โดยทางธนาคารเจ้าของบัตรร่วมกับร้านค้าต่างๆในการยื่นข้อเสนอส่วนลด เช่นลดค่าอาหารหรือที่พัก 10% หรือใช้ธนาคารนี้ผ่อน 0% นาน 10 เดือน ซึ่งทางร้านค้าจะเป็นผู้เสียค่าใช้จ่ายทางการตลาดเป็นส่วนใหญ่ (ส่วนเท่าไหร่นั้นผมไม่ทราบครับ) จะเห็นได้เลยครับว่าทางธนาคารเจ้าของบัตรเองนั้นก็ไม่ได้มีรายได้หลักจากผู้ใช้บัตรเพียงอย่างเดียว ถ้าไม่จำเป็นเราก็ไม่ควรอุดหนุนค่าดอกเบี้ยบัตรเครดิตบ่อยๆนะครับ ^^! กลยุทธ์ในการใช้บัตรเครดิต วิธีการใช้บัตรเครดิตแบบชาญฉลาดนี้ เป็นเรื่องปกติที่เราสามารถหาช่องโหว่ หรือผลประโยชน์ของทางบัตรจากที่กล่าวมานั้นมีวิธีหลักๆในการใช้คือ 1. การใช้เท่าที่จำเป็น และชำระยอดทั้งหมดในรอบบิลนั้นๆ ตามที่บอกเลยครับ ว่าการใช้บัตรเครดิตที่ดีนั้น เราสามารถใช้บัตรเครดิตเพื่อความสะดวกในการซื้อสินค้าและไม่ต้องพกเงินสดติดตัวมากมาย โดยจะแนะนำให้รูดใช้สินค้าเท่าที่จำเป็น เพื่อให้ถึงเวลาเราจะได้มีเงินเพียงพอ ซึ่งผู้อ่านหลายๆท่านอาจหระสบปัญหาว่า “ทำอย่างไรดีละ ถึงจะมีเงินชำระบัตรเครดิตภายในวันครบกำหนดเต็มจำนวน และสม่ำเสมอ” ผมแนะนำว่า “ให้คิดว่าการใช้บัตรเครดิตเหมือนกับการใช้เงินสด” โดยวิธีคือหากเรารูดซื้อสินค้าไป 1,000 บาท เราก็ดึงเงินในกระเป๋าออก 1,000 บาท ที่ทำแบบนี้เพียงเพราะให้เป็นแบบระบบคล้ายๆ Mark to market ของทฤษฎีทางการเงิน ว่าด้วยการปรับราคาสินทรัพย์ให้เป็นปัจจุบัน แต่เราประยุกต์มาปรับเงินในกระเป๋าเราแทน ^^ ซึ่งผลดีของเรื่องนี้คือนอกจากเรามีเงินพอจ่ายแล้ว เรายังได้เรื่องของการสะสมแต้มไว้หาผลประโยชน์ในอนาคตได้ด้วยครับ 2. การซื้อของดอกเบี้ย 0%ดอกเบี้ย 0% เป็นกลเม็ดทางการตลาดที่นิยมกันมากในสังคมของบัตรเครดิตที่กระจายตัวยิ่งกว่าสัญญาณ 3G และโดนใจผู้ใช้บัตรเครดิตแทบทุกท่าน แต่ก็มีหลายคนไม่น้อยที่สุดท้าย จัดระบบการจ่ายเงินไม่ดี จนต้องมาเสียดอกเบี้ยจนได้ และก็เป็นปัญหาทางการเงินตามมา สำหรับวิธีการจัดการกับเรื่องนี้ เราต้องมองไปถึงปัญหาต้นเหตุว่า ทำไมถึงต้องเสียดอกเบี้ย .. คำตอบคือ “ไม่มีตัง” เป็นคำตอบคลาสสิกมากๆครับ เพราะหลายๆท่านซื้อสินค้าดอกเบี้ยผ่อน 0% เพราะเงินไม่พอจะซื้อเป็นจำนวนเต็มทั้งหมด และสินค้าประเภทนี้ส่วนใหญ่มีราคาค่อนข้างสูง โดยที่ผู้ใช้บัตรที่ไม่วางแผนให้ดีซะก่อนจะต้องประสบปัญหา ฉะนั้นเราจะทำอย่างไรดี …. คำตอบคือว่า ถ้าเราต้องการสินค้าและกำลังจะซื้อโดยได้รับโปรโมชั่นผ่อน 0% ผ่านบัตรเครดิต เราควรจะต้องมีเงินซะก่อนครับ คือควรจะมีเงินสดอย่างน้อย 40-50% ของราคาสินค้านั้นๆ ซึ่งเราต้องมาคำนวณรายรับต่อเดือนของเราอีกขั้นด้วยว่า รายได้หักค่าใช้จ่ายจำเป็นอื่นๆ แล้วเราเหลือเท่าไหร่ ก่อนที่เราจะหยิบยื่นเอาสินค้าตัวนี้มาเป็นค่าใช้จ่ายจำเป็นเพิ่มขึ้นอีกรายการ เพื่อที่จะดูว่าเราสามารถผ่อนไหวหรือเปล่า และในกรณีที่รายได้ประจำเกิดติดขัดมีรายจ่ายที่ไม่ได้คิดไว้ล่วงหน้าเกิดขึ้น เราจะมีเงินจ่ายสินค้าตัวนั้นมั้ย ซึ่งหากเราตอบโจทย์ตรงนี้ไม่ได้ ทางผู้เขียนแนะนำ (อย่าเพิ่งซื้อ) เพราะจำไว้ว่าการผ่อน 0% มันเพียงแค่ยืดอายุการจ่ายเงิน และหากไม่จ่ายทั้งหมดในรอบบิลนั้นก็จะโดนคิดดอกเบี้ยอย่างที่กล่าวมาในขั้นต้น และที่น่ากลัวคือถ้าไม่มีเงินจ่ายทั้งหมดในรอบบิลแรกๆ รอบถัดๆไปจะพอกหนี้เราเป็นดินพอกหางหมูและค่าดอกเบี้ยจะแพงมากๆ 3. ใช้เพื่อร่วมรายการส่วนลดเท่านั้น วิธีนี้ถือเป็นวิธีที่น่าสนใจที่สุด และแนะนำให้ใช้ควบคู่กับกลยุทธ์วิธีแรกครับ จากที่กล่าวขั้นต้นเกี่ยวกับโปรโมชั่นที่ทางร้านค้าร่วมกับธนาคารเจ้าของบัตรจัดขึ้นเพื่อส่งเสริมการตลาด ผู้ใช้บัตรจะได้รับประโยชน์ในเรื่องนี้เต็มๆ คือนอกจากจ่ายเงินถูกลง ยังคงยืดเวลาชำระเงิน อีกทั้งยังสะสมคะแนนบัตรได้อีก แต่อย่าลืมนะครับ “ให้ใช้คู่กับกลยุทธ์ที่หนึ่งเสมอนะ” กลยุทธ์ 3 ข้อที่ไม่ยาก แต่ก็ไม่ง่ายที่ผมแนะนำนี้ เป็นเพียงกลยุทธ์ที่บุคคลทุกคนทำกันได้ เพียงแค่ขอมีระเบียบวินัยในการใช้วิธีดังกล่าวก็เพียงพอแล้ว สำหรับหัวข้อหน้าผมจะพูดถึงเรื่องดอกเบี้ยกับการลงทุนอย่างชาญฉลาดครับ รอติดตามกันได้ที่ http://www.challengemetutor.com/ Admin by สุขโข เงินหนู

ลงทุนอย่างสบายใจ

Mon, 25 Jun 2012 14:44:20 +0700

ลงทุนอย่างสบายใจ สไตล์ ดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร การลงทุนในหุ้นนั้น หลาย ๆ คนมักจะรู้สึกเครียดและมีกังวลอยู่ตลอดเวลา เขากลัวว่าจะมีเหตุการณ์ร้ายแรงเกิดขึ้นไม่ว่าจะเกิดในประเทศไทยหรือในโลกนี้ซึ่งจะทำให้หุ้นตกทั้งตลาดและทำให้หุ้นเขาตกลงไปด้วย เขากังวลว่าหุ้นตัวที่เขาถืออยู่อาจจะมีปัญหาหรือมีเหตุการณ์ไม่ดีซึ่งทำให้หุ้นตกลงมาอย่างหนักและทำให้เขาขาดทุนมากมายอย่าง “ไม่คาดฝัน” การลงทุนในหุ้นดูเหมือนว่าจะมี “ต้นทุน” ที่ไม่ใช่ตัวเงินแฝงอยู่นั่นก็คือ ความกังวลและความไม่สบายใจ และนั่นอาจจะเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ทำให้เราซื้อ ๆ ขาย ๆ หุ้นบ่อยเพื่อ “ลดความไม่สบายใจ” ในสถานการณ์ที่ “ไม่แน่นอน” แต่นี่มักจะทำให้ผลตอบแทนการลงทุนของเราลดลงในระยะยาว คำถามก็คือ จะทำอย่างไรถึงจะทำให้เราสามารถลงทุนอย่างสบายใจได้? สูตรการลงทุนอย่างสบายใจของผมก็คือ ข้อแรก จงตั้งความหวังผลตอบแทนระยะยาวจากการลงทุนในหุ้นให้เหมาะสมนั่นก็คือ ผลตอบแทนทบต้นต่อปีเฉลี่ยประมาณ 10% ถ้าเราคิดว่าเรามีความสามารถสูงมาก ก็อาจจะตั้งความหวังได้สูงขึ้น แต่สูงสุดไม่ควรเกิน 15% ต่อปี โดยคำว่าระยะยาวของผมนั้นจะต้องยาวไม่ต่ำกว่า 10 ปีขึ้นไป การตั้งความหวังที่เหมาะสมนั้นจะทำให้เรามีโอกาสบรรลุผลได้ไม่ยากเกินไปซึ่งจะทำให้เราไม่ต้อง “เร่ง” ผลตอบแทนโดยวิธีการต่าง ๆ ที่มีความเสี่ยงสูง เช่น ไม่ต้องเล่น “หุ้นร้อน” หรือ ไม่ต้องใช้มาร์จินในการซื้อขายหุ้น เป็นต้น ซึ่งทำให้เราสามารถลงทุนหุ้นได้แบบ “ชิว ๆ” ข้อสอง เลือกซื้อหุ้นที่เน้นความปลอดภัยของตัวกิจการเป็นหลัก นี่คือหุ้นที่มีการเปลี่ยนแปลงช้าในด้านของธุรกิจ เป็นกิจการที่ไม่ล้ำสมัยแต่ไม่ล้าสมัย เป็นกิจการที่เป็น “ผู้นำ” มีฐานะทางการเงินดี และถ้าจะให้ดีขึ้นไปอีกก็คือ เป็นกิจการที่เราเองมีโอกาสได้พบเห็นหรือได้ใช้บริการเป็นประจำ ข้อสาม ต้องมีการกระจายความเสี่ยงในการถือหุ้นอย่างเหมาะสม นั่นก็คือ ถ้ามีเงินตั้งแต่ 1 ล้านบาทขึ้นไป ก็ควรต้องมีหุ้นอย่างน้อยประมาณ 5 ตัวโดยที่ตัวใหญ่สุดไม่ควรจะเกิน 30% ของพอร์ต นอกจากนั้น ควรจะถือหุ้นในหลาย ๆ อุตสาหกรรม แต่ถ้ามีเงินลงทุนค่อนข้างมากเช่นเป็น 10 ล้านบาทขึ้นไป หุ้นที่ลงก็อาจจะมากขึ้นไปได้ แต่ก็ต้องไม่มากจนเกินไป เพราะมิฉะนั้นเราก็อาจจะมีหุ้นที่เป็น “เบี้ยหัวแตก” ที่ทำให้เราขาดการเอาใจใส่และทำให้ผลตอบแทนการลงทุนของเราด้อยลงไปได้ โดยทั่วไปแล้ว ผมคิดว่าถ้ามีเงินไม่เกิน 100 ล้านบาท ก็ไม่ควรถือหุ้นเกิน 10-15 ตัว ข้อสี่ เราควรพยายามตั้งเป็นกฎคร่าว ๆ ว่าในแต่ละปีเราจะมีการซื้อขายหุ้นไม่เกินกี่เปอร์เซ็นต์ของพอร์ตการลงทุน กฎง่าย ๆ ของผมก็คือ ปริมาณการซื้อขายหุ้นของเราในแต่ละปีไม่ควรจะเกิน 2 เท่าของขนาดของพอร์ตของเรา เช่น ถ้าพอร์ตของเราเท่ากับ 1 ล้านบาทในตอนต้นปี เราควรซื้อขายหุ้นในปีนั้นไม่เกิน 2 ล้านบาท นั่นแปลว่า เราจะถือหุ้นแต่ละตัวเป็นระยะเวลาไม่ต่ำกว่า 1 ปี โดยเฉลี่ย ถ้าเราซื้อขายหุ้นมากกว่านั้นก็แสดงว่าเราอาจจะถือหุ้นสั้นเกินไปและอาจจะหมายความว่าเราเป็น “นักเก็งกำไร” แทนที่จะเป็น “นักลงทุน” และประเด็นของผมก็คือ การเป็นนักเก็งกำไรนั้น ก่อให้เกิดความตึงเครียดสูงกว่านักลงทุนมาก ข้อห้า อย่าสนใจการขึ้นหรือลงของหุ้นแต่ละตัวมากนัก พยายามมองภาพรวมของพอร์ตหุ้นว่าเติบโตขึ้นหรือลดลง การไปเน้นดูหุ้นแต่ละตัวก่อให้เกิดความเครียดเพราะเราจะพบหุ้นที่มีราคาตกลงไปมากและอาจจะพยายามไปทำอะไรกับมันที่อาจจะไม่ก่อให้เกิดผลดี ที่สำคัญก็คือ อย่าไปดูราคาหุ้นทุกตัวทุกวัน วิธีที่ผมแนะนำก็คือ ทุกสัปดาห์หรือทุกเดือน เราก็คำนวณดูว่าพอร์ตการลงทุนของเราเป็นเท่าไรโดยใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ซึ่งมีอยู่มากมาย โดยการดูเป็นพอร์ตนี้ เราก็จะเห็นว่าความผันผวนมันน้อยลงเมื่อเทียบกับหุ้นแต่ละตัว และนี่ทำให้เราเครียดน้อยลง และถ้าเราลงทุนเลือกหุ้นได้ถูกต้องโดยเฉลี่ย เราก็ควรจะเห็นพอร์ตของเราโตขึ้นอย่างช้า ๆ และมั่นคงเมื่อเวลาผ่านไป ข้อหก การที่เราจะทำอะไรกับหุ้นแต่ละตัวนั้น ไม่ควรจะเน้นไปที่ด้านของราคาหุ้นรายวัน สิ่งที่เราควรทำก็คือ ทุกไตรมาศ เราต้องติดตามดูว่าผลประกอบการของบริษัทเป็นอย่างไร มันเป็นไปอย่างที่เราคาดไว้ไหม? เช่น ดีขึ้น ดีขึ้นมาก แย่ลง แย่ลงมาก เพราะอะไร? จากนั้นก็สามารถนำมาตัดสินได้ว่าเราจะทำอะไรกับหุ้น โดยปกติถ้าเราลงทุนหุ้นถูกตัวแล้ว ส่วนใหญ่เราก็มักจะไม่ต้องทำอะไร แต่ในบางกรณีที่เราคาดการณ์ผิด เราก็อาจจะขายทิ้งได้ เช่นเดียวกัน บางครั้งเราก็อาจจะซื้อเพิ่ม โดยวิธีนี้ เราก็ไม่ต้องกังวลเป็นรายวันกับราคาของหุ้นมากนัก ข้อเจ็ด เมื่อเราได้รับปันผลมา อย่านำเงินไปใช้หรือเอาออกจากพอร์ตถ้าไม่จำเป็น นำปันผลนั้นกลับไปซื้อหุ้นกลับเข้าพอร์ตเพื่อทำพอร์ตให้เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ และเป็นหลักการลงทุนแบบทบต้นซึ่งจะทำให้พอร์ตโตเร็วขึ้นแบบทวีคูณ เป้าหมายของเราควรจะตั้งไว้ว่าเราต้องการสร้างพอร์ตนี้เพื่อเป็นเงินเพื่อการเกษียณหรือเป็นเงินมรดกเพื่อลูกหลาน เงินที่เราจะนำไปใช้จ่ายนั้นควรเป็นเงินที่เราทำมาหาได้จากน้ำพักน้ำแรงมากกว่า ถ้าคิดได้แบบนี้ เราก็จะสบายใจว่านี่เป็น “เงินเย็น” ที่จะอยู่กับเราต่อไปอีกนานเราจะเครียดน้อยลง ข้อแปด ทุกปี เราต้องคำนวณหาผลตอบแทนประจำปีดูว่าเราทำได้เท่าไรเทียบกับผลตอบแทนของตลาดและเทียบกับเป้าหมายระยะยาวของเราซึ่งก็คือ 10-15% ที่เราตั้งไว้ ถ้าเราทำได้ดีกว่าตลาดและดีกว่าเป้า เราก็ควรจะดีใจโดยไม่ต้องไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ถ้าเราทำได้แพ้ตลาดแต่ยังทำได้ตามเป้าเราก็ยังควรจะดีใจเพราะในไม่ช้าเป้าหมายระยะยาวของเราก็ไปได้ถึง แต่ถ้าเราแพ้ทั้งตลาดและก็ไม่ได้ตามเป้าส่วนตัวของเรา เราก็อาจจะเสียใจบ้างแต่ก็ควรจะดูต่อไปว่าปันผลที่ได้รับในปีนั้นของเราเพิ่มขึ้นหรือไม่ ถ้ามันยังเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อน นั่นก็อาจจะเป็นเครื่องปลอบเราว่าที่จริงการลงทุนของเรานั้นไม่ได้ผิดพลาด มันยังก้าวหน้าไป เพียงแต่ในระยะสั้น ๆ ตลาดหุ้นอาจจะไม่เป็นใจทำให้ราคามันลดลง แต่ในอนาคต มันก็คงจะปรับตัวขึ้นไปได้ไม่ยาก ว่าที่จริง ในระยะยาวจริง ๆ แล้ว ปันผลนั้นถือว่าเป็นเครื่องวัดที่สำคัญที่สุดตัวหนึ่งว่า เราลงทุนได้ถูกต้องหรือเปล่า ถ้าปันผลเพิ่มขึ้นทุกปีในอัตราที่น่าประทับใจ เราก็ไม่มีอะไรต้องวิตกเลย ทั้งหมดนั้นก็เป็นกลวิธีการลงทุนที่จะทำให้เรามีความสบายใจ ใช้เวลาไม่มาก ไม่เครียด และได้ผลดี โดยเฉพาะสำหรับคนที่มีงานประจำเต็มเวลา การลงทุนแบบนี้เปรียบไปก็จะคล้าย ๆ กับการปลูกต้นไม้ใหญ่ยืนต้นที่เราเฝ้าดูแลมันเติบโตขึ้นช้า ๆ แต่มั่นคง โดยที่เราไม่ต้องเร่งมัน แต่เมื่อถึงวันหนึ่ง เราก็จะได้อาศัยร่มเงาและผลของมันมากินได้ต่อเนื่องยาวนานและเป็นที่พึ่งของเราได้ ที่มา : http://portal.settrade.com/blog/nivate/2012/02/27/1101

สมัครติวเตอร์

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

การเงิน

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

ปมปมปมปมปมปม ปมปมปมมปมปปม ปมมปปมมปปม ปมปมปมมปมปมป

บัญชี

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

หสหสหส หสหสหสห หสหสสหหส หสหสหสสห

คอร์สเรียน

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642

ราคาคอร์สเรียน วิชา กลุ่มย่อยราคาต่อชั่วโมง 1 คน 2-3 คน 4-5 คนขึ้นไป ปริญญาตรี การบัญชีขั้นต้น 1,2 350 300 250 การบัญชีขั้นกลาง 400 350 300 การบัญชีขั้นสูง 1,2 450 400 350 การบัญชีภาษีอากร 450 400 350 บัญชีการเงินธุรกิจ 450 400 350 บัญชีต้นทุน 450 400 350 การเงินธุรกิจ 450 400 350 ปริญญาโท Basic Accounting 700 650 600 Financial Accounting 700 650 600 Managerial Accounting 700 650 600 Corporate Financial 700 650 600 Derivative 700 650 600 Financial Risk management 700 650 600 ติวสอบ License Single License กรุณาสอบถาม CISA(Certified Investment and Securities Analyst) กรุณาสอบถาม สิทธิพิเศษ * เรียนขั้นต่ำครั้งละ 2 ชั่วโมง** บทเรียนสำหรับกลุ่มย่อย จะเรียนอิงกับบทเรียนของผู้เรียนเป็นหลัก*** ลงทะเบียนเรียน 10 ชั่งโมง แถมฟรี! 1 ชั่วโมงทันที*** ลงทะเบียนเรียน 20 ชั่งโมง แถมฟรี! 4 ชั่วโมงทันที**** สำหรับการเรียนผ่านออนไลน์ Skype (เท่านั้น) ลดราคา 50 บาท ต่อ 2 ชั่วโมง โดยจะต้องชำระเงินล่วงหน้าอย่างน้อย 1 วันก่อนวันนัดสอน และให้ส่งรูปสำเนาการชำระเงินมาที่ challenge_me_tutor@hotmail.com สำหรับคอร์สออนไลน์ Skype ชำระขั้นต่ำที่ 2 ชั่วโมง พิเศษสุด ! Money Tu-Chem Team License Tutor (Single License ,Derivative License, CISA Level 1) by Challenge Me Tutor ทีมที่มีความเชี่ยวชาญในวิชาการด้านทางการเงิน มีประสบการณ์สอน สอบผ่าน CISA Level1 ,Single License,Derivative License และมีประสบการณ์ทำงานในวงการหลักทรัพย์ จึงมั่นใจได้ว่าทีมงานผู้สอนมีความรู้ความเข้าใจในวิชาดังกล่าวเป็นอย่างดี และสามารถแนะนำให้ความรู้แก่ท่านได้ สำหรับ Single License ,Derivative License จะสอนเป็นคอร์ส ติวรายบุคคลเดี่ยว 20,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 15 ท่านขึ้นไป ท่านละ 5,200 บาท/คอร์สสำหรับ CISA Level1 จะติวเป็นหมวด โดยราคาหมวดที่ 2,3 ติวรายบุคคลเดี่ยว 22,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 15 ท่านขึ้นไป ท่านละ 6,000 บาท/คอร์สCISA Level1 หมวดที่ 1 ,4ติวรายบุคคลเดี่ยว 16,000 บาท/คอร์ส ,ติวกลุ่มย่อย 15 ท่านขึ้นไป ท่านละ 4,800 บาท/คอร์ส รับทำโปรเจคหรือโจทย์วิชาทางบัญชีและการเงิน พร้อมให้คำแนะนำ

บทบาทและหน้าที่ของผู้บริหารทางการเงินในองค์กรธุรกิจ

Thu, 31 Oct 2013 08:45:45 +0700

ปัจจุบัน ภาวะเศรษฐกิจและการเงินมีความผันผวนอย่างมาก อัตราดอกเบี้ย อัตราแลกเปลี่ยนของเงินสกุลต่าง ๆ การขึ้นลงประจำวันของราคาน้ำมัน การขึ้นลงของอัตราเงินเฟ้อ การปฏิรูปทางกการเงินและการเกิดนวัตกรรมทางการเงิน ทำให้ผู้บริหารการเงินต้องเรียนรู้ และปรับตัวให้ทันกับสถานการณ์ ต่าง ๆ ตลอดจนการนำเทคโนโลยีและวิทยาการทางการเงินสมันใหม่เข้ามาใช้ บทบาท และหน้าที่ของผู้บริหารการเงินจึงต้องมีขอบข่ายงานกว้างขวางจากเดิม เพื่อให้ครอบคลุมถึงหน้าที่และความรับผิดชอบต่อบุคคลหลายฝ่ายที่เข้ามา เกี่ยวข้องรวมทั้งรัฐบาลได้เพิ่มบทบาทเข้ามาควบคุมการดำเนินงานของธุรกิจ เพื่อเป้าหมายของการพัฒนาเศรษฐกิจและสวัสดิการแก่สังคมมากขึ้น การเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ธุรกิจจำเป็นต้องดำเนินงานและประสานงานกับหลาย ๆ ฝ่าย ทำให้การบริหารงานของผู้บริหารการเงินต้องคำนึงถึงความรับผิดชอบต่อผู้ที่เกี่ยวข้องด้านต่าง ๆ ดังนี้ 1. ความรับผิดชอบต่อเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น คือ ต้องการให้ผู้ถือหุ้นได้รับผลตอบแทนจากการลงทุนในอัตราสูงสุด2. ความรับผิดชอบต่อลูกจ้าง (พนักงาน) คือ ต้องส่งเสริมให้ลูกจ้างมีความก้าวหน้าในตำแหน่งหน้าที่ และความมั่นคงในการทำงาน ตลอดจนจัดให้มีสวัสดิการแก่ลูกจ้างด้วย 3. ความรับผิดชอบต่อเจ้าหนี้ คือ การบริหารงานให้มีความมั่นคงทางการเงิน เพื่อเจ้าหนี้จะได้มีความมั่นใจว่าธุรกิจสามารถชำระหนี้ได้ตามกำหนดเวลา 4. ความรับผิดชอบต่อรัฐบาล คือ ธุรกิจต้องดำเนินงานโดยไม่ขัดต่อรัฐบาล และกฎหมายของประเทศที่ตนดำเนินงานอยู่ 5. ความรับผิดชอบต่อชุมชนในสังคม คือ ธุรกิจต้องดำเนินงานโดยไม่เป็นภัยต่อสุขภาพ หรือศีลธรรมอันดีต่อประชาชน หน้าที่และความรับผิดชอบของผู้บริหารการเงิน (The Financial Staff’s Responsibilities) ไม่ว่าธุรกิจจะมีรูปแบบองค์กรเป็นอย่างไรก็ตาม จะเป็นกิจการขนาดเล็ก ขนาดกลางหรือขนาดใหญ่ ผู้บริหารการเงินจะมีหน้าที่หลักในการบริหารเพื่อทำให้เกิด มูลค่าเพิ่มแก่กิจการ นั่นหมายถึงการบริหารเพื่อให้เกิดผลกำไรและขยายกิจการให้เกิดความเจริญ เติบโตในอนาคตอันจะส่งผลให้เกิดมูลค่าเพิ่มสูงสุดแก่กิจการ (Maximizing Value of the Firm) ดังนั้นหน้าที่และความรับผิดชอบของผู้บริหารการเงินจะมี 5 ประการคือ หน้าที่ในการพยากรณ์และวางแผน (Forecasting and Planning) หน้าที่ในการตัดสินใจลงทุนและจัดหาเงินทุน (Investment and Financing Decision) หน้าที่ในการประสานงานและควบคุม (Coordination and Control) หน้าที่ในการเป็นตัวแทนขององค์กรทำการติดต่อกับตลาดการเงิน (Dealing with the Financial Market) หน้าที่ในการบริหารความเสี่ยง (Risk Management)

Wed, 30 Nov -001 00:00:00 +0642